Düşman Kolejler

15. Bölüm

Düzenlenmiştir. İyi okumalar.

Emir' in ilk kez bu kadar sinirlendiğine şahit olurken, Yağız' ın birkaç şey daha söylediğini gördüm. 

Ne olduysa o sırada oldu. Emir elini arkaya attı ve bir çakı çıkardı. Farkedenler çığlık atarken, sokağa gelen arabalarla çoğu kişi dağılmıştı. 

Emir çakıyı Yağız' a sapladığı an, Aras koştu. Kargaşada beni çeken Miray' dı. Hocalar arabalarından inip kavgaya müdahale ederken, donmuş gibiydim. Arkamı dönüp girmeye çalışırken, Yağız' ın yere çöktüğünü, Arzu denen kızın yanına koştuğunu ve Emir' in orada olmadığını farketmiştim. 

Bahçeden içeri girerken, direkt yukarı çıkmıştık. Hocalar telaşla öğrencilere talimat veriyordu. 

Kızlardan ayrılarak Emir' i aramaya başladım. Sınıfları teker teker açtığımda hiçbirinde yoktu.

Başka bir sınıfın kapısını açacakken gelen gürültüyle, vakit kaybetmeden içeri daldım. Emir, ellerini başının arasına almış, yerde eğilmiş bir şekilde duruyordu. 

Yere devrilen sırayı gördüğümde, sesin kaynağını belirlemiştim.

"Emir." Diye fısıldadım acıyla. Okuldaki uğultunun sesi gelirken yanına doğru ilerledim. 

"Yine aynısı oluyor." Dedi çaresizce. "Neyden bahsediyorsun ?" Diyerek yanına çöktüm. Saçlarını bir kez daha karıştırdıktan sonra başını omzuma doğru yasladı. 

Kalp atışlarım hızlanırken durgunca konuştu. "Sanırım hastalanıyorum." Kaşlarımı çatarak devam etmesini bekledim. 

"Küçükken, annemin babamın aldattığını görmüştüm. Defalarca. Annem her seferinde aramızda kalacak diyerek beni sustururdu. Ona karşı beslediğim öfke, zamanla büyüdü."

Burnunu çekti. İçim acırken, sıkıca sarıldım. O da bana sarılırken, saçlarımın arasına doğru fısıldayarak konuşmaya devam etti.

"Biriken öfkemi, büyüdükçe kontrol edememeye başladım. Bana o kadar acı veriyordu ki..."

"İki yıl boyunca tedavi gördüm. Ama şimdi, şimdi yeniden başlıyor. Kontrol edemiyorum."

Hiçbir şey demedim. Ne diyebilirdim ki. Saçma avuntu cümleleri kurmayı sevmezdim. Birkaç dakika öyle kalmamızın ardından beni hafifçe kendinde uzaklaştırdı. 

Şakağıma yumuşak bir öpücük kondururken "Teşekkür ederim güzelim." Demişti. Kaşlarımı çatarak yorgun gözlerine baktım. 

"Ne için ?" 

Saçlarımı geriye itti.  

"Beni sakinleştirdiğin için." Cevabımı beklemeden kalktı ve kapıya ilerledi. 

Onu izlerken Emir ve Aras'ın beraber gittiğini gördüm. Ne yani Aras bizi görmüş müydü? Bu düşünceyle, kan yanaklarıma hücum etti. 

Sıramın yanında duran, çantamı aldıktan sonra eve gitmek için okuldan çıktım.

✴

Salonda annemle otururken o da çay içiyordu. 

"Arkadaşının yaralandığından haberin var mı canım ?" 

Kaşlarımı çattım. "Kim yaralanmış ?" 

"Yağız." Dedi annem anlam vermeye çalışarak. 

"Hmm." Dedim "Vardı."

"Birkaç saat sonra geçmiş olsuna gideceğiz."