hunting my soulmate {voltooid}

hoofdstuk 20

p.o.v raven
Gabriel ligt al een week in het ziekenhuis en ze toestand word steeds beter
bijna elke dag breng ik hem bezoek en praatte we
hij wil vaak weten hoe mijn leven was en hoe het nu is
dan pakt hij me hand en vlecht onze vingers in elkaar waardoor ik een beetje moet blozen
ik vertel hem alles
dat ik goed bevriend met Avery ben geworden en dat Julian me nog steeds niet volledig heb vergeven
als ik beter ben ga ik met Julian praatte had Gabriel gezegd wat voor mij een hele opluchting is

mijn situatie met Gabriel is verandert
hij heb laten zien dat hij een hart heb dat hij echt om me geeft
zoveel dat niemand anders dat kan
en beetje bij beetje begin ik hem te vergeven voor mijn ouders
hoe dat kan weet ik niet want de daad is gruwelijk maar ik denk dat het goed is
je kan nooit je hele leven in haat leven
daarom vergeef ik Gabriel
ik heb hem gestraft en hij laat blijken dat hij het rechtvaardig vond
maar stukje bij stukje begin ik ook voor hem te vallen

'schiet op dagdromer' zegt Avery lachend
op mijn verzoek gaan we naar het bos wat ik gemist heb en Avery wil me naar een speciaal plekje brengen
de blaadjes knisperen onder mijn voeten en je kan merken dat het alweer bijna lente word
het sneeuw is gesmolten en de grond in vertrokken
ook beginnen bloemen en knopjes van kleine bladeren aan te groeien
ik hou van de natuur hoe het zichzelf vernietigd en zich dan langzaam maar zeker weer sterk maakt
'kom op zit je nou alweer over Gabriel te denken' zegt Avery die naast me begint te lopen
mijn wangen krijgen een rode gloed en ze lacht 'dat dacht ik al kom op doorstappen we zijn er bijna'
ik knik en zet me stappen door als ik ineens water hoor
we stappen veder door paar hoge struiken tot ik een grootte berg zie met een water val met een groot meer der om heen
de zon schijnt op het water wat het er magisch begon uit te zien

'het is schitterend' mompel ik en kijk naar Avery die lachend naast me staat
'ik wist al dat je het mooi zou vinden en je moest echt naar buiten je zit anders de hele dag naast Gabriels ze bed'
ik knik en bedenk me dat ze nog gelijk heeft ook

'hoor je dat' geschrokken draait Avery zich om
ik schud me hoofd maar draai me ook om
ineens komen er vier mannen uit de bosjes met geweren
Avery gaat beschermend voor me staan maar een van de mannen schiet in der arm waardoor ze neer valt
'neem haar mee' zegt een van de mannen en wijst naar mij
geschrokken trek ik een sprintje en begin zo snel te rennen als ik kan maar struikel dan en beland hard op de grond
een piep geluid vult me oren en alles word wazig voor ik weg val