hunting my soulmate {voltooid}

Hoofdstuk 4

P.o.v raven
Een week geleden ben ik hier gebracht
Een stikkende kleine cel met alleen een bed een toilet en een klein wastafeltje met een spiegel met een scheur der doorheen
De cel is met betonen muren en je kan zien dat hier veel andere hebben gezetten
Dat zeggen de kruisjes en streepjes op de muur
Ondanks de betonnen muren kan ik nog wel mijn buren horen
Ik weet dat ik tussen twee mensen in zit
De ene is een man van een wat oudere leeftijd elke dag hoor je hem zeggen dat hij gaat ontsnappen want hij schijnt hier al tien jaar te zitten
Dan nog een meisje ongeveer mijn leeftijd gok ik ze zit hier nu twee dagen en de eerste dag huilde ze non stop
ik weet niet of ik medelijden met het meisje moet hebben
ik weet natuurlijk niet wat ze gedaan heb dus wanneer zij gedood zou worden zo het me niks uitmaken

hard word er op de betonnen muur gebonkt
ik lig lang uit op me bed en kijk omhoog
'eten' schreeuwt de man voor het raampje en schuift een dienblad met eten door het luikje
ik sta op en pak het dienblad
vies spul zit erop gekwakt en ik denk dat ik alleen het sneetje brood ga eten en het glas water
'ow en de prins komt vandaag even langs dus maak het netjes hier' zegt de man en grijnst
ik lach vervelend terug en ga dan op me bed zitten en prak wat in de prut

ik sla het glas water achterover als mijn deur word open gedaan
twee bewakers staan voor de deur en kijken me dreigend aan
ik ga staan en rol met me ogen 'wat?' zeg ik en voor ik het weet komen de bewakers in actie
ik word ruw omgedraaid en tegen de muur aangedrukt
mijn armen worden vast gemaakt en ik lach 'handboeien helpen echt niet hoor' zeg ik en grijns
ruw draaien ze me om met me handen vast gebonden en ze hadden me ruw vast
ik kijk recht in het gezicht van de prins
hij kijkt me verbaasd aan en ik zie me ogen over me lichaam flitsen
'laat haar los' schreeuwt de prins en geschrokken laten de bewakers me los
Gabriel komt naar me toe gelopen en sluit me in tussen zijn armen
zijn adem tintelt op me huid maar ik kan er niet tegen ik wik dat zijn adem stopt voor altijd
zijn koude hand glijdt over me wang en hij grijnst 'je bent prachtig' ik rol met mijn ogen en kijk langs hem
'kijk me aan' schreeuwt hij kwaad gaat mijn blik naar hem toe
Ik vervoer me niet
ruw pakt hij me kaak vast en laat hem in zijn ogen kijken
'jij gehoorzaamt mij bergepen?! als ik wat aan jouw vraag doe je het je bent van mij' schreeuwt Gabriel en komt dichterbij met zijn gezicht
ruw drukt hij ze lippen gelijk geef ik hem een duw en spuug hem recht in ze gezicht

'nu is het klaar!' schreeuwt Gabriel
twee wachters komen de cel binnen en pakken me vast
ik stribbel ruw tegen maar er komt geen beweging in de mannen
'waar moet ze heen prins?' vraagt de rechter man
'naar Claire zorg dat ze er fatsoenlijk uitkomt te zien en geef der maar een kalmeringsmiddel'
de mannen knikken en dragen me naar buiten