otornim • jicheol

098

"HEY, Hosh, tama na yan. Sobra na."

He ignored Woozi. Nagpatuloy lang siya sa pagtungga ng alak at nagpakalunod sa paninikip ng dibdib niya.

"At saka ako lang naman ang makakakita! Tayo lang naman ang makakaalam."

Fvck, he silently cursed.
Bakit? Ano ba ang tinutukoy ng batang yun? Yun ba? Yung ginagawa ba nila dati? Gagawin niya ba kay Seungcheol yung mga ginawa niya kay Soonyoung dati?

Mas lalong nanikip ang dibdib niya. Parang gusto na lang niyang umiyak sa tindi ng nararamdaman.

He just can't accept it. Walong taong nasa poder niya si Chan, limang taon muna ang nakalipas bago niya naangkin ang batang yun. Limang taon siyang nagtiis at naghintay, makuha lamang si Chan. And he did had him. Ang kaso, sa sobrang kabobohan niya, nabitawan niya at ngayon ay iba na ang kasama.

Mali na naman ang paninimbang niya ng pagmamahal. Hindi pala pagmamahal ang nararamdaman niya kay Jihoon, infatuation lang pala. Dahil ang totoong minamahal niya ay ang kapatid niya.

No. Wait, hindi niya kapatid si Chan. He was his lover, his destiny. Ayaw niyang maging kapatid ang batang yun. Ipinaglaban niya ang batang yun sa mga magulang niya. Bakit? Dahil simula palang, iba na ang tibok ng puso niya.

"Fine. Dwell with your brokenness and...drukenness. Mauuna na ako sa taas," Woozi said and stood up.

But Soonyoung didn't even glance at him. Woozi sighed. Tinapik niya ang balikat ni Soonyoung, napapiksi naman ang isa sa gulat. Napatingin siya kay Ji.

"B-Bakit?," he asked.

Lee Jihoon smiled at him.
"I know it hurts. Don't worry, babalik din siya sayo. And this is a advice from me as a friend, huwag kang papasok sa kwarto natin mamaya. Dumiretso ka sa kwarto nila at kausapin mo siya. Kung wala pa rin, do whatever you want, hindi kita pagbabawalan."

He didn't get it. Pero tinanguan na lang niya si Ji. Ngumiti lang din si Ji bago nagmamadaling umakyat sa taas. Napabuntong-hininga naman si Hoshi. He checked his bottle at may laman pa naman konti.

"Uubusin ko lang ito, at makakausap na kita," he whispered, then continued drinking again.

WHILE Lee Jihoon, he was walking on the corridors so fast. Sakto namang napadaan si Seungcheol ng nasa tapat na siya ng kwarto nila ni Soonyoung. He closed his fist.

Hindi lang para kay Soonyoung ang gagawin niya, para din sa peyborit hashtag ni Otor.

He snatched Cheol's hand. Nagulat naman ito.
"Ji—"

He pulled him towards his room and locked the both of them inside. Mataman niya itong tinitigan. Akmang lalayo ito sa kanya ngunit hindi niya ito binitawan.

"Dito ka lang. Huwag kang babalik doon," banta niya.

Choi Seungcheol stiffened. Nagulat talaga siya sa ginawa nito at mas nakakagulat ang mapagbantang tono. Galit siya?

"Bakit? May kailangan pa kasi kaming gawin ni Din—"

"Ako na lang ang gawin mo."

"Ha?"

"Do me, My Cheol. Huwag lang ang batang yun. Baka hindi lang si Soonyoung ang papatay sayo, dahil kapag ako nainis, chachapchop-in kita!"

"Ha?"

BACK to no ays, Soonyoung is already walking in the hallway of the third floor. Hindi niya na naiisip ng mabuti ang ginagawa niya at si Lee Chan na lang ang iniisip niya, kaya naman nalagpasan na niya ang kwarto nila ni Ji ay hindi pa niya napapansin. Or he did. Dahil ang tinutungo niya talagang daan ay patungo kay Chan.