hunting my soulmate {voltooid}

hoofdstuk 8

p.o.v raven
de skinny jeans en het simpele zwarte shirtje wat ik in mijn nieuwe kamer vond zitten als gegoten

samen met Julian lopen we door de tuin
het is een mooie tuin alleen triest de enige bloemen die er groeien zijn witte en zwarte rozen waardoor het donker uitziet
'waarom zijn er geen andere bloemen?' vraag ik aan Julian en pak een roos
'de koningin vind alleen deze rozen mooi en daar moeten we mee instemmen' antwoord Julian
'auw' ik laat de roos vallen en kijk naar de kleine snee in me vinger
een rode druppel bloed beland op de grond en geschrokken kijk ik naar Julian
'wees niet bang ik heb mijn bloed dorst onder controle' hij pakt een doekje uit zijn zak en geeft het aan mij
langzaam wrijf ik met me vinger het bloed weg en alleen de snee is nog te zien
'maar ik zou uitkijken in het paleis hier is bijna niemand maar in het paleis hebben sommige mensen hun bloed dorst niet onder controle'
'en Gabriel?' vraag ik  Julian knikt 'hij heeft het onder controle maar hij ziet het toch liever vloeien dus kijk uit'
ik knik dat had ik wel gemerkt ja
'kom we gaan naar de stallen' zegt Julian ik knik en loop met hem mee

binnen staan allemaal verschillende paarden maar een valt me op
ik loop naar de zwarte merrie en aai over haar neus
Julian gaat achter me staan en aait ook met ze hand over de neus van het paard
'dit is het paard van Gabriel ze toont geen angst net als hem' langzaam laat ik mijn hand van het paard afglijden
'wees gerust ze heb ook een lieve kant' de merrie hinnikt als goed keuring en ik lach
'zo zo je kan toch nog lachen' zegt Julian met een grijns op ze gezicht
ik rol met me ogen en geef hem een speelse stomp tegen ze arm
'ow weet je dat zeker dat je dat gedaan heb?' vraagt hij en ze grijnst word breder
'heel zeker' zeg ik en steek me tong uit en begint te rennen
achter me hoor ik Julian rennen maar hij doet het niet snel gewoon normaal

ik word tegen gehouden omdat ik ergens tegen aanbots
ik val maar snel word me hand vast gepakt
ik kijk en zie Gabriel die mijn pols vast heb
snel trekt hij me omhoog en bekijkt dan me hand en merkt de snee in mijn vinger op
'wat is dit? en wie heeft dit gedaan?' zegt hij sissend
achter me hoor ik Julian stoppen en Gabriel ze blik word woedend
ruw laat hij me hand los en stapt naar Julian
ik draai me geschrokken om en kijk naar de twee jongens
'hoe komt ze aan die snee' zegt Gabriel dreigend en sissend tegen Julian die even moet slikken
'het was een roos Gabriel een roos uit de rozen tuin niks bijzonders' zeg ik en hij draait zich om
'ik had er een geplukt maar snee me aan de doorn' nog steeds is Gabriels ze blik donker
'heeft hij van je gedronken?' vraagt hij ik schud me hoofd 'nee Gabriel dat heeft ie niet'
hij knikt en loopt naar me toe en kijkt me met roden ogen aan 'niemand mag je wat aan doen en als ze dat wel doen zeg je het tegen mij en ik vermoord ze'
geschrokken stap ik even achteruit maar ik herpak mezelf
'nee Gabriel dat doe je niet moorden is niet altijd de oplossing voor je problemen'
ik draai me om en loop weg voetstappen hoor ik achter me en al snel halen ze me in

'raven het spijt me voor zijn gedrag' zegt Julian maar ik schud me hoofd 'jij kan hier niks aan doen Julian dit is hoe hij is een moord machine'
Julian staat er verdooft bij
'ik wil naar me kamer' mompel ik en begin te stappen Julian volgt me maar onderweg word er niet tegen me gesproken