ONLY YOU

Hoofdstuk 4

POV EMMA

Ik ren de trappen op, omdat de lift te lang duurde. Ik kom hijgend aan bij mijn vader's deur en trek hem zonder te kloppen open. De dokter kijkt op en glimlacht vriendelijk naar me. 'Dokter Andersson' zegt hij en schud mijn hand. 'Emma' zeg ik en glimlach terug. Snel plof ik op een stoel en pak Mike's hand vast. 'Zo meneer Smith, we hebben goed en slecht nieuws' zegt de dokter en kijkt mijn ouders serieus aan. 'Eerst het slechte nieuws' zegt mijn moeder, na een blik met mijn vader gewisseld te hebben. 'Ja, de chemo's slaan niet verder aan. We kunnen u nog 4 chemo's geven, als die niet aan slaan, kunnen we ook niks meer voor u doen' zegt de dokter. 'Wat is het goede nieuws' vraag ik. 'Dat je vaders kanker niet verspreid is' zegt de dokter. Hij groet ons nog verder en loopt daarna de kamer uit. Een traan loopt over mijn moeders wang. Mijn vader veegt hem weg en trekt mijn moeder dicht tegen zich aan. Mike slaat zijn armen om me heen en ik de mijne om hem heen. Mijn ogen zijn dicht en tranen stromen over mijn wangen, opnieuw. Als ik ze open, zie ik Niall bij het raam staan. Ik knipper nog een keer maar hij is er niet meer.

Mama bleef bij papa slapen, dus Mike en ik zijn alleen. We kleden ons om en kruipen daarna tegen elkaar aan op de bank. We kijken nog een aflevering van The Walking Dead en vallen daarna onder Mean Girls tegen elkaar aan in slaap.

De volgende dag, rijden we al weer vroeg naar het ziekenhuis. Als het goed is zou pap vandaag even weg mogen, dus waren we van plan om hem mee te nemen naar het St. James park. Dat even rijden, is maar heel mooi. Zijn laatste haren zijn al van zijn hoofd, waar ik nog heel erg aan moet wennen.

Als we aankomen bij het ziekenhuis lopen we naar binnen en stappen de lift in. Als we eruit lopen, lopen we direct naar de kamer van pap, en kloppen we aan. Het blijft stil, langzaam duw ik de deur open en we treffen pap en mam op het zelfde bed aan in elkaars armen. Mijn adem stokt en tranen wellen op in mijn ogen. Snel maken we een foto, en maken ze daarna wakker.

St. James park was een goed idee. Pap was erg blij dat we dit voor hem hadden gedaan. Hij zal de komende 5 weken in het ziekenhuis moeten blijven, daarna is het of met hem gebeurd of hij moet aansterken en kan verder leven. Natuurlijk hopen we allemaal op het laatste. We stappen de lift weer uit en lopen naar de juiste kamer. 'Emma' vraagt een jongens stem. Ik draai me om en kijk Niall aan. 'Kan ik met je praten' vraagt hij en ik kijk naar pap, mam en Mike. Ze kijken me verbaasd aan maar knikken dan.

'Wat is er' vraag ik en kijk Niall aan. We zitten weer op het bankje bij het water. 'Ik wou gewoon weer met je praten' zegt hij. Ik glimlach lichtjes naar hem.

'Wat is er met je vader' vraagt Niall na een tijdje. 'Hij heeft botkanker' zeg ik. 'Sorry' zegt hij meteen. 'Geeft niet, je wist het niet' zeg ik zacht. 'Hoe gaat het met hem' vraagt hij. 'Slecht, denk ik, zijn laatste chemo's sloegen niet aan, ze kunnen hem er nog 4 geven, daarna is het gedaan, dan kunnen ze hem niet meer helpen' zeg ik. Ik hou mezelf sterk, de laatste keer huilde ik ook al zo erg bij hem. 'Wat is er eigenlijk met jou, dat je hier altijd bent' vraag ik nu aan Niall. 'M'n knie weer' zegt hij en ik knik begrijpend. 'Komen de jongens vaak op bezoek' vraag ik. Niall knikt. 'Ze zijn eer gisteren voor het laatst geweest, vanavond laat komen ze waarschijnlijk nog' zegt hij en ik knik.

'Oké, wat zullen we doen' vraag ik. '20 vragen' stelt Niall voor. Ik knik. 'Jij begint' zeg ik snel. 'Okaay' zegt hij. 'Leeftijd' vraagt hij. '19' zeg ik. 'Wanneer word je 20' vraagt hij direct '4 Juni'. 'Lievelings eten' vraagt Niall en wiebelt met zijn wenkbrauwen. Ik grinnik, 'pizza'. 'Lievelings stad' 'Londen'. 'Eiland' 'Ibiza'. 'Waar kom je vandaan' 'hoezo'. 'Beantwoord mijn vraag' zegt hij en lacht. Ik lach, 'Nederland' antwoord ik. 'Wat is je grootste droom' vraagt Niall nu. 'One Direction ontmoeten' zeg ik dan en probeer mijn rode wangen te verbergen. 'Dat kan wel denk ik' zegt Niall. Ik kijk hem aan. 'Je zult wel zien' zegt hij en wiebelt opnieuw met zijn wenkbrauwen. Ik schiet in de lach. 'Heb je een vriendje' vraagt hij ineens. Ik kijk hem aan en schud mijn hoofd. 'Nee' zeg ik. 'Nooit gehad' zeg ik daarna en staar voor me uit. Er zwemmen eendjes voor bij. 'Waarom niet' vraag Niall. Ik haal mijn schouders op. 'De jongens waar ik op viel, waren altijd onbereikbaar. Je weet wel, hopeloos verliefd kunnen zijn op de populairste jongen uit je klas, maar hij ziet je niet staan' zeg ik. Niall knikt langzaam. Ik bind mijn haar in een staart en ga weer goed zitten. 'Ik weet geen vragen meer' zegt Niall grinnikend. Ik lach. 'Mag ik je Instagram eens zien' vraag ik. Niall kijkt me vragend aan. 'Ik wil zien hoe alles binnen stroomt als je een foto erop zet, dat wou ik altijd weten' zeg ik. Niall lacht, maar geeft me zijn mobiel. We zoeken een leuke foto uit en zetten die op insta. Ik glimlach als ik alles zien binnenstromen. Niet normaal meer. 'Wow' mompel ik. Niall lacht. 'Meestal log ik meteen uit' zegt hij dan en ik kijk hem aan. 'Hmm das wel slim' zeg ik. 'Wat is jou insta' mompelt Niall en haalt zijn mobiel uit mijn handen. Mijn mond valt open. 'Uh ja um, @e_mmax zeg ik dan. Niall tikt het in en klikt op volgen. 'Omygod' fluister ik zacht waardoor Niall in de lach schiet. 'Is dat Elise' vraagt hij en ik kijk hem aan. Langzaam knik ik ja. 'Het was de laatste selfie die we namen' zeg ik. 'Hij is leuk' zegt Niall. 'Thanks' glimlach ik terug. 'Ik moet gaan' zegt Niall en ik knik.

Als we naar boven gaan met de lift vraagt Niall of ik vanavond nog in het ziekenhuis ben. 'Ja ik slaap hier vannacht, we wisselen af wie er bij mijn vader blijft slapen' zeg ik en Niall knikt. We nemen afscheid en ik loop naar de kamer van pap. 'Wie was die jongen' vraagt pap als ik de kamer binnen kom. Ik glimlach en mijn vader knikt begrijpend.