KARANLIK "Yol Arkadaşının Kiraz Çiçeği"

Hoşçakal

simirna_12

Bölüm şarkısı; Erkin Koray- Seni Her Gördüğümde.

Senin edana,
Ne veda
Ne feda artık.
Sadece biraz vefa.

Önceki bölümden;

"Ne yapacağız şimdi Yade?"

Soğuk su damlaları toprakla buluştukça mutluluğun kokusu yüzümüze vuruyordu.

"İzin vereceğiz."

Kollarımı iki yana açıp kendi çevremde döndüm.

"Sırılsıklam olmak... En bi sevdiğim."

Başım dönüyordu. Gözlerimi kapatıp Aker'e tutundum.

"Hissediyorsun değil mi?"

Göremesemde biliyordum, oda kapatmıştı gözlerini.

"Hissediyorum ama neyi?"

Dönme hissi geçtiğinde yürümeye başladım.

"Yağmura bahar geldiğini."

¥¥¥¥¥¥¥¥¥¥¥

Islanmış ve üşümüş bir haldeyken dünyanın en rahatı yerinde, şöminesinin önünde oturan insanından daha mutlu, daha huzurlu olmamın nedeni neydi peki?

Yeni bir hayata zorundalıklarla merhaba demem mi?

Yoksa yağmurların sel olup iki yabancı yüreği birbirine sürüklemesinden mi?

Yada belkide şuan yanımda oturan adamın o şöminenin sıcağından daha sıcak olan gülüşüne birde kahkahalarını eklemesinden olabilir.

"Yer altı odalarına ulaşamadan ölmek istemiyorum o yüzden önüne bak sevgili yol arkadaşım."

Bir eliyle direksiyonu tutarken diğer eli karnında gülmekten yaşaran gözleriyle bana bakıyordu.

"Yanlış yaptın Yade Özhan, çok yanlış yaptın . Bana böyle büyük bir sır vermemeliydin. Yıllarca bunu kullanacağımı ve hunharca güleceğimi bilmen gerekirdi."

Bir ay olmasına rağmen Aker her güldüğünde, beyin fonksiyonlarım yok denecek kadar azalıyordu ve bende bu ana şahit olabilmek için hayatımın karanlık dönemlerine ait, yer yarılsa da içine girsem dediğim anılarımı anlatıvermiştim.

"Unutacaksın Aker. Unutturacağım bir şekilde, sana karşı bende büyük bir koz elde edeceğim ve unutacaksın. Senin yüzünden hem üşüdüm hem ıslandım birde hasta olacağım tam olacak."

'Fesuphanallah' diye mırıldanıp bir of çekti.

"Şimdide suçlu ben oldum öyle mi? Sen sevmiyor muydun yağmurda ıslanmayı, sen gelmedin mi peşimden illa konuşalım diye?"

'Yanlış anlayanda sendin ama. Neredeyse kardesim dediğim insana aşık olduğuma inandıracaktın kendini.'

Evet şuan iç sesim Yağız Aker ile tartışıyor. Çünkü bunları ona söylersem az önce onunla paylaştıgım o kahkaha atmalık anım tehlike altına girecekti. Şimdi vakit suyuna, huyuna gitme vaktiydi. Sakin ol Yade.

"Tamam sen haklısın yol arkadaşım, haklısında biz niye seninle böyleyiz? Yani bir an çok iyiyiz sonra kavga etmeye başlıyoruz. Az önce aşk-"

Ve bütün organlar yer değiştirir. Şuanda sanırım vucudumu pankreasım yönetiyor.

"Aşk neyi Yade? Devam et cümlene. Sana susmak hiç yakışmıyor."