hunting my soulmate {voltooid}

hoofdstuk 24

p.o.v Gabriel
ik moest weten waar ze zat en door wie ze meegenomen was
misschien waren het jagers en dachten dat ze ook een vampier was  of spionnen die haar wilde uitschakelen omdat ze dan mijn pijn kunnen doen
het maakt me niet uit wie of wat hier achter zit
ik maak hem of haar kapot

de dagen dat raven bij mijn ziekenhuis bed was waren de mooiste dagen die ik had kunnen bedenken 
ze was er elke dag elke dag even mooi
ook begon ze zich losser te gedragen bij me ze vertelde verhalen over vroeger en lachte zelfs
altijd als ze bij me was pakte ik haar hand en draaide rondjes met mijn duim op de rug van haar hand
de eerste keer zag ik dat ze er van schrok maar ze vond het wel fijn
dus ik ging door en zag dat ze het leuk bleef vinden en zo had ik tenminste nog een kans om haar aan te raken
ik vertelde verhalen over wat er allemaal in mijn oneindige leven was gebeurt
je zag der genieten van mijn verhalen en vooral haar oprechte interesse dat ik geweldig vond waardoor ik meer en meer en meer begon te vertellen

ik pakte een tas en stopte het hoogst nodige erin
drie shirts drie broeken ondergoed en een fles met bloed dit zou voorlopig wel genoeg zijn en hopelijk heb ik der tegen die tijd alweer gevonden
ik moet der vinden natuurlijk voor haar best wil maar ook voor de mijne
ik zou het mezelf nooit vergeven dat ik geen echte band met der had en ik zou mezelf echt niet kunnen vergeven dat ik der niet heb kunnen redden

ik rits de rugzak dicht en hijs hem op me rug en loop mijn kamer uit
ik loop snel door tot ineens Julian naast me loopt
'gab waar ga je heen?' zegt hij en blijft naast me lopen 'ik moet raven vinden kosten dan kost'
Julian pakt mijn arm vast waardoor ik stop 'kijk wat ze je heb aangedaan weet je zeker dat ze de moeite waard is Gabriel'
kwaad kijk ik Julian aan 'ze is meer dan de moeite waard Julian dat jij niet op kon schieten met jouw soulmate was niet mijn probleem maar ik hou van raven en heb haar vergeven weet je waarom?' Julian schudt zijn hoofd 'omdat zij mij vergeven heb en dat terwijl ik haar ouders heb vermoord en ze is opgegroeid als een wees als ik haar voor dit kleine gebeuren niet kon vergeven zou ik gek zijn'

Julian knikt 'je heb gelijk wacht' zegt Julian en verdwijnt met vampier snelheid
twee seconde later is hij terug en heeft hij een rugzak bij zich
'kom we gaan' zegt Julian en we beginnen weer te lopen
'ik dacht dat je boos op der was' zeg ik en kijk hem aan Julian haalt zijn schouders op
'ik denk omdat jij der kan vergeven dat ik dat ook kan dus laten we der zoeken'
snel vertrekken we met vampier snelheid