hunting my soulmate {voltooid}

hoofdstuk 35

p.o.v raven
de tranen sprongen spontaan in me ogen en gelijk liet ik me in Gabriels armen stortte
'ja ik wil met ja trouwen ja' was mijn antwoord en gaf Gabriel een kus

dit was twee weken geleden de tijd is best snel gegaan
de bruiloft zou volgende week plaats vinden en iedereen is nu al enthousiast
zelf ben ik erg zenuwachtig maar ook blij en dat terwijl de hele familie in rouw is

de ouders van Gabriel en Avery  waren naar de mensen gegaan om te onderhandelen met iemand die bloed voor hun regelt zodat de vampieren niet hoeven te jagen
die persoon heb de rug tegen Gabriels en Averys ouders gekeerd en heb ze laten vermoorden

vandaag is de begrafenis en iedereen is in rouw zelfs ik ondanks dat ik zijn ouders niet goed gekend heb
met zijn moeder had ik een goede band en de eerste dag na de verloving hebben we samen een jurk uitgekozen
ik vind het een erg verlies en Gabriel is er helemaal van de kaart
duizendende jaren hebben zijn ouders het overleefd en nu zijn ze er niet meer
ik weet hoe moeilijk het voor hem is en ik wil hem zo graag steunen mar volgens mij weet hij dat niet
telkens als hij verdrietig is vertrekt hij uit onze kamer en loopt hij naar de roze tuin
zijn ouders worden gecremeerd en Gabriel en Avery gaan ze in de roze tuin uitstrooien omdat dat de favoriete plek van hun ouders was
en als eerbetoon aan hun houden ik en Gabriel onze bruiloft ook op die locatie

de zonnen stralen maken me wakker en ik rek met uit
ik wil me omdraaien zodat ik goedemorgen tegen Gabriel kan zeggen maar de plek naast me is leeg
een beetje teleurgesteld stap ik uit bed en loop naar de badkamer waar ik snel een douche neem
na de douche trek ik een simpele broek en een wit t shirt met rode all stars
het is niet heel bijzonder maar dat geeft niet
ik ga zitten en kam snel me haar en bedenk me waar Gabriel kan zijn maar natuurlijk weet ik het wel
ik bekijk mezelf en vind het wel goed dus leg ik de kam terug op ze plaats en loop de kamer uit en eenmaal op de gang begin ik te rennen

ik loop naar de roze tuin en zie Gabriel met een roos tussen ze armen
ik ren naar hem toe en knuffel hem dan van achter
mijn hoofd leg ik op zijn rug en ik luister naar de stilte en het kloppen van mijn hart
dan draait Gabriel zich om en trekt me zo in een knuffel
'ik snap nu hoe je je voelde raven hoe kon ik zon verschrikkelijk persoon zijn' met verdrietige ogen kijkt hij me aan
beide handen leg ik op zijn wangen en ik kijk hem aan 'Gabriel het gevoel nu is rot maar dat verdwijnt wel weer met de tijd want elke wond heelt'
hij knikt traag en een hand laat ik van ze wang afglijden
ik voel ze armen om mijn middel en hij drukt me dicht tegen hem aan
'ik hou van je raven je bent de enige reden waarom ik nog recht overeind staat' ik voel me blozen en even later zijn lippen op de mijne