The Royal Ace Academy: The Chosen Sacrificer

Chapter 10: Royalty Duel Battle (Bella Against Caitlin)

Chapter 10: Royalty Duel Battle (Bella Against Caitlin)

Carmen's POV

MABILIS lumipas ang araw at dumating na nga ang pinakahihintay na araw ng lahat ng estudyante ng Royal Ace Academy, ang Royalty Duel Battle. Isang linggong pinaghandaan ito ng mga estudyante dahil mahahasa na naman ang kapagyarihan nila sa pamamagitan ng isang laban. Though killing is not allowed, pero hindi pa rin maiwasan na masaktan at magkasugat.

We all gathered here in the open field arena to witness the yearly battle on our school. Nandito na lahat. From group of Peelars up to Mudbloods. Itinuon ko ang tingin sa harap, sa may stage. Nakaupo doon sina Queen Surra at King Flynn. Nandoon din sina Headmaster Morgan, Principal Hans at iba pang Professor.

Nahagip na tingin ko si Bella na papalapit sa kinaroroonan namin. She was walking seriously, as usual, with her expressionless face. I wonder kung saan siya nanggaling. Maaga kasi siyang nagising kanina. Kaya hindi na namin siya naabutan.

Isang linggo din namin siyang hindi nakasama. Hindi rin namin alam kung ano ang mga pinagagawa niya. We tried to reach her, pero siya itong palaging umiiwas sa amin. We all so worried about her. Simula nang mangyari sa training room, nagsimula na siyang dumistansiya sa amin. Kung mapang-abot man kami sa hallway ay nagtitinginan lang kami. Sometimes, nagngingitian. Pero ang mag-usap? No. We barely exchanging conversations pero hindi katulad noon. May gap na ngayon and that's because of what happened. Until now, she's still hurt. We really don't know how to ease the pain she felt right now. She always keep pushing herself away from us. We badly don't know how to cope up on her. Pakiramdam namin, nawalan kami ng kaibigan.

Aside from that, nag-alala rin kami para sa kanya ngayong battle. Hindi namin alam kung nagte-training ba siya. What if she lose? No, she's not. She's not gonna loose. I can sense it.

Pero nangingibabaw pa rin ang kuryusidad sa sarili namin. One time kasi, nakita siya ng isa sa mga estudyante na lumabas sa gubat. Sa Royal Mystic Forest. The forest is not dangerous, actually it's mythical. Kaya hindi kami masyadong nabo-bother. Pero kasi napansin namin minsan na may mga sugat siya sa katawan. Merong hiwa sa braso, sugat sa kamay, meron din sa noo, sa pisngi. We think that she do the training all by herself. At sa gubat niya iyun ginagawa. Mas lalong ikinabahala namin lalo nang may mga sugat siya pagkatapos. We don't have the guts to ask even Snow na dormmate niya, wala naman siyang plano na sabihin sa amin yun. Hinayaan lang namin siya. At binigyan siya ng oras at kunting panahon.

I glanced at Hunter. Nakita ko siyang nakatingin kay Bella. Now, what? It's all his fault. Kung hindi sana below the belt ang nasabi niya, hindi kami tatalikuran ni Bella. But on the contrary, he has a valuable reason. Ginawa niya yun para kay Bella. I don't put grudges on my heart kasi alam kong tama ang lahat nang desisyon niya. He couldn't be choosen as a leader if he couldn't stand for it. He wouldn't gained respect from other if he is not a respectable man. At first, hindi ko nagustuhan ang sinabi niya. I thought, nasabi lang niya yun dahil nagalit siya kay Bella nang batuhin siya nito ng libro sa mukha. Like Xandra, I was angry for what he said. But when he told us about his intentions towards her, we understand him. Kaya nga lang, sobrang nasaktan at nainsulto si Bella sa nasabi niya. To the point na dinibdib niya ito. We can't blame her. Wala naman siyang alam tungkol sa totoong intensyon ni Hunter kaya ganun nalang ang reaksyon niya. He wants to help her.

Nakita kong tumabi siya kay Xandra. Kinuha na niya ang pagkakataon na tanungin si Bella.

"Where have you been these past few days, Bella? We are all damn worried." Nag-aalalang tanong niya dito.

Lumingon siya kay Xandra at tinitigan ito.

"I'm fine, Xandra. Wala kayong dapat ipag-alala sa kin." Then she gave us a weak smile. Wala akong nakitang anumang emosyon sa mga mata niya. What Hunter said affects her so much. I wonder, ngayon lang ba siya na insulto nang ganun? Na umabot sa punto na kailangan niyang magbago ng ugali? Siguro. Parang ganun nga. Big deal na sa kanya ang bagay na yun.