NERGİS (TAMAMLANDI)

⚡GERÇEKLER⚡

Medyadaki şarkı; Hannah Baker - Human
Geç gelen bölüm yüzünden hepinizden özür dilerim.
Keyifli okumalar dilerim canlarım...

~ Bir Ay Sonra ~

Hüzünle nergis çiçeklerine baktım. Bir ayda ne kadar da güzel açmışlardı. Kokuları da insana huzur veriyordu. Keşke annemde burada olsaydı. Kesin o da bu çiçeklerin kokularını derin derin içine çeker ve burada tam bu nokta da huzur bulurdu.

"Melek sana çok önemli bir sey söyleyeceğim." dedi Arzu neşeyle. Bana bakar bakmaz o neşesi gitmiş ve kaşlarını çatmıştı. "Ne oldu? Sen niye ağlıyorsun?"

Cidden ağlamış mıydım ben? Dalgınlıktan bunu bile fark etmemiştim. "Hiç. Boş ver."

"Aşk olsun Melek ya. Hani arkadaştık, dosttuk biz? Arkadaşlar dertleşmez mi?Şimdi anlat bana beler oldu? Yoksa gıcık sevgilinle mi kavga ettiniz? Eğer..."

"Arzu, Burkay'la bir âlâkası yok. Aramız çok iyi." Eee, o zaman sorun ne? dercesine yüzüme baktı. Hiç vaz geçmeyecekti Arzu. Pes edip konuşmaya başladım. "Annemi özledim." dedim kısaca. Çünkü daha fazla bu konu hakkında konuşmak istemiyordum.

"Eee, o zaman çağıralım gelsin buraya. Anne kız hasret gidermiş olursunuz hem." İlk başta dalga mı geçiyorsun sen diyecekken aklıma ona her şeyi anlatmadığım geldi. Hata bendeydi. Kıza baştan itibaren her şeyi anlatmalıydım.

"Keşke o kadar kolay olsa." dedim üzülerek.

"Neden?" dedi merakla.

"Arzu, annem öldü. Ölen bir kişiyi geri getiremezsin."

Arzu bu söylediklerim üzerine bir müddet şaşkına dönmüştü. Ne diyeceğini bilememişti. En sonunda kendine gelip acıyarak yüzüme baktı ve konuşmaya başladı. "Melek, ben çok özür dilerim. Ben... Ben... Allah'ım ben kadar da patavatsızım. Bir de anneni arayalım çağıralım dedim. Melek çok özür dilerim gerçekten. Bilseydim..."

"Arzu, özür dilememe gerek yok. Hata benimdi. Sana söylemem lazımdı."

"Yanlış anlamazsan sana bir şey sormak ıstiyorum." Sorabilirsin anlamında kaş göz işareti yaptım. "Nasıl öldü? Yanlış anlama sadece merak ediyorum."

"Sorun değil. Yanlış anlamadım merak etme."

Arzu'ya tüm her şeyi anlattım. Babamın anneme şiddet uyguladığını, hiç sevmediğini ve acımasızca nasıl öldürdüğünü tüm hepsini anlattım. Arzu benim anlattıklarıma hem üzülmüş hem de öfkelenmişti.

"Bir baba karısına ve kızına böyle bir şeyi nasıl yapar ya? Ne vicdansız bir adammış. Gerçi sana en son yaptıklarından sonra bu yaptıklarına şaşmamak lazım." En son söyledikleriyle başımı başka yöne çevirdim ve gözümden bir damla yaş akmasına engel olamamıştım. Yine aklıma babamın bana o gün yaptığı iğrençlikler gelmişti. Arzu ne dese haklıydı. Benim iğrenç, sapık, pislik bir babam vardı. Artık ona baba demeyi bile utanıyorum. Arzu son dediklerini farketmiş olacak ki elimi tuttu. Ona baktım. Üzgündü ve biraz da sanırım kendisine öfkeliydi. "Melek ben özür dilerim biraz önce söylediklerim için. Anlattıkların, o adamın sana yaptıkları öfkenmeme neden oldu. Gerçekten çok öz..."