NERGİS (TAMAMLANDI)

⚡ YORULDUM ⚡

               ~ İki Ay Sonra ~

Gözlerimi açtığımda bir bahçedeydim. Bahçede her renkten nergis çiçekleri vardı. Ben buraya nasıl gelmiştim ya da neden etrafta kimse yoktu? Biraz ilerlediğimde çiçekleri koklayan bir kadın gördüm. Tam o kadının yanına gidecektim ki o kadının yanına bir erkek gelmişti. Gözlerimi kısıp dikkatlice baktığımda o erkeğin Burkay olduğunu gördüm. Kadın Burkay'ın omzuna okşayıp tebessüm ediyordu ve bir yandan da bir şeyler söylüyordu. Daha fazla dayanamayıp " Burkay!" diye bağırmaya başladım. İlk Burkay bakmış sonrada o kadın bakmıştı. Annem... Annem buraya nasıl gelmişti? Gözlerim tekrar Burkay'ı buldu. Biraz önceki sırıtan yüzü solmuş ve gözleri dolmuştu. Bir kaç dakika bana baktıktan sonrada hiç bir şey söylemeden çekip gitti. Neden şimdi ağlamıştı, yoksa bilmeden ona bir şey mi yapmıştım? Tam düşümcelerime dalmışken omzumda bir el hissettim.

"Nergis'im üzülme.Onun sadece kafası karışık ama inanki düzelecek."

"Neden karışık?"

"Sonra anlarsın. Benim anlatmam uygun olmaz ama sana şunu söylemeliyim ki Burkay bir şey yapmadı, o masum. Ona güven kızım."

"Anne Burkay ne yaptı?"

"O..."

🌺 🌺 🌺

Off! Odamda durmadan çalan şey de neydi böyle? Gözlerimi zorla açıp sesin geldiği yere baktım, alarmdı. Çok güzel Ceren cadısı gitti bir de başıma bu alarm gelmişti. Daha doğrusu kim kurmuştu bunu? Tam da ne güzel rüyamda annemi görmüştüm ve bana önemli bir konu açıklayacaktı. Acaba neydi? O öldüğünden bu yana onu hiç rüyamda görmemiştim. Yatağımı yatıp tekrar uyumaya çalıştım, belkide yine aynı rüyayı göre bilirdim. Tam dalacaktım ki içeriye birisi girdi ve üzerimdeki örtüyü çekti. Ah.. Çok güzel. Gözlerimi açtığımda o kişinin Ceren oluğunu gördüm. Zaten ondan ve babamdan başka izinsiz odama giren kim olabilirdi ki?

"Melek neden kalkmadın daha, bu gün özel bir gün?" dedi biçimli kaşlarını çatarak. Ay kıyamam müstakbel gelinimiz kızmış mıydı şimdi? Aklıma gelen bu düşünceye ne kadar gülmek istesem de kendimi tuttum.

"Senin için özel, benim için cehennem." dedim sessizce.

"Efendim, bir şey mi dedin?"

Sıkıntıyla nefesimi verip "Ne demezsin bizim için bu gün o kadar özel bir gün ki neredeyse Dünya'daki tüm herkes bu günü kutlayacak, demiştim."

"Ahh, evet Dünya'daki tüm herkes kutlasa ne iyi olurdu."

Ellerimi açıp Allah'tan sabır diledim. Evleneceği yetmiyormuş gibi bir de Dünya'daki tüm herkesi duyurmak istiyordu. Sanki sizin evliliğinize çok meraklıydı herkes. "Sen Angelina Jolie değilsin. Onların bile tanıdıkları geliyor düğününe."

"Neyse ne. Bu arada neden dün saatini kurmadın. Bu gün yapılacak bir sürü işimiz var. Senin kurmadığını görünce gece odana girip ben kurdum."

En son söyledikleriyle şaşırarak Ceren'e baktım. Gerçi buna şaşmamak lazımdı ya neyse. "Gece sen bizim evde mi kaldın?"

"Evet baban ısrar edince bende kıramadım. Biraz bir şeycikler yaptık. Neyse sen giyin aşağıda kahvaltıya gel. Seni bekliyoruz." tahmin etmiştim zaten. Bir de utanmadan söylüyordu yaptıklarını. Sabır ver Allah'ım. Bir de utanmadan bir seycikler yaptık diyordu.

Sinirle "Defol git odamdan. Senden de babamdan da nefret ediyorum."

"Bir gün sen de bana alışacaksın küçük Melek. İnan bana alışacaksın." dedi kendinden emin bir şekilde.