hunting my soulmate {voltooid}

hoofdstuk 39

p.o.v raven
'komt eraan mevrouw' zeg ik en lach
de vrouw lacht terug en gaat ergens achterin zitten
'een koffie met melk en suiker' zeg ik tegen me collega die knikt en het gaat zetten

even later is het kopje klaar en loop ik naar de mevrouw en zet haar koffie neer
'alsjeblieft' zeg ik weer lachend en ze knikt dankbaar
ik draai me om en krijg de schrik van me leven
nee dat kan niet hij is dood dat wist ik zeker
ik adem in en uit en doe net alsof ik hem niet zie en ga weer rustig achter de balie staan

maar dan gebeurt het
mijn hart begint sneller te kloppen en ik voel een brok in me keel
hij gaat achter de toonbank staan en kijkt me aan met zijn o zo bekende ogen
'hallo ik wil graag een koffie menen' zegt hij alsof het dood normaal is dat hij hier nu staat
ik pak een bekertje en een stift en even slik ik 'wat is u naam?' hij kijkt me aam en ze ogen doorboren mijn ziel
'Jean je twee-eiige tweeling broer' de tranen beginnen over mijn wangen te stromen en ik ga achter de toonbank vandaan en ik knuffel hem
'ik dacht dat je dood was' mompel ik in zijn shirt en snuif zijn geur op
'nee ik was snel weg voordat ze kwamen ik ben gevlucht en heb al die jaren gezocht naar jouw en nu heb ik je gevonden' ik laat hem los en leg mijn handen op zijn wangen 'hoe hoe heb je me gevonden?' jean lacht en schud 'ik woon hier al een tijdje en een vriend van me kwam hier een keer koffie drinken en hij vertelde over een nieuwe serveerster die me zus wel zou kunnen zijn omdat ze zoveel op me leek en natuurlijk moest ik dat wel even onderzoeken'
ik lach en geef hem weer een knuffel

na mijn dienst zijn we naar mijn appartement gegaan
Jean gaat zitten op de bank terwijl ik hem een glas ice Thea geef
'dankje' zeg hij en neemt een slok 'wat heb je al die jaren gedaan?' vraag ik dan omdat ik mijn nieuwsgierigheid niet kan bedwingen
'toen ik er achter kwam dat mam en pap niet meer leefde heb ik een jaar op straat geloofd tot ik naar een weeshuis werd opgenomen na 3 maanden wou een rijk gezin me adopteren de mensen die ik nog steeds als me ouders zie hebben gezorgd dat ik een goede toekomst heb ik studeer nu ook voor advocaat'
tranen schieten in me ogen
mijn broertje heb gewoon zijn leven opgepakt ik ben zo trots op hem

opeens gaat de deur open en stapt Julian mijn appartement in
'hey raven ik heb boodschappen je eet vandaag spaghetti' hij loopt de kamer in en ziet dan pas Jean zitten 'wie is dat?' zegt Julian en kijkt Jean raar aan
'julia dit is Jean mijn twee-eiige tweelingbroer' Julian laat van schrik de tas vallen
'hoe ik dacht dat Gabriel je familie helemaal had uitgeroeid' Jean kijkt me raar aan 'Gabriel wie is Gabriel?' julian gaat naast me zitten en kijkt me aan 'je heb het hem jog niet verteld?' ik schud mijn hoofd 'hij is hier net een paar minuten' jean kijkt ons met een blik aan die ik niet kan plaatsen 'waar hebben jullie het over?'
ik schraap mijn keel en kijk mijn broertje aan 'Gabriel is de naam van de vampier prins die mam en pap om het leven heb gebracht' even friemel ik aan mijn ring die ik nog steeds om heb
'hij is mijn soulmate dat betekend dat je voor elkaar gemaakt ben en zoals je aan de ring kan zien ben ik verloofd met hem' Jean zijn mond valt open en ze ogen worden ze groot als schoteltjes
'je bent verloofd met de moordenaar van onze ouders?!' ik knik een beetje beschaamd en haal me schouders op
'iedereen verdiend een tweede kans zelf Gabriel' Jean knikt 'maar waarom ben je dan hier en niet in zijn land?' even voel ik tranen opkomen maar knipper ze snel weg
'Gabriels ouders zijn vermoord door mensen en hij moest de troon opvolgen maar dat kon alleen als hij mij zou veranderen in een vampier maar ik wou dat niet dus ik ben gevlucht en Julian een vriend uit het paleis heb me geholpen'  Jean knikt 'dus je vlucht voor je soulmate' nu knik ik want hij heb puur gelijk

ik vlucht voor mijn soulmate

a/n
binnenkort de q&a nog vragen?