ONLY YOU

Hoofdstuk 8

POV EMMA

'Emma wakker worden' hoor ik een stem zeggen en ik kreun als teken dat ik wakker ben. 'Kom je er uit we gaan met 10 minuten alles regelen voor de begrafenis' zegt Mike en ik knik. Als hij de kamer uit is sla ik de deken van me af en maak me klaar. Ik check mijn mobiel en zie dat Niall wat op twitter heeft gezet. @NiallOfficial heeft getweet: 'vandaag eindelijk weer naar huis, bye bye ziekenhuis'. Ik glimlach en reageer er onder. Daarna stop ik mijn mobiel in mijn kontzak en loop naar beneden. Ik ga aan de tafel zitten en eet mijn ontbijt op, wat er al voor me stond. Daarna ruim ik de spullen op en ga in de woonkamer bij de rest zitten.

---

Aan het eind van de middag is de begrafenis helemaal rond. De kaarten waren al verstuurd blijkbaar, want die hoefden niet meer.

Het was een drukke dag en vanavond gaan we nog kijken bij het nieuwe huis van mama en Mike. De verhuiswagens zijn vanmiddag aangekomen op Calais zeiden ze dus die zullen er nu ook bijna zijn.

Na het eten rijden we dan naar het huis. Als we er aankomen staan we voor een schattig alleen staand huisje. Een grote tuin staat erom heen, afgeschermd met schutting en bomen. 'Wauw' zeg ik, en geef mijn moeder een knuffel. 'Je nieuwe thuis' zeg ik en ze knikt. We lopen naar binnen. En het ziet er al helemaal mooi uit. 'Ze hebben het al helemaal klaar gemaakt op te bewonen, alleen onze meubels moeten er nog in' zegt Mike en ik knik. 'Dat is wel handig' zegt mama en we lopen verder het huis door.

Net als we weer zitten, word er van buiten getoeterd. 'De verhuiswagens zijn er' zegt mam en we staan op. Samen met de mannen en oom Mikel tillen we alle dingen naar binnen. Wat een gedoe de dag voor de begrafenis. Overmorgen zetten we alles goed, en dan vlieg ik 's avonds om half 10 weer naar huis.

Als alles binnen is lopen we met z'n allen naar buiten en gaan weer naar het huis van oom Mikel. Onderweg nemen we een MC Drive en gaan daarna weer verder.

Als we thuis zijn lopen we naar binnen en drinken we nog wat met z'n allen. Daarna ga ik naar boven en kijk nog wat serie. Het vierde seizoen van Pretty Little Liars staat net op Netflix dus ik probeer ze meteen te kijken. Als ik aflevering 4 heb gezien klap ik mijn laptop dicht en zie dat het half 11 is. Ik check mijn mobiel. Ik stuur Niall nog een appje.

Ik: Goodnight Nialler X

Niall💪: Goodnight Em X

Ik glimlach en leg mijn mobiel weg. Ik zet mijn gedachten op nul en val al snel in slaap.

De volgende morgen word ik uit mezelf al vroeg wakker. Ik trek een trainingsbroek en een zwart t-shirt aan. De jurk neem ik mee en mijn vans trek ik alvast aan. Ik ben niet zo van de hakken.

Beneden aangekomen zie ik ook mijn moeder en broer in chill kleding zitten dus dat lucht me op. Vanmiddag kunnen we ons omkleden bij de ceremonie, dus dat doen we dan.

We zijn bij de kerk aangekomen waar de ceremonie is. We hebben ons al omgekleed en een vriendin van mijn moeder is bezig met mijn haar opsteken. Mijn make-up is al gedaan, het is neutraal, gewoon een beetje BB Cream, mascara en Eyeliner die Angelique, de vriendin van mijn moeder heeft opgedaan, ik heb daar geen geduld voor. Ik glimlach als mijn moeder het kamertje binnenkomt. Ze ziet er prachtig uit in een lange zwarte jurk met korte mouwen. Mike komt ook binnen in een zwart pak. 'Wow' mompelen we tegelijk en we grinniken zacht. 'Ja klaar' zegt Angelique en ik geef haar een knuffel. 'Emma' zegt Mike en ik draai me naar hem om. 'Ik dacht dat je dit wel leuk zou vinden' zegt hij en ik kijk hem met gespleten ogen aan. 'Wat' vraag ik. De deur gaat open en daar staat Niall, samen met Louis, Liam, Harry en Zayn. Ik sla een hand voor mijn mond en geef Mike een knuffel. 'Dankjewel, dankjewell' zeg ik en hij laat me los. 'Ga maar' zegt hij en ik glimlach naar hem. Ik geef Niall en de rest ook een knuffel. 'Bedankt dat jullie zijn gekomen' zeg ik. 'Dat doen we graag voor je' zegt Harry. 'Niall helpt Mikel, Mike en Joan met het tillen van de kist' zegt mam en ik kijk haar met grote ogen aan. 'Is oom Joan er ook' vraag ik en ze knikt. 'Heel erg bedankt Niall, dat je dat wou doen' zegt mam en geeft hem een knuffel. 'Graag gedaan mevrouw' zegt Niall. 'Oh noem me maar Emily' zegt mijn moeder en schenkt hem een glimlach. Onze familie is altijd al heel hecht geweest en daarom noemen ze hun kinderen met de eerste letter van hun eigen naam. Oom Joan was daar een uitzondering van, wat hij altijd heel jammer heeft gevonden maar hij kon er niet veel aan doen.

We zitten allemaal op onze plek. Dominique en Selena zitten aan de linkerkant van mij en Harry, Louis, Zayn en Liam aan de andere kant. Naast mij is nog een plekje vrij voor Niall. En als je het erover hebt, het orgel begint te spelen en de kist komt langzaam naar voren. De tranen zijn er nog niet maar die gaan komen, dat weet ik nu al. Als ze de kist hebben neergezet komt Niall naast me zitten en gaat de rest ook op hun plek zitten.

'Dan geef ik nu het woord aan Emma Smit' zegt de man die vooraan staat. Ik sta op en loop naar voren. Het briefje die ik had geschreven ligt al klaar maar ik kijk er niet naar. Ik begin mijn verhaal en het komt er allemaal vloeiend uit. Totdat Engeland in het verhaal komt. 'Toen we een maand geleden naar Engeland verhuisden kon je nog niets zien aan hem. Toen het huis klaar was ging het steeds slechter, dat kon je meteen zien. We gingen naar het ziekenhuis voor zijn eerste chemo en toen bleek dat er al niet veel meer te doen was. Pap moest in het ziekenhuis blijven. Toen hij zijn tweede behandeling had, was ik even klaar met de lucht en alles en ging ik naar buiten. Daar heb ik Niall ontmoet. Die nu een van mijn beste vrienden is geworden' ik kijk hem aan en glimlach lichtjes. 'Toen we een dag later bij elkaar waren op zijn kamer kwam Mike ineens binnengestormd met alleen de woorden "papa" en ik wist niet hoe snel ik bij mijn beste vriend ben weggegaan, zonder iets te zeggen' tranen wellen op in mijn ogen en ik zie Niall knikken. 'H-hij was al overleden toen ik daar aan kwam' zeg ik en een traan rolt over mijn wang. Ik snik en ga verder. 'We hebben altijd leuke dingen kunnen doen, met z'n vijven, vieren, maar ook met z'n tweeën, die tijden zal ik nooit meer vergeten, bedankt voor de mooie momenten pap. Ik mis je' meer tranen verlaten mijn ogen en ik loop weer naar mijn plek. Niall trekt me in een knuffel terwijl die man al weer verder praat.

Het is al 7 uur als we weer thuis komen, bij oom Mikel. De jongens zijn meegekomen en samen met Niall loop ik naar boven om mijn spullen te pakken. Ik kleed me in de douche weer om en haal mijn make-up van mijn gezicht. Doe mijn haar in een rommelige knot en loop daarna de kamer weer binnen. Niall zit in de kleermakerszit naar buiten te kijken. Net als ik 2 nachten geleden. Ik glimlach en kruip achter hem. 'Dankjewel dat je er was' zeg ik zacht en sla mijn armen om hem heen. 'Ik doe het graag voor je, je bent mijn beste vriendin, vrienden doen dat voor elkaar toch' zegt hij en draait zich om, we zitten nu tegenover elkaar in de kleermakerszit. 'Ja' zeg ik. 'Het is 8 uur' zegt Niall als hij op de wekker kijkt. 'Ja, zullen we naar beneden gaan en afscheid nemen' vraag ik en Niall knikt. Ik pak mijn tas op en we lopen naar beneden. Mijn tas pleur ik in de gang en we lopen de woonkamer binnen. 'Mam we moeten zo gaan' zeg ik. 'Ja, um, hier' zegt ze en drukt geld in mijn handen en een doosje. 'Mam dat hoeft echt niet, ik ga werk zoeken in Londen' zeg ik maar ze schud haar hoofd. 'Neem het nou maar en geef je ouwe ma een knuffel' zegt ze. 'Mam! Je bent nog maar 42 laat staan dat je oud bent' zeg ik en trek haar in een knuffel. 'Ik hou van je meid' zegt ze. 'Ik ook van jou mam' zeg ik en ze snikt even. 'Niet huilen mam dan ga ik ook nog' zeg ik. 'Nou ik ben aan de beurt' zegt Mike en we grinniken even. 'Ik ga je missen kleine' zegt Mike. 'Hallo? Ik ben maar 3 jaar jonger' zeg ik. 'Ja wel 3 jaar dus je bent kleiner als ik' zegt Mike eigenwijs en ik grinnik. 'Nou kom hier' zegt hij en houd zijn armen open. Ik kruip erin en sla mijn armen stevig om hem heen. 'Ik ga je missen Mikie' zeg ik. 'Ik jou ook Ems' zegt Mike. 'Hmm' mompel ik.

'Emma we moeten echt gaan nu' zegt Harry. 'Wacht heel even nog' zeg ik en geef mijn oom ook nog een knuffel en bedank hem voor alles. We lopen de deur uit en stappen in de auto van de jongens. Toeterend en zwaaiend rijden we weg.

- op weg naar het nieuwe leven -