hoofdstuk 38

870 57 3
                                    

p.o.v raven

dagboek
het is een week geleden dat ik gevlucht ben
vandaag zou de bruiloft plaats vinden maar geen bruiloft zonder bruid he
ik en Julian zijn veder getrokken ik verblijf nu in een appartement 200 kilometer van de vampier wereld af
de meeste dagen in de week breng ik door in me appartement
op dinsdag werk ik bij een klein cafe in de buurt
het is leuk werk en ik hoef alleen de drankje te bedienen en te maken
super simpel dus
het is niet echt nodig want Julian betaald mijn appartement haalt boodschappen en nieuwe kleren als ik die nodig heb
maar de hele dag niks doen maakt me moe

mijn appartement is geweldig
het is anders dan het paleis dat zeker maar het is mijn kleine paleisje
ik heb een grootte witte bank een open haard een mooie keuken en badkamer en een super lekker bed

tussen mij en Julian is niks meer gebeurt
waar ik wek blij mee ben want ik wil hem geen valse hoop geven
ondanks alles hou ik van Gabriel
niet dat als ik hem zie recht in ze armen ren want dan kan ik wat slagtanden in me nek verwachtte
maar verliefd zijn en van iemand houden gaat niet in een keer over
dat kost tijd
heel veel tijd
en laat ik nou op dit moment alle tijd van de wereld hebben

ook schijnt het dat Gabriel al ze verkenners naar me heb gestuurd
ze denken dat ik nog in de buurt ben maar zodra ze maar 100 kilometer bij me in de buurt zijn pak ik mijn koffers en vlucht weer veder
Julian is al bezig geweest naar het vinden van een appartement ergens aan de andere kant van het land
of het hem gelukt is weet ik nog niet maar ik ben ontzettend blij met zijn hulp

ik hou van Gabriel en ik heb er echt over nagedacht om me te laten veranderen
maar dan op ze tijd en niet om een of andere stomme kroon
als hij de kroon belangrijker vind dan mij dan ben ik weg
ik ben geen tweede keus of een plan b dat kan je wel vergeten
ik ben een vrouw en sterke vrouw die je niet zomaar klein krijgt
ik ben geen kaarsje waarover je een glas doet en dan langzaam uitgaat
ik blijf branden en het maakt niet uit welke storm me baseert
ik ben sterk

ik klap het dagboek die ik vanaf vandaag ga bijhouden dicht en leg hem in het kastje naast me bed
ik bekijk mezelf en zet me slordige knot wat rechter op me hoofd
ik heb een shirt van het cafe waar ik werk aan met hun logo erop
een normale spijkerbroek en zwart met witte all stars
mijn dinsdagse werk look dus net als altijd
ik pak mijn tas en controleer of alles erin zit
een mobiel sleutels wat lippenstick en balsem wat kauwgom en een portemonnee
de dagelijkse dingetjes dus

ik doe hem op me schouder en loop me appartement uit
heel even lijkt het leven normaal
maar even duurt nooit voor lang

a/n
heb je nog vragen voor de q&a stel ze maar

hunting my soulmate {voltooid}Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu