Niets is wat het lijkt .. [AFGEROND]

Hoofdstuk 36

Hij kijkt naar mij en dan naar de valse identiteitskaart, ‘’Kun je wat door doen’’ moppert David ongeduldig.

Zijn vriend zucht al en begint aan mijn haar, mijn haar dat alweer tot mijn schouders ligt knipt hij puntjes eraf, maar verder niks.

Hij kleurt mijn haar, eerst ontkleurt hij mijn haar wit, en dan verft hij het blond, mijn natuurlijke kleur!

Hij brengt extensions in mijn haar zodat mijn haar even lang is als vroeger, ja ik leek op iemand anders, maar op mijn vroegere ik, toen ik 16 was ..

Maar met een heel ander leven en meer wallen onder mijn ogen.

De jongen geeft me kleur lenzen. ‘’Dan kan niemand je aan je oogkleur herkennen.’’

Ik knik en doe ze met traanogen in, mijn felblauwe ogen zijn opeens donkerbruin.. Best jammer.

Met een zucht ga ik zitten en kijk hoe hij David’s haar zwart verft en vervolgens zijn haar knipt.

Na een halfuur staan we weer buiten en stappen we weer op zijn fiets. ‘’We moeten eerst nog langs mijn huis, mijn spullen halen.’’

Ik knik maar besef dan dat hij dat niet ziet. ‘’Ja’’ mompel ik zacht en leg mijn hoofd tegen zijn rug aan.

Even schrik ik als hij opeens afstapt, vlug haast hij zich naar binnen en komt 2 minuten later terug met een tas.

‘’We pakken de auto van mijn oma, dat gaat vlugger’’ zegt hij.

Een korte knik en ik stap in de auto, hard rijdt hij weg.

Op naar het vliegveld dus.. ‘’Waar gaan we eigenlijk naartoe?’’

‘’Australie’’ antwoordt hij kort.

Een glimlach verschijnt op mijn gezicht, daar heb ik altijd al heen gewild!

Wanneer we na zo’n 3 kwartier veilig in het vliegtuig zitten voel ik me goed, we zijn weg, we hangen in de lucht!

‘’Ik hou heel veel van je’’ zeg ik na een tijdje tegen hem, en val met mijn hoofd op zijn schouder in slaap.