Düşman Kolejler

5. Bölüm

Rüya' dan:

Eve dönmemiz ile beraber işler biraz karışmıştı. Her ne kadar okula başta gitmek istediğimi söylesem de şimdi istemediğimi söylüyordum. 

"Rüya, sebebini söyler misin annecim ? Bugün kötü bir şey mi oldu ?" Dedi annem. Ediz sessizce olanları izlerken ofladım. 

"Anne sadece istemiyorum. Arkadaşlarımdan da ayrılmak istemiyorum." Annem üzüntüyle bana bakarken gözlerimi kaçırdım. Birkaç dakikalık sessizliğin ardından hevesle tekrar konuştu. 

"Tamam o zaman. Aileleri ile konuşacağım. İkna edebilirim biliyorsun." Başımı hızla iki yana salladım. Biliyordum. Bizimkilerin aileleri her isteklerini yerine getirmeye çalışan fedakar ailelerdi. 

Yine de konuştum. "Saçmalama anne. O kadar insanı alırlar mı ? Ayrıca nasıl ikna olacaklar ?" Annem ısrarla devam etti. "Tamam bir deneyeyim annecim. Olmazsa sende gitmezsin." 

Ve konuşma bitmişti. Aslında eğer ikna olmazlarsa gitmeyecektim. Olurlarsa da hep beraber olacaktık. Her türlü benim için iyiydi. Gece sonunda hepimizin olduğu gruba yazdım. 

Rüya: Size bir şey söylemem lazım. 

Ayberk: ? 

Nil: Nolduu

Beklemeden yazdım.

Rüya: Annemlerin beni kayıt yaptırdığı şu okul var ya, gitmek istemiyorum.

Caner: Niye güzelim ?

Rüya: Bugün birkaç olay yaşadım. Anlatırım sonra. Neyse asıl mesele şu ben de sizden ayrılmak istemediğim için gitmek istemiyorum dedim ki -yalan değil biliyorsunuz- annem de sizinkileri ikna etmek istediğini söyledi. 

Selin: Şaka ??

Rüya: Hayır ?

Caner: Valla senin annen her türlü ikna eder bu arada. 

Nil : Harbi lan 

Rüya: Siz gitmek istemiyorum deseniz...

Ayberk: Ne oldu ki ? 

Rüya: Yarın buluşalım. Anlatacağım. 

Ertesi gün

Sabah evde olan hareketlilik ile uyanmam ve saatin çabucak öğleyi geçmesiyle birlikte evden nasıl hazırlanıp çıktığım hakkında hiçbir fikrim yoktu. 

Annem bir sürü hazırlık yapmış ve bizimkilerin anneleriyle yemek yiyecekti.

Annem ikna yeteneği oldukça yüksek, demokrasilerde çare tükenmez mottosuyla hayatına devam eden inatçı bir kadındı. İstediğinde yapamayacağı çok az şey vardı. 

Bizimkilerle buluşacağımız kafeye geldiğimde, Ayberk ve Caner çoktan gelmişti. 

"Naber ?" Diyerek ikisiyle de merhabalaştıktan sonra oturdum . 

"İyidir, ee anlat bakalım ?" Dedi Ayberk. 

"Kızlar gelsin." Dedim kendime kahve siparişi verirken. On dakikanın sonunda kızların da gelmesiyle konuya girmenin vakti gelmişti. Hepsi pür dikkat beni beklerken başladım. 

"Dün Ediz' le Akay' a gittim. Ders programı alayım, sınıfımı öğreneyim falan diye annem yolladı. Öğle molasına denk geldik ben de sınıfları gezeyim dedim, iki çocukla tartıştım." Dedim.