Düşman Kolejler

11. Bölüm

Düzenlenmiştir. İyi okumalar.

Karşımda duran bedene baktığımda, nasıl bir işin içinde olduğumu sorguluyordum. "Eee." Dedi rahatlıkla. "Misafirinim ben senin. Hoş geldin yok mu ?" Kaşlarımı çatarak baktım. "Tanışıyorduk galiba ?" Güldü. "Hatırlamıyor musun ?"

Ellerimi alayla iki yana açtım." Önceki hayatımdan bahsediyorsun sanırım."

Karşısına oturdum. Annemin karışmasını istemiyordum.

"Saçma hareketlerinin sebebi ne ?" Dedim sertçe.

"Beni tanımadığını mı söylüyorsun ?" Dedi hayretle. Sinirle soludum. "Yoo. Başbakan falan mısın ?" Kıkırdadı. "Bu tanıyorum demek sanırım."

"Bak beni olaylarına katma. Cidden umurumda değil." Ellerini dizlerine dayayarak öne eğildi. "Güçlü bir karaktersin. Bana yardımcı olmanı umuyorum." Dedi kelimelerin üstüne basarak kıkırdarken içeri annem girmişti.

"Rüya, bir şeyler ikram etsene annecim." Zorla yerimden kalktığımda mutfağa geçtim. Hızla hırkamın cebinden telefonumu çıkarırken, en sonda olan Miray' ı aradım.

"Efendim canım." Sessizce konuştum. "Miray, Emir yanında mı ?" Hışırtı geldi. "Evet, Aras'larla oturuyor. Bir sorun mu var ?"

"Yağız bana gelmiş. Düşman olan." Miray telaşla konuşurken Emir'in sesini duydum.

"Sizin evde mi ?" Dedi. "Evet, annem de burada. Olay çıksın istemiyorum."

"Geliyorum beş dakikaya." Diyerek kapattı. Atıştırmalıkları alarak sakince içeriye geçtim. "Al bakalım." Dedim sertçe önüne koyarken. Keyifle beni izliyordu. "Devamını sonra hallederiz, değil mi Yağız ?" Dedim imayla.

"Ya ya tabii." Ayaklanırken, "Geçirmeyecek misin ?" Dedi. Annem de "Tabii geçir arkadaşını." Dediğinde bahçeye çıktık.

"Teklifimi düşün bence." Hızla gelen arabanın sesiyle, bahçe kapısı açıldı. Emir sinirle girerken telaşla konuştum. "Burada olmaz. Lütfen" Yalvararak konuşmamın ardından Yağız yanıtladı.

"Çok ayıp ettin Rüya. Ben arkadaşlık teklif ediyorum sen kavga çıkarıyorsun." Dudaklarını büzerek üzülme numarası yaparken, Emir Yağız'ın yakasına yapıştı. Sertçe yüzüne yumruk atarken, açık kapıdan Aras ve Burağın girdiğini gördüm. Onları ayırırken Miray 'da gelmişti.

"Annem görecek. Lütfen." Dedim tekrardan. Erkekler apar topar arabayla uzaklaşırken Miray endişeyle sarıldı. Her şey çok hızlı gelişmişti. Bahçedeki çardağa, soğuğa rağmen oturduğumuzda, konuştum.

"Gerçekten, sorun ne ?" Dedim yorgun sesimle. Miray derince bir nefes aldım. Yağmurlu havayı ciğerlerine çekti.

"Aslında Emir, olaylarla alakası olmayan insanları bilsin istemez ama artık sende alakalısın bence." Başımı olumlu anlamda salladım.

"Ben onlara sonradan katıldım. Yağmur, Aras ve Emir küçüklükten beri arkadaşlarmış. Sonra Burak' la en sonda benle tanıştılar." Merakla dinlerken devam etti.

"Sonra girdim bu Demirel Koleji'nin olaylarına. Aslında basit durumlarla başlamış. Bilgi yarışmaları, müsabakalar, öğrenciler büyüdükçe yapılan oyunlar o kadar iğrençleşiyor. Emir ve Yağız birbirinden nefret eder. Elinden gelse Emir' in Yağız' ı öldüreceğine eminim biliyor musun ?"

Kanım donarken konuşamadım. Beklemeden devam etti. "Yağız Demirel Koleji' nin müdürü ve sahibinin üvey oğlu. Çok iyi değil diye biliyoruz aralarını. Bizim okul müdürümüzle de Emir' in babası, Mehmet Amca çok yakın arkadaş. İki okulda adını elmaslarla kaplamaya çalışıyor."