hunting my soulmate {voltooid}

hoofdstuk 16

p.o.v raven
even ben ik verstijfd en weet ik niet wat ik moet zeggen
'laat ik het nog een keer vragen wie is dit meisje Julian?'
Julian staat wat naar ze schoenen te kijken en geeft geen antwoord
'ik ben raven mevrouw' besluit ik dan te zeggen ze knikt 'en raven wat doe jij hier want mensen zijn niet welkom hier' voor ik het weet heb ze mijn arm vast en pakt ze de vinger met bloed
Julians blik gaat woedend naar die van Julian die ze schouders ophaalt
de koningin haalt haar vinger langs die van mij en stopt dan haar bloed in haar mond
'maar goed geef antwoord waarom ben je hier?'
mijn blik gaat naar Gabriel en ik ben niet de enige die dat ziet

'Gabriel weet jij iets wat ik niet weet?' zegt zijn moeder kwaad
even zie ik een sprankje angst door zijn ogen gaan maar die verdwijnt al snel als sneeuw voor de zon
'u komt er toch wel achter dus ik vertel het u nu wel' Gabriel stopt even en schraapt zijn keel 'raven is mijn soul mate moeder'
zijn moeder kijkt verast boos en blij door elkaar
'Gabriel hoe kon je dit achterhouden zij is de toekomstige koningin'
nee nee nee ik ben niet de toekomstige koningin en als het aan mij ligt ben ik hier over een maand weg
'moeder het spijt me maar raven is nogal moeilijk'
ik moeilijk?! ja ik vind het inderdaad moeilijk dat hij nog leeft
ze moeders hoofd draait mijn kant op en kijkt me aan 'en waarom dan meisje?' vraagt ze
'ik ben het niet gewend om mee genomen te worden naar een vreemde plaats waar ik niemand ken en de helft mijn bloed wil drinken'
kwaad kijk ik naar Gabriel de grappenmaker ik moeilijk nu kan hij oorlog verwachtte

'dus mijn zoon heb je zomaar meegenomen' vraagt ze ik knik
kwaad kijkt ze hem aan 'dat had ik niet van jouw verwacht jongeman'
Gabriel rolt met ze ogen 'wat moest ik anders doen het vragen dan was ze nooit meegekomen'
nu is het mijn beurt om me ogen te laten rollen 'en dan was ik niet meegekomen dat is toch echt beter dan opgesloten zitten'
ik ben er klaar mee kwaad draai ik me om en begin richting het paleis te lopen

Gabriel mag veel van me zeggen maar dat ik moeilijk ben vind ik niet kunnen
iedereen zou zo doen als die in mijn situatie zat en dat weet ik wel zeker
is het zo raar dat ik niet mee wil met de man die mijn ouders vermoord heb?
volgens mij niet

'raven wacht even' ik draai me om en zie Julian staan
'het spijt me van Gabriel hij was te bot bezig' ik haal me schouders op 'jij kan er niks aandoen Julian het zit gewoon in hem en komt er niet meer uit'
Julian knikt 'ik moest vragen of je vanavond mee eet met ons'
ik twijfel en blijkbaar is dat aan mijn blik te zien 'het is beter dan alleen eten' zegt hij en daarmee trekt hij me over de streep
'goed ik eet mee' en met die woorden vertrek ik

a/n
hallo iedereen ik ben zo blij
ik wil ten eerste nog zeggen dat ik hoop dat het een geweldig 2017 voor iedereen word want dat verdienen jullie
ten tweede ben ik super blij dat we nu al de 1 dznd hebben gehaald
ik zit nog vol met ideeën voor dit verhaal en ik hoop dat jullie het goed gaan vinden
ten derde we staan gewoon eerste in opkomend !!
ik ben echt blij en kan gewoon niet vertellen hoeveel ik van jullie hou
en dat was het wel zon beetje
xx anoniempy