hunting my soulmate {voltooid}

hoofdstuk 40

p.o.v raven
ik laat me neer ploffen op me bank
het was een drukke dag bij het cafe en doordat mijn collega ziek was stond ik helemaal alleen en ben ik nu fysiek dood

ik zet me televisie aan en loop naar me keuken
koffie en thee heb ik vandaag genoeg gezien dus ik pak een pak sap uit me koelkast en schenk het in een glas en loop dan terug
precies op het moment dat ik ging zitten kwam Jean aan met de boodschappen van vanavond
'hey zusje we eten spaghetti vandaag' ik steek me duim op en jean zet de boodschappen in de keuken en begint ze op te bergen

nooit gedacht dat ik een normaal leven zou lijden
een normale baan een normale vaste woonplek geld om elke dag te eten
oké leven in het paleis was geweldig alles weer voor je gedaan en nog veel meer
maar ik kan niet klagen want dit bevalt me ook erg
alles was beter dan mijn oude leven

ik kijk naar de televisie terwijl ik aan mijn verlovingsring draai
'waarom heb je die nog om?' vraagt Jean terwijl die naast me komt zitten
ik haal me schouders op 'ik weet het niet het afdoen doet gewoon pijn' Jean knikt en slikt even 'je houd nog van hem of niet?'
tranen verschijnen in mijn ogen en vinden hun weg naar buiten
Jean slaat ze arm om me heen en knuffelt me 'het is niet erg als je zon band met iemand heb is het begrijpelijk'
ik schud mijn hoofd 'nee kijk wat ie me allemaal heb aangedaan hoe kan ik nog van hem houden?' Jean aait met ze hand over me rug 'hij heeft vast ook wel goede dingen voor je gedaan het is begrijpelijk dat je nog van hem houd'
ik knik en probeer de tranen binnen te houden 'ik wil het niet Jean ik wil niet meer van hem houden hoe kan ik van hem houden terwijl ik op de vlucht voor hem ben'
Jean trekt me dicht tegen me aan 'tja liefde is een raadsel'
ik knik en van vermoeidheid val ik inslaap

als ik wakker word zie ik twee mensen allemaal spullen pakken
het beeld word scherper en ik zie dat het Julian en Jean zijn
'wat doen jullie?' zeg ik met een slaperige stem en wrijf even in mijn ogen 'we moeten vluchten raven Gabriel is minder dan 100 kilometer hier vandaan hij heeft je gevonden en komt je halen'
ik slik 'en nu?' Julian pakt een koffer en zet hem bij de deur 'nu moeten we weg we gaan naar Hawaii ons vlucht vertrekt over 4 uur dus pak snel je koffers in'
ik knik en pak wat spullen van Jean over en leg die in de koffers
'wacht Jean ga je ook mee?' Jean knikt 'natuurlijk na al die jaren heb ik eindelijk me zusje terug gevonden ik laat der niet meer in de steek' ik knik en lach en begin dan steeds meer spullen in de koffers te stoppen

einde

van deel 1

a/n
nou mensen dit was het eind van deel een
dus ja ik heb besloten om een deel twee te maken
ik heb er nu al zin in om het te schrijven en heb al weer een geweldige cover

ik wil iedereen bedanken voor het lezen en stemmen op dit boek
ik ben super blij dat jullie dit boek een kans heb gegeven en ik hou echt van jullie
ik wil Sita_dv bedanken voor de geweldige cover en de steun voor dit boek

de q&a gaat natuurlijk nog door en die plaats ik ook hierna

tot deel twee !