Bana ait!

Bölüm 1

Bu sene lisemin son yılı, deli gibi ders çalışma temposuna ve strese merhaba demeliyim. Sonuçta üniversite söz konusu ama eminim kazanamasam bile babam beni kendi üniversitesine yerleştireceğine kalıbımı basarım.

İşte birazda bu yüzden çalışmalıyım, kendi emeğimle kendi çabamla onca emeği ile geçemeye çalışan insanın yanından elimi kolumu sallayıp babamın parası yüzünden torpillerle sıyrılmak istemiyorum.

Ben bu değilim, hiç olmadımda.

Bu ara da kendimi tanıtayım.

Ben Aygün sarsan, 18 yaşında içine kapanık ama bir o kadar kendini ezdirmeyen ve pes etmeyen kızım.

Asla kimsenin cesaret etmeyeceği şeyleri normalmiş gibi yapan umursamaz bir o kadar da kırılgan Aygün.

İçime kapanmamın nedeni ise tam 1 yıl önce çift yumurta ikizim olan Ali'yi yani canımın parçası olan kardeşimi kaybetmem yüzünden.

Onu bitiren şey kafasın daki soktuğumun tümörüydü.

O her türlü tedaviyi reddetti çünkü onu sadece yıpratacağını ve iyileşmeyeceğini biliyordu son zamanlarını hastane köşelerinde geçirmek yerine benimle geçirmek istiyordu çünkü onu bir tek ben anlıyordum, bizi sadece biz anlıyorduk.

Ve ne biliyor musunuz?

Ali kollarım da öldü son sözleri ise; 'Ağlama benim için ağlama ben ağlıyor muyum? Bak abini dinle senden 4 dakika önce doğdum biliyorsun, herşey iyi olacak benim yerimi dolduracak biri çıkacak karşına onu da beni sevdiğin gibi sev ne eksik ne fazla çünkü beni çok sevdiğini biliyorum. Aynı benim de seni çok sevdiğim gibi kardeşim.'

Ve sessizlik...

Saçmalık ben nasıl severim onu sevdiğim gibi?

Nasıl başkasını onun yerin koyarım?

'Ha Ali senin gibi olacak mı?

Senin gibi deli olacak mı?

Senin gibi üşütük?

Senin gibi sahiplenecek mi?

En önemlisi senin gibi sevecek mi Ali?'.

Ali aynı böyleydi işte psikopat, kavgacı, deli, umursamaz.

Ama bir umursarsa ve onun için değerli olursan işte o zaman önemlisindir işte o zaman hayatın boyunca sevildiğini hissedersin işte o zaman bir kanat görürsün seni altına alan.

Ben bilmiyorum o benim herşeyim di o gidince kimsesiz kaldım.

Annen baban var diyeceksiniz biliyorum ama onlar ne Ali'yi nede beni anladırlar her şeyi para ile hal edebileceklerini sanan düz insanlardı.

Tamam benim için her şeyi yaparlar falan ama öyle olmuyor.

Ben yine her şeye inat Ali için ayaktayım ağlamadım o günden sonra hiç.

Söz verdim Aliye ben ağlamayacağım güçlü olacağım diye.

Ne annem babam ne de hayat yıkar beni ben kardeşime söz verim.

Boyun eğmeyeceğim!