hunting my soulmate {voltooid}

hoofdstuk 6

p.o.v raven
langzaam word ik wakker
ik rek mijn benen uit en doe langzaam me ogen open
Gabriel ligt voor me neus en ze hand ligt op me wang
hij kijkt geschrokken net als een klein kind die een koekje wou pakken maar betrapt is door ze moeder
ik kijk naar ze hand en tik hem weg 'raak me niet aan' sis ik en kijk hem kwaad aan
Gabriels geschrokken gezicht veranderd meteen in een kwade

met vampier snelheid beland hij op me en kijkt me kwaad aan
'jij kan mij niet commanderen jij bent van mij jij moet naar mij luisteren'
ik begin te grijnzen en begin te lachen hij kijkt me vreemd aan
ik stop en draai hem op ze rug en pak de houten stak die ik aan me been had vast gemaakt toen ik eerder wakker werd onder de band die om me been zat vandaan
het was een stuk tafel poot maar hiermee kon ik hem makkelijk doden
ik wil de staak in zijn hart boren maar hij pakt hem af en breekt hem in tweeën
weer draait hij ons om waardoor hij boven op komt
hij slaat me in mijn gezicht en ik breng een kreun uit
hij lacht 'jij dacht dat je me zo makkelijk kon vermoorden lieverd ik ben al eeuwen uit en nog steeds niet dood ik wens je geluk'
hij gaat van me af en stapt van het bed af
'ik wil een eigen kamer ik wil niet met een monster op een kamer zijn'

weer lacht hij 'ik een monster? wie probeerde wie te vermoorden?'
ik rol met mijn ogen denkt hij serieus dat ik hierom probeer hem niet te vermoorden?
nou dacht het niet
'doe niet schijnheilig meneer de prins jij heb meer bloed aan je handen dan welk mens dan ook' 
schijnheilig haalt hij ze schouders en rolt met ze ogen
'mensen zijn toch nergens goed voor alleen als vampier'
ik snuif wat een hufter is het jemig

'ik wil nog steeds een eigen kamer' zeg ik en kijk hem streng aan
'rustig met die blik ik weet al dat me me wil vermoorden hoor'
ik rol met me ogen en stel mijn eis nog een keer 'ik wil nog steeds me eigen kamer'
Gabriel negeert me volledig en gaat op de bank zitten en zet de tv aan
stemmen vullen mijn hoofd en de tv flits

na een tijdje word op de deur geklopt
Gabriel staat op en opent de deur
een jongen met bruin haar felle ogen en netjes gekleed stapt binnen
ik herken hem niet dus hij is waarschijnlijk niet de jongen van de jacht
'hey' zegt hij en geeft Gabriel zon jongens knuffel 'hoe gaat het?' vraagt de jongen
Gabriel rolt met ze ogen en kijkt dan richting mij 'ik werd net bijna vermoord met de poot van mijn eigen tafel'
nu ben ik de gene die met ze ogen rolt
'dus zou je haar naar de kamer van Roxy kunnen brengen nu ze Roxy heb vermoord kan ze daar mooi verblijven'

de jongen komt naar me toe en steekt ze hand uit 'hoi ik ben Julian' zegt hij
ik negeer hem volledig en pak alleen ze hand vast om van het bed af te komen
ik loop de kamer uit zonder een blik waardig te maken naar Gabriel en stap de gang op en even later hoor ik de deur dicht slaan en Julians zijn hoofdstappen achter me