In A Snap

Chapter 1

Dedicated to her kasi nag-fan siya sakin. Thank you! Hope you'd continue reading, voting, and commenting. :)

Chapter 1

Kathryn’s POV

 

Another day has begun. Eto ang nasa isip ko habang nakaupo ako sa kama ko. Ako nga pala si Kathryn Chandria Manuel. They usually call me Kath or Kathryn. Si Mom lang ang tumatawag sa akin na Chandria. Actually ayaw niya nga ipagamit sa akin yung name na yun kapag nagfifill-out ako ng name ko or ipapakilala ko sarili ko kaya Kathryn Manuel lang ang gamit ko. I wonder why pero sige hayaan ko na lang. Baka gusto lang niya na siya lang yung tatawag sa akin ng Chandria. Anyway, I’m a 19-year old student taking up Business Administration (4th year) in Yuchengco University. Oo, sa sikat na school ako pumapasok. Pero hindi kami mayaman talaga, as in sakto lang. May maliit na business kasi si Mom, she has 3 branches of mini boutiques here in Metro Manila na nagsusustain ng needs naming dalawa. Only child lang kasi ako. My dad? I’ve never known him. Everytime I ask Mom about him, sabi lang niya na they decided to go on their separate ways when I was just 2 years old. I tried to ask her his name but she doesn’t want to tell me. Minsan nga kinukulit ko siya pero ayaw niya talaga. She always changes the topic. Bakit kaya ganun?

Nagulat ako nung tinawag ako ni Mom. “Kath! Gumising ka na! Di ba may fair sa inyo ngayon? Bangon ka na at baka ma-late ka pa.”

“Yes Mom, I’ll just take a bath and prepare tapos baba na po ako.”, sagot ko sa kanya.

I made my bed and hurried inside the bathroom. After 30 minutes, I’m all set. Bumaba na ako and was surprised to see my bestfriend Julia. “Hi Kath! Good morning! Sabay na tayo pumasok sa school.”, sabi niya. “Maaga ka yata ngayon? Sige tara. But first, sabayan mo muna ako mag-breakfast.”

“Oo nga Julia, sabay ka na sa amin kumain.”,pagyaya ni Mom.

“Sige na nga po Tita. Thank you.” Julia

While eating, we were just talking and laughing. After 15 minutes, we’re done and ready to go to school.

“Bye po Tita/Mom!” sabay naming paalam kay Mom. I hugged her and kissed her cheek before going out.

At Yuchengco University

“Hey bes! Sobrang excited na ko para sa university fair!” masayang sabi ni Julia. Hmmm, siguro kasi ang head ng planning nung fair eh yung dream guy niya na si Diego Loyzaga.

“Bakit bes? Siguro kasi andun lang si Diego noh?!” pang-aasar ko sa kanya.

“Hoy hindi ah! Ikaw kung ano-ano iniisip mo diyan. Saka hello?! Ako? Papansinin ba nun eh hard to reach yun.” sagot ni Julia with matching hand gesture pa. Natawa na lang ako at pumunta na kami sa fair grounds. Tumitingin ako sa mga booths about entrepreneurship hanggang sa napansin ko na nawala na si Julia. Saan naman kaya napunta yun? Hay nako, ako na nga lang maglilibot mag-isa. Lakad, lakad, lakad. “Ouch!” Ano ba yan may nakaapak ng paa ko. Di kasi tumitingin sa daan itong lalaking to eh.

“Miss, I’m so sorry! I didn’t mean to do that. Nagmamadali lang kasi ako eh.” sabi niya tapos nagsmile siya and knelt at chineck yung paa ko.

Nagulat ako nung nakita ko kung sino. Siya yung anak ng may-ari nitong school, si Albie Yuchengco. “Umm, it’s okay.” Yan na lang nasabi ko kasi nagulat ako di ba?