KARANLIK "Yol Arkadaşının Kiraz Çiçeği"

İlkyaz

Bölüm şarkısı; Uğur Akyürek- Aşk izi.

Bu bölümü senem_kenan ithaf ediyorum. Yüreği güzel kendi güzel ikizim benim. Yanımda olduğun için çok teşekkür ederim. Umarım istediğin ve beklediğin ne varsa bir an önce gerçek olur. Masmavi umutlar ile kuşanılmış sonsuz mutluluklar diliyorum sana. Seni seviyorum.

Şimdi geçelim bizim Karanlık dünyamıza...

Şiir Yağız Aker'den geliyor bu bölümde...

                          ☆☆☆

Bir güneş çizeyim kadın,
Saçlarına uzanan beyaz bulutların arasından.
Gözlerinin kenarından doğsun gökyüzüne,
Su lekesi kalmış bardaklara, Doldurayım sesini.
Hiç unutmamak için.
Yeni açan gül yapraklarının kurusu,
Hala dudaklarımda izin.
Toprak kokusunu alayım nefesinden yeniden,
Ellerinin mevsimine karışarak.
Yağmurum ol kadın!
Ruhundan cehennemime yağarak!

                          ☆☆☆

Mavi üstüne mavi ekleyerek karanlık tazelenirdi baharları gökyüzünde. Siyahın beyazda hoşgörü ile var ettiği gece misali gri gölgeler serin bir sabahın son saatlerinde can buluyor, ilkyazı bekleyen narin savaşcılar gün yüzüne çıkıyordu.

Tıpkı ilklerin uyandığı kalplerin hatıralarına yeniden kavuşması gibi...

Gözlerim kapalı, sadece ona odaklamıştım zihnimi. Tüm karmaşanın içinden nefesini ve yaşadığının kanıtı sesini duyuyordu kulaklarım.

En iyi bildiğim şarkıya eşlik eden dudaklarıma özenen yüreğim, onunkiyle aynı anda atıyordu.

Kayıp bir uygarlık vardı kokusunda, damarlarımdan hayat akmasını sağlayan.

Uzun koridoru adımları ile bitirdi hiç sarsmadan bedenimi. Kollarım güçünü yitirmesine inat bağlıyordu beni ona.

Saçlarımın yüzümü örtmesini fırsat bilerek yağdım damla damla ruhumdan gözyaşlarımla.

Birçok şeyin kanıydı bu tuzlu su. Mutluluğun, yıllarca yarım kalmışlığın ve en çokta gitmek istememe rağmen onunla, bunu yapamayacağımın.

Kancalı düşüncelerim, renkleri solmuş uçurtmamın kuyruğuna takıldı beynimde. Çocukluğumun elindeydi ipi ve o bir an bile vazgeçmeden onun gözlerine bakıyordu.

"Yapamam."

Aşağı inen merdivenlere baktı birkez gözlerini benden kaçırarak.

"Biliyorum Yade."

İmkansız bir umutta, neşeyle ötüyordu yine kanatları kırık kuşlarım.

"Doktorla konuşalım önce, dedemin durumunu anlayayım. Uras'ı görmem gerek, Feride'yi, Bahar'ı..."

Yıldızları gün ışığına uyandıran gülüşünün solmasına neden olduğum için nefret ediyordum kendimden.

"Sonrasında yol arkadaşım tabi sen de istersen kaçabilirim seninle."

Kirpikleri birbirine kavuşup ayrıldı.
Ben, o aşkla parlayan sarı hareleri görünce hipnoz olmuş gibi bakmaya devam ediyordum ona.

Yavaşça bıraktı beni yere ve koklayarak öptü saçlarımdan. Kıyamadan çocukça seviyordu deli kızı bu cesur adam.