hunting my soulmate {voltooid}

hoofdstuk 23

p.o.v Avery
het is nu een week geleden dat ik raven voor het laatst gezien heb dus toen ze ontvoerd werd
ik had mezelf gereinigd in het water van de rivier en had de kogel uit mijn lichaam gekregen
gelukkig was hij niet diep genoeg dus ook nog niet dodelijk
helaas was het te laat om achter raven te gaan ze hadden haar al meegenomen voor ik uberhoud op kon staan
ik wist welke kant ze op waren gaan maar dat hielp niet want daarna konden ze elke kant heen zijn geweest die ze wouden

toen ik thuis kwam had ik een paar bewakers beveelt raven te gaan zoeken
ook heb ik Julian en mijn ouders ingelicht over de ontvoering van raven die er erg versteld van stonden
alleen Gabriel weet het nog niet
we konden het niet vertellen omdat ie dan langzamer beter zou worden en dat konden we niet hebben
tegen hem hebben we verteld dat raven griep had gekregen en een hele week op bed heb gelegen
hij wou meteen naar haar toe maar dat kon niet vanwege zijn herstel
vandaag was hij ontslagen uit het ziekenhuis en ik zou niet weten hoe ik het moest vertellen dat zijn soulmate ontvoerd is

samen met Gabriel loop ik door de gangen van het paleis
hij ziet er goed uit voor de situatie waar hij in gezetten zat
'is raven nog steeds ziek' mompelt hij dan en ik knik
'ik moet der zien ik moet er zijn zoals zij er voor mij was' zegt hij en begint te rennen op vampier snelheid
ik een achter hem aan tot we beide voor de deur van Ravens kamer staan
Gabriel klopt netjes maar krijgt geen gehoor
'raven mag ik binnen komen?' vraagt hij op een toon waar ik gewoon de liefde in hoor
'misschien slaapt ze laten we weg gaan' probeer ik maar Gabriel is niet weg te slaan
'ik moet der zien' zegt hij en draait aan de deurknop
hij gaat open en Gabriel stapt de kamer binnen maar helaas ziet hij geen raven
snel loopt hij naar de badkamer maar natuurlijk is die ook helemaal leeg
'ze was niet ziek of wel' zegt Gabriel en de woede is van zijn gezicht af te lezen
ik slik en schudt mijn hoofd
'waar is ze' schreeuwt Gabriel en ik sta te trillen op mijn benen door de kracht in zijn stem

'ze is er niet meer Gabriel' mompel ik en komt kwaad naar me toe
hij duwt me tegen de muur en zijn ogen zie je het vuur
'waar is ze nu' sist hij en tranen rollen uit mijn oogkassen 'ik weet het niet we gingen naar de waterval toen werd ik beschoten door een kogel die me verlamde en toen werd ze meegnomen door die mannen de wachters hebben haar al dagen gezocht maar nog niks gevonden'
Gabriel slaat tegen de muur en een groot gat verschijnt erin
'ik moet der gaan zoeken ik moet weten waar ze is' mompelt hij en loopt weg