otornim • jicheol

050

8:20 PM

Babe
Calling...

"Sorry the number you have dialled is out of coverage area. Please try again later."

I bit my lips and called her again.

Kaya siguro ako nagkakaganito kay Ji ay dahil matagal na mula nang huli kaming mag-usap. Lagi kasi akong busy at pag may free time naman ako ay siya naman ang busy.

Feeling ko ay nababaling ko lang kay Ji ang pagkamiss na nararamdaman ko para sa kanya. At nakikita ko siya kay President Ji. O kaya ay temporary entertainer lang ang tingin ko sa kanya.

"Hello?"

Napabuntong-hininga ako nang marinig ko ang boses niya. Pinakiramdaman ko ang puso ko, at tulad iyon nang nararamdamna ko tuwing nagkakausap kami.

"Babe," I called.

Napasinghap siya sa kabilang linya. Then, she squealed. Tapos naririnig ko na lang na sumisinghot siya.

"Seungcheol. My sweet Cheol. God, I miss you, babe. How are you? Ilang araw na tayong di nag-uusap. Ano? Maganda pa rin ba ang status mo sa Watty? Kamusta naman ang pagiging leader nang club? Masungit pa rin ba yung Presidente nang student council? Ahm, how's your rapping, babe? How's your parents? How's life?," magkakasunod na tanong niya.

Napangiti ako sa mga tinanong niya. Hindi pa rin siya nagbabago. Tuwing tumatawag ako ay ganyan din ang mga tinatanong niya.

"Okay lang ako, babe. Okay na ang lahat sa paligid ako. Everything agrees with what I want already. Watty loves me, my mates loves how I lead them and about My J—Lee Jihoon, he's being nice to everyone already. Nag-iimprove na ang social skills niya. Nakakangiti na nga rin iyon at hindi na nagbibigay na ng mga mabibigat na trabaho. Madalas na rin siyang tumulong at manlibre—."

Natigil ako sa pagsasalita nang marealize ko ang mga ikinukwento ko. I mentally cursed myself. Stupid, Seungcheol. Why am I suddenly talking about that cute thing again?

''Oohhh! Friends na ba kayo? Ahm, tinuturing ka na niya nang maayos? You sound like you're friends already," she said cheerfully.

Friends. He's my...special friend. We are friends. Ji and I.
"Y-Yes. We are, friends already," I said.

She giggled. Pagkatapos ay nagtanong ulit siya nang nagtanong. Sinagot ko naman nang sinagot ang lahat nang iyon.  Minsan ay di sinasadyang napapasingit si Jihoon sa usapan kaya ilang beses ko ring namura ang bibig ko. I just couldn't get through of Lee Jihoon. Lagi na lang siyang sumusulpot sa utak ko.

And it's not good. Especially, I'm still talking to this lovely and cheerful girlfriend of mine. My kind and understanding girlfriend.

Siya naman ang tinanong ko para maiwasang masali ang pangalan nang dahilan kung bakit kausap ko siya kinakausap ngayon. Tuwang tuwa naman siya sa pagsagot. I was occupied of her ztories for a minute but minute after, my mind gies back to the thought of Lee Jihoon. Pinilit ko iyonh iwinaksi sa utak ko kahit na halos magprotesta na lahat nang senses ko.

"Babe?"

''Ha? Bakit?," I asked.

I heard her sigh. "Hindi ka na nakikinig. Busy ka na ba?," she asked, sad.

Umiling ako na parang nakikita naman niya ako. "No. I-I just miss your voice. Pinapakinggan ko lang nang mabuti. Ano bang sinabi mo?," pagsisinungaling ko.

Lie. I lied to her. And I never did lie to this girl. Ngayon lang. Shit, Choi Seungcheol. What the heck?

"I said I'll visit you. Uuwi ako nang Korea. Diba School Fest na bukas diyan sa KAcademy? Makakaabot ako bago magtapos ang school fest niyo," she said.

Nahigit ko ang hininga ko. Muntik nang bumagsak sa sahig ang telepono dahil sa gulat ko.
"W-What?"

"I already miss you, babe. At gustong gusto na kitang makita ulit. I wanna hug and kiss you already. Uuwi na ako at kahit panandalian lang ay makita kita," she answered.

Napalunok ako sa sinabi niya. Parang bigla akong nag-alangan, lalo na at sumisingit ngayon sa isip ko ang kasunduan namin ni Lee Jihoon. Nut how can I tell him about this? Ni hindi nga siya naniniwalang existing ang girlfriend ko.

"That's...great! Sabihin mo kung kailan ka darating para masundo kita. Okay?"

You suck, Seungcheol. You are doomed.

"Okaaayyy!! Ipakilala mo ako sa president nang Student Council pagdating ko. Okay?," she requested.

Napakagat-labi ako.
"O-Of course."

-
Ran

😕