Düşman Kolejler

23. Bölüm

Düzenlenmiştir. İyi okumalar.

Sıkıntıyla nefes verirken, halamın gelmesini bekliyordum. Halamın biricik kızı (!)Esila'ya bakacaktım ve bunu tek başıma yapacaktım. Kızlar Esila 'ya bakacağımı duyunca işten bir şekilde sıyrılmışlardı. Matematik sınavının sonuçlarını beklediğim gibi beklediğim dakikalarda sonunda kapı çalındı. Yavaş hareketlerle yerimden kalkarken ne kadar geç açarsam o kadar az bakacağımı düşünüyordum ama tabii ki bir boka yarayacağı yoktu.

Halamı ve sarı saçlı Esila'yı gördüğümde gülümsedim. Esila'yı çok seviyordum aslında bana karşı zorluk çıkarmıyor beni seviyordu ama böyle şeyler beni geriyordu. "Hoş geldiniz." Gülümserken, halam üç yaşındaki Esila'yı koltuğa oturttu. Bana sarılırken bende ona sarıldım. Sonunda hoş geldin faslını bitirdiğimizde bende küçük Esila'nın yanına oturdum. Elindeki dondurma şeklindeki diş kaşıyıcısını kemiriyordu.

Halam bana onunla ile ilgili birkaç şey anlattıktan sonra geç kalmamak için erkenden çıktı. Sonunda Esila'yla baş başa kalırken o da hala elindeki oyuncağı ile ilgileniyordu. Omzundaki sarı saçlarını elimle geriye alırken büyük yeşil gözleri bana dönmüştü. Elindeki oyuncağı kucağına düşerken gözlerini büyüttü ve ellerini bana uzattı. Ağzından birkaç bebek sesi çıkarırken, gülümseyerek onun istediği gibi kucağıma çektim.

Ellerini saçlarıma uzatırken, canımı acıtmadan onlarla oynamaya başladı. Bir süre sonra omzumda uyuyakalırken, gülümseyerek sarı saçlarında ellerimi gezdirdim. Bebek kokuyordu ve ben bu kokuya bayılıyordum. Telefonumun sesi duyulurken hızlıca Esila'yı koltuğa yatırdım, yerinde kıpırdansa da uyumaya devam etti. Küçük haline gülerken arka cebimdeki telefonu çıkardım. Emir'in aramasını cevapladım. "Efendim?" Derken mutfağa geçmiştim. "Neredesin?" Gözlerimi devirirken cevapladım. "Evdeyim tabii ki nerede olabilirim?" Hışırtılar gelirken arabanın kapısının kapanma sesini duydum.

"İyi aferin." Keyifli çıkan sesi bir kez daha gözlerimi devirmeme neden oldu. "Sana geliyorum." Bir şey dememe izin vermeden kapattığında, şaşkınlıkla kaldım. Ne demek sana geliyorum? Bunun bir şaka olduğunu varsayarak salona döndüğümde bıraktığım gibi yatan meleğin yanına ilerledim ve saçlarını geriye alarak üstünü incecik bir çarşafla örttüm. Telefonumda oyun oynarken kapının çalınmasıyla kaşlarımı çatarak ayağa kalktım. Ciddi olmazsın Emir. Kapıyı açmamla pervaza yaslanan ve yamukça gülümseyen Emir'i görmemle kaşlarımı çattım. Saçı başı dağınık bir şekilde dikleşirken yalpalamıştı.

Sarhoş muydu? Aniden belime sarılmasıyla şaşkınlıkla kaldım. Kokumu içine çekerken şaşkınlıktan donakalmıştım. Güpegündüz sarhoş mu olmuştu yani?

 "Nasılsın güzelim?" Kapıyı ayağıyla kapatırken, ellerini cebine koymuş yamukça gülmüştü. "Sen sarhoş musun?" Sebepsizce gülerken kafasını bilinçsizce iki yana salladı. "Yoo." İnanamaz bakışlarımı ona yönelttiğimde, baş ve işaret parmağını kaldırdı. Arasında az bir boşluk bırakırken "Azıcık." Demişti,

Salona yürürken aniden çıkan büyük bir gürültüyle endişe ile arkama döndüm. Emir, ayağını sehpaya çarpmıştı.  Yüksek sesle çıkan küfrü ile beraber içeriden Esila'nın çığlığını ve ağlama seslerini duyarken hızla koltuğun yanına gittim.

Esila, elleriyle gözlerini ovuştururken ağlamaktan kızarmış yeşil gözlerini ovuşturuyordu. Hızla onu kucağıma alırken Emir'in gözlerini şokla açmış Esila'ya baktığını gördüm. Esila dudaklarını büzerek, gözlerimin içine baka baka ağlıyordu. Bende dudaklarımı büzerken yanağına kocaman bir öpücük kondurdum. "Korkma."

Yanağına öpücük kondurmaya devam ederken küçük elleriyle onu tutan elimi tutmuştu. Onu gıdıklamaya başladığımda gülerken ağlaması durmuştu. Emir hala tepkisizce kapının orada beklerken ifadesizleşmişti. Kucağımdaki Esila ile ayağa kalkarken Emir'in yanına ilerledim. "Eveet bu Emir Esila'cım. "Esila'ya Emir'i tanıtırken hayranlıkla kollarını Emir'e gitmek ister gibi uzattı.