ONLY YOU

Hoofdstuk 5

POV EMMA

'Um, Niall Horan' vraag ik en Mike's ogen worden groter. 'DE Niall Horan' vraagt hij vol ongeloof. 'I guess' zeg ik en ga bij mijn vader zitten. 'Leuke jongen' zegt hij en mijn wangen worden rood.

'pling' ik pak mijn mobiel uit mijn kontzak en zie dat ik een bericht heb van Niall, via InstaDirect. 'Kom naar kamer 118' staat er. 'Ik ga even naar Niall' zeg ik en meteen kijkt iedereen me aan. 'Doe je rustig aan' vraagt pap. 'Ja als jij dat ook doet' zeg ik en geef hem een kus op zijn voorhoofd. 'Ik ben in kamer 118' zeg ik en ze knikken.

Ik loop de kamer uit en vraag aan een zuster waar kamer 118 is. Ik loop er heen en als ik de deur open doe schrik ik me dood.

Harry.

Louis.

Liam.

Zayn.

&

Niall

In 1 kamer. Een ongemakkelijke lach komt uit mijn mond. Ze kijken me aan. Ik loop naar ze toe en stel me voor. Ik krijg 4 knuffels en ga daarna naast Niall op zijn bed zitten. Omdat er geen stoelen meer over zijn. 'Hoe gaat het nu met je knie' vraag ik Niall. 'Hmm heb net te horen gekregen dat ik over 3 dagen weer naar huis mag' zegt hij. 'Wat goed' zeg ik, met teleurstelling natuurlijk, omdat ik hem dan niet meer zal zien. 'So euhm' zegt Zayn. Ik kijk hem aan. 'Hoelang kennen jullie elkaar al' vraagt hij. '2 dagen i guess' zeg ik denkend en Niall knikt. '2 dagen' zegt hij en ik glimlach. 'Vertel eens wat over jezelf' zegt Louis. 'Ik ben Emma Smith en ben 19 jaar. Ik kom uit Nederland. Ik ben een paar weken geleden naar Engeland verhuisd omdat bij mijn vader kanker werd ontdekt, en in Nederland waren er niet genoeg middelen om hem beter te maken' zeg ik en slik mijn tranen in. Niall wrijft over mijn rug en ik kijk hem dankbaar aan. 'Ik heb mijn vriendinnen Selena en Dominique in Nederland achtergelaten. Ik heb een broer Mike die is 21. Mijn tweelingzus is 2 jaar geleden overleden in een auto ongeluk. Sindsdien valt de hele familie uit elkaar' zeg ik en een traan rolt over mijn wang. De jongens kijken me verbaasd aan, maar vol medelijden. Niall veegt mijn traan weg en een zwakke glimlach breekt door op mijn gezicht.

'EMMA KOM NU' ik kijk op en zie Mike bij de kamerdeur staan. 'Wat is er' vraag ik. 'Papa' zegt hij en meteen ren ik de kamer uit. We rennen door de gangen heen. Als we bij de kamer van pap aankomen zien we mama buiten staan met een depressief gezicht en tranen die over haar wangen stromen. Mike rent naar haar toe en neemt haar toe naar een stoel. 'Wat is er gebeurd' vraag ik. 'Hij kreeg een hardstilstant' mompelt Mike. Ik ben verstijfd en blijf naar de deur staren. Dokters rennen van buiten naar binnen en van binnen naar buiten.

'Wat is er aan de hand' zegt een stem. Ik draai me om en zie Niall op zijn krukken staan. Achter hem staan Harry, Louis, Liam en Zayn. 'Hard stil stand' zeg ik en Niall opent zijn armen. Ik loop naar hem toe en kruip in zijn armen. Niall fluistert allemaal lieve woorden in mijn oor en de andere jongens luisteren alleen maar naar de snikken die uit mijn mond komen.

'Familie van Rob Smith' zegt een dokter. Ik kijk op en samen met de jongens lopen we naar Mike en mijn moeder. 'We hebben helaas slecht nieuws' zegt dokter Andersson. Mijn moeder begint opnieuw hartverscheurend te huilen. 'Meneer Smith is overleden' zegt hij nog en loopt daarna de kamer weer binnen. 'Nee' zeg ik zacht en al snel voel ik 5 paar armen om me heen. Snelle snikken verlaten mijn mond. 'Shh' fluistert Niall en sust me.

'Ga je mee' vraagt Mike en ik trek terug uit de knuffel. Ik glimlach zwak een dankjewel naar de jongens. Ze gaan op de stoelen zitten en kijken hoe we met z'n drieën naar binnen lopen. 'Papa' zeg ik huilend en ren naar hem toe. Ik neem mijn hand in de zijne. Hij voelt koud aan. Tranen rollen over mijn wangen. 'Waarom' vraag ik hem en kijk hem aan. 'Waarom jij' vraag ik opnieuw.

'Jou naam was het laatste dat hij uitsprak, je moest doorgaan' zegt Mike tegen mijn moeder. Ze is alleen maar aan het huilen. 'We gaan terug naar Nederland' zegt ze als ze weer wat rustiger is. 'WAT' roep ik nu. 'NEE ECHT NIET' schreeuw ik. Ik ren de kamer uit. Ik wil de gang uit rennen maar word tegen gehouden door Harry. Ik barst in huilen uit. Hij trekt me in een knuffel. 'Ze wil terug naar Nederland' zeg ik. 'Shh zeg maar niks, we gaan naar Niall' zegt hij en hij neemt me mee naar Niall, die ons aankijkt als we aan komen lopen. 'Oh my god' zegt hij als hij me ziet. Hij krukt naar ons toe en neemt me over van Harry. Harry vertrekt met de rest en laat ons met ons tweeën achter. Mijn snikken zijn onverdraagbaar, maar Niall lijkt het niks uit te maken. 'Hij is dood Niall' zeg ik en hij trekt me nog dichter naar hem toe. 'Hij komt nooit meer terug' zeg ik snikkend en Niall legt zijn hoofd in mijn nek. 'Het komt allemaal goed, hij is op de beste plek' zegt hij en ik trek hem nog dichter naar me toe. 'Waar heb ik dit aan verdient' vraag ik en nog meer tranen rollen naar beneden. 'Ik weet het niet, ik weet het niet' zegt Niall en fluistert allemaal andere lieve dingen in mijn oor. Vannuit de kamer komt allemaal geschreeuw van Mike en mijn moeder wat me ook niet geruststelt.

'We vertrekken morgen naar Nederland' zegt mijn moeder als ze langs me loopt. Mike kijkt me schuldig aan. 'Nee' zeg ik. Ze kijkt me boos aan. 'Ik ga niet mee' zeg ik. 'Je gaat mee' sist ze. 'Nee, ik ben 19 ik bepaal het zelf wel' zeg ik koppig. 'Emma' zegt Mike. 'Nee, niks geen ge-Emma, ik kom alleen voor de begrafenis, daarna ga ik weer terug naar Engeland. Ik kan elk moment gebeld worden of ik geslaagd ben, en als ik dat ben blijf ik hier' zeg ik. 'Als ik gezakt ben doe ik het hier over' zeg ik. 'Je gaat nu mee, we zullen wel zien' zegt mijn moeder en trekt me uit de armen van Niall. Ik kijk hem aan. 'Laat me los, ik kom later wel thuis met een taxi of zo iets' zeg ik en ruk me los. 'Emma is dat nou wel zo slim' zegt Niall nu ook. 'Ik wil tenminste afscheid nemen en je bedanken' zeg ik. '5 minuten' zegt mijn moeder en loopt samen met Mike naar buiten. Hoe ze kan veranderen in een kreng.

'Zo erg bedankt voor alles, echt waar' zeg ik. 'Het was geen moeite' zegt Niall en trekt me in een laatste knuffel. 'Ik app je nog wel' zegt hij en geeft me een kus op mijn wang. 'Is goed' zeg ik blozend. Ik loop weg en zwaai nog een keer. Hij kijkt me na tot ik in de auto stap en weg rijd.