Niets is wat het lijkt .. [AFGEROND]

Hoofdstuk 22

Wanneer we een leuk cafe hebben gevonden en eindelijk tot rust zijn gekomen bestel ik wat te drinken.

2 warme chocolademelk staat voor onze neus, ze kijkt me vol verwachting aan.

Ik begin te vertellen over hoe ik daar voor het eerst kan, hoe Elizabeth was, de kelderdeur, Dennis ..

Raar genoeg huil ik deze keer niet wanneer ik het vertel, alleen staan de tranen in mijn ogen als ik aan Dennis denk.

Ze vertelde me dat ze de kelderdeur een keer had horen bonken en dat Elizabeth ook van die enge momenten had.

Zwijgend drinken we onze chocolademelk op en staren afwezig voor ons uit.

Ik schraap mijn keel. ‘’Je snapt toch, dat je dit aan niemand mag vertellen.. ‘’

Ze knikt, ‘’Beloofd’’

Nadat we elkaars nummers hebben gegeven vertrek ik naar het station, ik hoor sirenes, die zijn toch al te laat.

Ik besluit niet de bus te nemen, lopen zal me goed doen, frisse lucht.

Terwijl ik wat op mijn gsm bezig ben herinner ik me het briefje van de jongen, ik zet zijn nummer tussen mijn contacten en stuur een simpele hey.

Dan valt mijn blik op Lizzie’s naam. ‘’Het is al gebeurd, het is voorbij. Ik kom nu terug naar huis.’’ Stuur ik naar haar, en dan stop ik mijn gsm terug in mijn broekzak.

Wanneer ik in het treinstation komt zie ik dat de tv staat op het nieuws, het gaat over een afgebrand huis maar ik luister niet en loop door.

Koop een koffie en stap dan in de trein.