#2 28/1/12 2017
hij is mijn prooi
hoelang ik al op een jaag is onduidelijk
twee dingen weet ik zeker
waarom ik op hem jaag en dat ik dichterbij ben dan ooit
hij heeft mijn dorp vermoord door ze te veranderen in monsters
de sterke nam hij mee de z...
p.o.v raven het is avond en eerlijk gezegd ben ik best nerveus ik zit aan tafel met de alle belangrijke vampiers van de vampier wereld dat ze hun bloeddorst onder controle hebben is in iedergeval een opluchting maar de rest maakt het er niet beter op de angst naar vragen van mijn verleden zijn groot natuurlijk willen mensen weten waar ik van dan kwam wie me ouders waren maar die vragen wil ik liever niet beantwoorden
zachtjes glij ik met mijn handen over de stof van mijn jurk de jurk is zwart met een kante sluier mijn bruine haar heb ik gekruld wat sierlijk over me schouders valt onder me jurk heb ik een paar zwarte hakken die ook bedenkt zijn met kant roden lippenstift kleurt mijn mond en zwarte mascara heb ik op mijn wimpers gesmeerd goed keurend bekijk ik mezelf in de spiegel ik ben trots op me outfit en hopelijk hou ik me trots deze avond
zachtjes word er op de deur geklopt 'binnen' zeg ik en doe nog een paar diamanten oorbellen in ineens verschijnt Gabriel achter me netjes in pak staat hij achter me en het staat hem verdomt goed het is een simpele zwarte smoking met een zwarte stropdas zijn haar zit strak achter over en hij ziet er gewoon goed uit 'wat kom je doen?' zeg ik terwijl ik mijn oorbel in me oor doen 'Julian kwam me ophalen' Gabriel haalt ze schouders op 'en nu haal ik je op problemen mee?' ik draai me arrogant om 'eerlijk gezegd wel en niet alleen dat je me ophaalt maar ook het feit dat je me ontvoerd heb en nog leeft' Gabriel rolt met ze ogen 'jammer dan kom mee pop' hij pakt me pols en zonder pardon neemt hij me mee de gang op
met ze tweeën lopen we een eetzaal in waar wel honderd vampiers zitten allemaal staan ze op als ze mij en Gabriel zien en buigen dan Gabriel knikt en de mensen gaan weer zitten snel vlecht hij zijn vingers door de mijne om me te leiden naar mijn plek het verbaasd me dat hij me niet weer bij me pols pakte ik word neergezet naast een meisje met lang licht bruin haar haar ogen zijn bruin en emotieloos ze straalt verdriet uit maar waarom? aan de andere kant zit Julian die me verwelkomend naar me lacht ik lach terug en ga zitten terwijl Gabriel mijn stoel aanschuift zelf loopt hij om en gaat naast een man zitten die volgens mij zijn vader is aan de andere kant van de zaal komt de koningin binnen gelopen iedereen gaat staan en buigt de koningin loopt naar het hoofd van de tafel en neemt daar plaats alle mensen gaan zitten en zijn muis stil
'goedenavond dames en heren' begint de koningin 'net als iedere avond zijn we herenigd en word en gegeten en gepraat net als elke dag van ons oneindige leven maar vandaag is er een speciale gast ik stel u voor raven de soul mate van mijn mijn zoon prins Gabriel' alle blikken rond de tafel gaan mijn kant op en ik ik voel een lichte roden kleur op mijn wangen verschijnen even blijken ze kijken tot de koningin haar keek schraapt 'laten we dat arme kind nou niet verlegen maken' mensen beginnen te lachen 'maar nu genieten we van dit maal en bedanken we onze godin daarvoor' de vampieren knikken en beginnen eten te pakken of te praatte met elkaar
het meisje naast me kijkt naar me 'hallo ik ben Avery het zusje van Gabriel' een mooie lach verschijnt op der gezicht en ik merk het al dat ze heel anders dan haar broer is 'raven maar dat heb je net natuurlijk gehoord' ze lacht en knikt 'maar vertel is wat over jezelf' zegt Avery en legt een wat voedsel op der bord 'ja vertel is wat?' zegt Julian die blijkbaar ons gesprek heb afgeluisterd 'uhm ik ben 18 en word dit jaar nog 19 en vroeger reisde ik veel' even kijk ik voor me naar de gene waardoor ik zoveel reisde hij kijkt me aan en zijn ogen zijn rood gekleurd maar als hij zit dat ik kijk draait hij zich snel om 'en familie?' zegt Avery waardoor ik moet slikken tranen borrelen zich al op in me ogen 'die zijn overleden' mompel ik maar blijkbaar hoort ze het ' sorry wat erg voor je ik had het nooit moeten vragen hoe zijn ze gestorven' zegt Avery een beetje nerveus niet alleen maar ook woede voel ik nu door me lijf 'ze zijn vermoord verbrand om precies te zijn ze waren niet goed genoeg om in het leger van de vampier prins te werken en zijn daardoor levend verbrand' tranen rollen over me ogen en mijn ogen kijken kwaad naar Gabriel die het gehoord heb 'excuseer me' zeg ik en schuif mijn stoel naar achteren zonder om te kijken stap ik de zaal uit
a/n hallo mensen super spannend is het wat zou Gabriel er van vinden? vind ie het erg? of is ie net als altijd een koude kikker? maar hier heb ik nog een foto van Avery
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
