hunting my soulmate {voltooid}

hoofdstuk 28

p.o.v raven
na een paar dagen komen we aan in het paleis
hand in hand stap met Gabriel stap ik maar binnen
gelijk komt Avery naar me toe gerend en trekt me in een knuffel waardoor ik zachtjes kreun
de verwondingen die Parker me heb aangedaan zijn nog steeds niet weg en van een paar weer ik dat het sowieso littekens worden
'ik ben zo blij dat je terug ben het spijt me zo dat ik niks kon doen'
ik knuffel Avery terug en schudt mijn hoofd 'moet je niet doen je kon dit niet verwachtte en je was verdoofd'
Avery knikt en ik laat haar los en richt me blik op Gabriel
'ik wil me graag even opfrissen' zeg ik en hij knikt en vlecht onze vingers door elkaar en lopen de gang door

het is stil waarschijnlijk omdat geen van ons beide weet hoe die met deze situatie om moet gaan
moeten we er over praatte? of juist over zwijgen
'waarom kwam je?' vraag ik dan en Gabriel kijkt me geschrokken aan 'ik hou van je raven ik zou niet met mezelf kunnen leven als ik wist dat ik de vrouw waarvan ik super veel hou opgegeven zou hebben'
een zwakke glimlach verschijnt op mijn gezicht en Gabriel haalt met ze vingers een verdwaalt plukje haar weg waarmee hij kort mee speelt
dan buigt hij ze hoofd en zacht voel ik zijn lippen op de mijne drukken
ik laat het toe en druk toch maar dan trekt hij zich terug
waarom trekt hij zich terug wil die het niet?
inplaats van een antwoord vlecht hij onze vingers weer en lopen we dit keer in volledige stilte door de gangen

we stoppen bij zijn kamer en ik kijk hem verbaasd aan
'ik wil je bij me in de beurt houden voorlopig' beantwoord hij mijn  verbaasde blik
ik knik en samen lopen we zijn kamer binnen
het is precies zoals de vorige keer alleen een ding valt me op
een foto van zijn familie die op ze nacht kastje de foto is is denk in de jaren 1900 gemaakt
ik pak hem op en kijk ernaar 'deze foto is gemaakt voordat we in de vampier wereld gingen wonen ik had hem al heel lang maar het deed me aan vroeger denken toen ik nog niet moorden dus ik vond ik mezelf zwak en had hem verbogen zins ik jouw ken heb ik hem weer'
ik knik en zet de foto neer 'ik ga even douche' snel druk ik een kus op ze wang waarom weet ik niet maar het voelde goed
ik loop naar de badkamer en stap naar binnen
ik kleed me uit en zet de douche aan en stap eronder
de warme stralen bereiken me huid en even zucht ik maar doe het water zachter als het op mijn wonden komt
ik kijk naar de grond van de douche en zie opgedroogd bloed door het putje spoelen

als ik klaar ben draai ik de douche uit en doe een handdoek om mijn mijn lichaam
achter me hoor ik de deur open gaan en even verstijf ik
'ik heb wat ondergoed en kleren voor je' hoor ik Gabriel zeggen en zie hem de spullen op de wastafel leggen
maar inplaats van dat hij weg gaat blijft hij
ik draai me om en kijk hem aan 'wat doe je?' zeg ik en kijk hem raar aan
'die wonden op je schouders ze zijn vreselijk en ik weet zeker dat sommige littekens worden raven'
ik knik 'maar ik kan er niks meer aan doen gab het is gebeurt'
Gabriel schudt ze hoofd en kijkt me doordringend aan 'als je mijn bloed dringt dan verdwijnen je wonden en je veranderd niet ik snap dat je het niet wil maar doe het alsjeblieft'
ik slik en weet niet wat ik moet doen