hunting my soulmate {voltooid}

hoofdstuk 25

p.o.v Gabriel
aangekomen bij de waterval kijk ik om me heen
hier is ze voor het laatst geweest voordat ze ruw bij me weggenomen werd
de gedachten maakt me kwaad woedend zelfs maar aan de andere kant ook verdrietig
'heb je al iets?' vraag ik aan Julian die knikt
ik loop naar Julian toe die gebukt staat over een beetje modder
'Julian ik bedoelde spoor van raven geen modder poeltje' Julian schudt ze hoofd
'nee kneus er zit bloed in mensen bloed' ik bekijk het poeltje wat beter en zie inderdaad bloed
het is oud bloed dat kan je zien sowieso van een week geleden misschien wel ouder

'kom' zeg ik tegen Julian 'de hoofd ingang is dichtbij het moet een mens zijn de vampieren zouden niks met mijn soulmate durven doen nu ze van haar bestaan weten'
Julian knikt 'maar waarom zou een mens jouw soulmate willen ontvoeren?'
ik draai me om en begin alvast naar de ingang te lopen 'misschien als lokmiddel' mompel ik en bedenk me ineens wat ze wel niet met der gedaan kunnen hebben
ze zouden der kunnen mishandelen en zelfs nog erger

die gedachten maakt me woedend en ik voel de adrenaline door me lijf vloeien
als ze ook maar een ding bij mijn raven hebben gedaan draai ik persoonlijk hun nek om
niemand mag haar schade aan brengen dat verdient ze niet ik heb der vroeger al te vaak pijn gedaan
ik wil niet dat het nog erger word

p.o.v raven
mijn hoop verdwijnt beetje bij beetje
ik ben nu al een week hier en Parker word steeds erger
de eerste twee dagen mocht ik alleen in bed slapen en ging hij op de bank
nu moet ik elke avond dicht bij hem liggen
hij trekt me dan dicht tegen hem aan zijn armen legt hij om me buik en ze hoofd in me nek
ik heb drie dagen wakker gelegen door het geluid van zijn ademhaling
hoe vaak ik mijn kussen wel niet wou pakken en hem er in wou laten stikken is niet normaal
een keer heb ik het geprobeerd maar voor het kussen uberhoud op zijn gezicht belande  
werd hij al wakker
ik werd van bed gegooid en geslagen en meerdere keren in mijn maag geschopt
de laatste trap was me te veel en mijn eten van de dag daarvoor kwam er meteen uit
gelukkig liet Parker me een douche nemen maar daarna moest ik meteen weer terug bij hem in bed komen liggen
ik heb een uur gedoucht eerst mijn haar gewassen en mijn lichaam maar daarna bleef ik op de grond zitten en liet het water over me heen vloeien zoals de tranen over mijn wangen

ik heb spijt dat ik het paleis een gevangenis noemde dit is honderd malen erger
ik ben al niet buiten geweest zins dat ik ontvoerd ben terwijl ik elke dag in de tuin kon wandelen in het paleis
ik had niks te klagen nu weet ik pas hoe opgesloten zijn voelt
en ik wil niks liever dan weg hier zijn en in de arme van Gabriel zijn