hunting my soulmate {voltooid}

hoofdstuk 30

p.o.v raven
langzaam word ik wakker en voel ik een arm om me
eerst wil ik gillen en de gene aan aanvallen maar dan bedenk ik me dat ik niet meer bij Parker ben
ik ben weer veilig bij Gabriel en letterlijk in zijn armen
ik wil opstaan maar voor ik het weet trekt een sterke arm me tegen zijn borst kas aan
'niet opstaan' zegt Gabriel in me nek met een ochtend stem die me de rillingen geeft
geen slechte maar echt goede rillingen
'we moeten toch ooit opstaan' Gabriels ze hoofd schud in me nek 'ooit is niet nu' ik lach en draai me om en leg me hoofd tegen ze borst
zijn handen glijden door me haren en heel voorzichtig voel ik hem met wat plukjes spelen
'ik ben blij dat ik je terug heb raven ik zou niet weten wat ik zonder je zou moeten' zijn stem klinkt oprecht en ik kijk wat omhoog zodat ik hem aan kan kijken
'ik ben ook blij dat ik weer hier ben' Gabriel lacht en drukt een klein kusje op mijn voorhoofd
'kom' zeg ik en trek aan ze arm 'we moeten eruit'
Gabriel bromt wat maar werkt toch mee

Gabriel loopt naar ze inloop kast en pakt wat kleding voor zichzelf
'uhm gab ik heb hier geen kleding natuurlijk ik ga even naar mijn kamer'
Gabriel knikt en trekt zijn shirt over zijn hoofd waardoor ik even blijf staren maar daarna weer veder naar de gang gaat

ik loop op de gang als Julian ineens naast me loopt
'sexy outfit raven' zegt hij lachend en ik lach mee 'ja ik sliep bij Gabriel vannacht'
Julian knikt en lacht dan weer 'dat is wel te zien ja'
ik geef Julian een speels stompje op zijn arm en lach
'ik ben blij dat je me vergeven heb Julian' zeg ik en voor ik het weet word ik in een knuffel 'tuurlijk Gabriel heb me wel een beetje omgepraat maar ik kan nooit zo lang boos op je blijven mensje van me' ik schiet in de lach en bedenk me dan pas dat ik over een week 19 word
'ik ben bijna jarig' mompel ik dan en Julian laat me los 'echt wanneer?' zegt hij heel enthousiast 'volgende week vrijdag ik word 19'
ik hoor Julian slikken en kijk hem dan ook gelijk aan 'is er iets?' vraag ik 'op onze negentiende zijn ik en Gabriel verandert we zijn eigelijk al heel lang 19'
ik knik natuurlijk ze worden niet ouder en daarom was Julian zo enthousiast toen ik zei dat ik bijna jarig ben
ze hebben dat zelf al niet meer meegemaakt zins hoeveel jaar geleden duizenden denk wel? eerlijk ik weet het wel zeker

'oké maar jij moet nu echt wat anders aandoen want je kan echt niet de hele tijd in Gabriels shirt lopen' ik grinnik en rol met me ogen 'en ik ga nu naar Gabriel om er voor te zorgen dat je verjaardag geweldig word'
en voor ik het weet is Julian weg