Sabihin Mo Sa Akin (Tell Me Bk. 2)

TM2 - 11

Noong isang gabi ay isang ngiti niya lang ay si Ella na agad ang nakikita ko sa kaniya. At nang sabihin niyang gusto niya ako ay di ko na mapigilan ay iniwan ko siya sa reso na yun.

Kakaumpisa niya pa lamang sa trabaho, pero sa hindi ko malamang dahilan ay nag iiba ang pintig ng puso ko kapag nararamdaman ko ang presensya niya. As what I have  said, her presence makes my self abnormal at ayokong bigyan na sanang bigyan nang pansin.

But Lorvin makes it more hard to me. Alam ko namang eye catcher ang babaeng 'to pero Lorvin is the best player in town, I sigh, wala na dapat akong pakialam.

I Tss, this is bad. I decided to go to Ella's grave, somehow it makes me okay. Ilang araw na din akong hindi nadalaw sa asawa ko.

Umupo ako sa harap kung saan siya nakalibing. Pilit na namang bumabalik sa ala - ala ko ang lahat nang tungkol sa kaniya. Ilang ulit ko bang sinisi ang sarili ko, sa lahat nang pagkukulang ko sa kaniya. I'm a doctor, I was and yet I couldn't save her.

Di ko naiwasang lumuha, ganito naman palagi. I deserved this, I deserved to be hurt and sad.

Umayos ako nang tayo na nakita ko pang kumaripas nang takbo ang driver ko. It bring me into a small smile in a while. Makulit, hype at palangiti. Gaya ni Ella.

--

HINANAP ko ang aking driver before lunch but she's nowhere to be found.

''Glenda, give me a lunch, please.''

''Same food, sir?''

''Yes.''

I was about to turn off the intercom when Lorvin came.

''Hey, how's work?'' I asked.

He joyfully smiled.

''It's more than I thought. Anyway, what about lunch?''

''Sege na, go for your lunch break.''

Ngumiti din ako sa kaniya, masaya talaga ako dahil kasama ko na si Lorvin sa lahat ng stress dito sa komapanya.

''Uhmm -- okay, but can I go and have lunch with Youmie, the driver?''

Napa angat ako nang kilay. Umiling ako.

''No.''

''Mag b-break din naman siya for lunch diba?''

Hinarap ko ang mga papeles sa mesa ko at umiling ulit.

''I said no, may pupuntahan kami mamaya.''

''Kuya, thirty minutes lang ---''

"No, I said.''

''Twenty minutes? Kuya naman —''

''Lorvin, mag lunch ka na , I'm still the CEO of this company --- ''

''I am asking about her not you ---I mean,  why, kuya? Isn't it because she looked like ate Ella?''

Natigilan ako at hinarap siya. Niluwagan ko ang aking necktie at hinampas ko ang mesa. How dare him!

''Shut up Lorvin! How dare you talk to me like that?! Wala kang karapatang bangitin ang pangalan ng asawa ko! Get out!''

He snapped out at napatungo.

''Okay, I'm sorry. --- she's having lunch with me, like it or not.'' He said and about to turn around.

''You're always acting like a brat son, Lord Lorvin. She's working with me, so hawak ko ang oras niya. --- if that's all, you can leave.''

Shit! Too much! That is too much!

Bagsak ang balikat siyang tuluyang lumabas ng opisina ko.