hunting my soulmate {voltooid}

hoofdstuk 22

p.o.v raven
ruw die ik hem van me af als ik de kans krijg en kijk hem geschrokken aan
'waarom deed je dat?' schreeuw ik en hou zo goed mogelijk mijn tranen in
'ik hou van je' zegt Parker en pakt me pols 'altijd al gedaan en nooit gestopt ermee en ik weet het gewoon zeker dat jij ook na al die jaren wat voor mij voelt'
ik schudt mijn hoofd en kijk hem aan 'Parker toen we klein waren zag ik je als een grootte broer maar ik heb nooit wat meer dan dat voor je gevoelt en nu al helemaal niet'

dan denk ik aan Gabriel en mijn gevoelens voor hem
ik begin lichte gevoelens voor hem te krijgen
in eerste instantie wou ik dat niet en wou dan ook echt de volgende dag niet hem bezoeken in het ziekenhuis
maar ik ging toch en weer pakte hij me hand vast en wreef ie weer met ze duim over de rug van me hand
een klein gebaar waar ik zo super veel van hield en eerlijk gezegd wist ik niet eens waarom
meestal bleef ik dan een halve dag zitten en praatte we over alles en nog wat
Gabriel heb de meeste verhalen maar dat snap ik wel als je al duizend jaar oud bent
meestal zijn het mooie verhalen over hoe de wereld veranderde in een goede samenleving
maar er zitten ook trieste verhalen tussen over vrienden die hij kwijt raakte aan het feit dat hun ouder werden en hij niet

het schijnt dat Gabriel eerst onder de mensen leefde met zijn familie
later vertrokken ze naar het land van de vampieren en werd zijn moeder goede vrienden met de oude koningin
de koningin had tegen zijn moeder gezegd dat als zij en haar man ooit zouden stierven Gabriels ouders op de troon kwamen
ik weet niet meer precies wanneer maar de koning en koningin stierven 500 jaar later aan mensen die de vampier wereld in waren gekomen en ze hadden vermoord
zins dien doen we een ronde bij elke poort naar de vampier wereld had Gabriel gezegd
hij wou niet nog meer wezens van zijn soort verliezen en al helemaal niet zijn familie

'en mijn hart heb iemand anders al veroverd'  vul ik er zacht aan toe
een pijnlijke steek voel ik door me pols en ik zie dat Parker er hard in knijpt
parker draait ons om zodat ik tegen de deur aan gedrukt word
Parker ogen staan woedend het lijkt wel alsof hij me zou kunnen vermoorden
'wie?' schreeuwt hij en een spuug druppel beland op mijn wang
bang om me te bewegen laat ik de druppel zitten maar walg van binnen
'wie?' schreeuwt hij nog een keer en knijpt nog harder in me pols waardoor de tranen uit me ogen schieten
'ik hou van de prins ik hou van Gabriel' schreeuw ik en voor ik het weet krijg ik een klap in me gezicht
'hij is een monster en jij bent gewoon verward je houd van mij raven alleen van mij' schreeuwt Parker met een krachtige stem
'ik hou van hem niet van jouw ook nooit gedaan en het enige monster dat ik ken ben jij' schreeuw ik en ik voel weer en klap tegen me wang
dit keer is die zo hard dat ik omval
'je houd van mij' hoor ik nog voor ik een ijzeren steek in mijn maag voel en alles zwart word