POV NIALL
De volgende ochtend word ik laat pas wakker. Harry is al weg en de zon schijnt door de witte gordijnen op mijn gezicht. Ik zucht en kijk naar het plafond. De jongens praten in de kamer naast ons. Ik stap uit bed en loop naar de kleine badkamer. Ik gooi en hand water in mijn gezicht en droog hem daarna af. Ik kijk in de spiegel en schrik me dood. Mijn haar is dof en zit alle kanten op en ik heb wallen onder mijn ogen van hier tot Tokio. Hopelijk kunnen Lou en Lottie hier wat aan doen..
Na een frisse douche stap ik in mijn schone kleren en loop naar Louis' en Eleanor's kamer, waar iedereen zit.
Tegen een uur of drie gaan we dan richting het stadion voor een soundcheck. We beginnen gewoon met het vaste schema, Up All Night eerst dus.
Lou en Lottie komen erbij zitten terwijl we met de volgende song beginnen.
Als we Right Now hebben gehad, na 3 keer oefenen, gaat mijn telefoon. Meteen ren ik naar de rand van het podium om hem te pakken. 'Met Niall Horan' zeg ik snel. 'Ziekenhuis By met Jesse.' 'Hallo' zeg ik en bijt op mijn nagel.' 'Ben jij de vriend van mevrouw Smit?' 'Ja, klopt.' 'Ze is ontwaakt en mag bezoek ontvangen.' 'Oké bedankt' zeg ik en hang op. 'Emma is wakker en mag bezoek ontvangen ik ga' zeg ik snel en ren naar buiten, de jongens achter me aan. Snel stappen we in de bus en rijd Louis ons naar het ziekenhuis.
Als we er aan komen lopen we meteen naar de derde verdieping omdat liften altijd sloom zijn op de momenten waarop je ze het meest nodig hebt. Ik loop naar de kamer van Emma. Ze zit rechtop in haar bed, friemelt aan het ziekenhuisbandje en kijkt naar buiten waar de zon schijnt over het meer. Een glimlach groeit op mijn gezicht en ik loop naar binnen. Ze heeft niets door en blijft gefocust naar buiten kijken. Ik bijt op mijn lip en zie dat haar wangen nat zijn van de tranen. 'Emma' fluister ik schor. Ze kijkt om tranen vormen zich in haar ogen. Ik loop naar haar toe en trek haar in een knuffel.
'Is het waar' vraagt ze. 'Dat het een aanslag was' vraagt ze. 'Ja' fluister ik. 'Ze hebben de dader neergeschoten toen hij werd gesnapt in Phoenix vanmorgen' zeg ik en ze knikt. 'Het komt allemaal goed, ik hoorde dat ik alleen een gebroken rip en been heb' zegt ze en ik grinnik. 'Noem dat maar niks' zeg ik.
'Je hebt de rest ook meegenomen' zegt ze zacht als ze over mijn schouder kijkt. 'Ze zijn zelf gekomen' zeg ik en kijk haar aan. 'We houden van je' fluister ik en kus haar. Haar lippen smaken nog zout van de tranen die ze niet heeft weggeveegd.
