otornim • jicheol

081

"WISE men say, only fools rush in."

I put my face on my palm and snorted. Sumasakit na talaga ang ulo ko. Nakakabadtrip na. Isama pa ang maiingay na mga club members.

"But I can't help falling in love with you."

I frustratedly combed my hair. I folded my arms on the table and buried my face in there. Annoying. Fvcking annoying.

"Hyung, hindi mo ba nagugustuhan yung kanta namin? Ang sweet sweet—"

"Fvck off, Mingyu. Leave me alone," may pagbabantang putol ko sa sinasabi niya.

He didn't though. Nasa lahi na niya talaga ang hindi pagiging marunong sa pag-intindi, dahil mas lalo siyang nag-ingay slash nang-asar. At mas malala pa.

"Kapag tumibok ang puso, wala ka ng magagawa kundi sundin ito," he sang.

At ang mas nakakainis, alam kong nakangisi na rin si Jeon Wonwoo dahil walang ano-ano ay kumanta na rin siya. Nagduet pa sila!

Tinakpan ko ang tenga ko at pumikit ng mariin.
Para wala akong marinig na kacornihan at walang makita kalandian!

Naramdaman kong may kumalabit sa akin pero hindi ko pinansin. Tapos sinundan ng isa pang tapik. At sinundan ulit ng mas malakas pang hampas sa balikat. Bumukas ang mga mata ko at tiningnan ng masama lahat nang mga kaharap ko. They were mouthing something at hindi ko iyon naiintindihan, kaya tinanggal ko ang pagkakatakip ko sa tenga ko.

"What?," I asked.

They are all frowning. Sabay sabay pa sila sa pagturo sa pwesto ni Lee Jihoon at Hong Jisoo kanina. I rolled my eyes.
"Mang-aasar na naman ba kayo?," inis kong tanong. I didn't look. Mukha nila. Baka mas lalo akong mabadtrip.

They all shook their heads. And Vernon spoke. "Hindi, hyung. Just look," he answered.

They all look serious at may pagtataka sa mga mukha nila. Palibhasa kasi, ang alam lang din ng mga yan ay boypren na ni Ji si Jisoo, hindi um-attend yang mga yan sa romantic day ng Jiji. -_- Pinagbawalan kong huwag silang pupunta hanggang wala pa ako.

I looked at their way. At tumaas na yata ang dalawang kilay ko sa nakikita ko. At may pagtatakang namuo sa isip ko.

Why, there are four people on their table now. Nadagdagan sila ng dalawa. The other made the scene hopefully beautiful, pero ang pagdating ng isa pa ay parang hindi ko yata nagustuhan. Who, Yoon Jeonghan na nakaupo sa tabi ni Jisoo at nakayakap sa braso niya at nakahilig pa sa balikat habang nakaharap kay Lee Jihoon na nakangiti pa ng matamis habang hawak ang box na kaaabot lang ni Kwon Soonyoung. They seemed to exchange partners. At ang magboyfriend na yun ay nakangiti pa sa isa't isa at sweet na sweet pa sa mga katabi nila!

"What the heck does that mean?," tanong ni Jeon Wonwoo.

Napailing ako. Because I really don't know what the hell is happening!
Pagkatapos ay nakarinig ako ng mga bulungan sa tabi. And they are all talking about something more confusing.

"JiHan, bes! JiHan! Picture-an mo! Dalii!!"

"Sandali lang, nawawala yung cam ko!"

"Syet, may poreber talaga sila."

"Sabi sayo totoo yung balitang may something si President Ji at Leadernim Kwon Hoshi, eh!"

I frowned.
Did I miss something?

"Hyung, anong meron?"

Lumibot ang paningin ko sa table. Aapat lang naman kami ngayon. At yung mga nakasaksing members pa ang wala.

Hmm, bakit nga pala umiiwas ang mga loko-lokong members ng HipHop Club sa akin?

We are in that thinking when that familiar kid sat in between Jeon Wonwoo and Kim Mingyu. My frown deepened.

"Oy, bakit dito ka pa sa gitna namin umupo?," sita ni Mingyu sa kanya.

The boy looked at his left and right, and he did it thrice. Before grinning. Sumubsob siya sa table at sa akin dumiretso ang tingin niya.

"Dahil anak niyo akong dalawa. I am a Meanie child, appa," he answered.

At itong tangang Mingyu at Wonwoo, natuwa, kaya ayan pumayag. Umakbay pa silang dalawa sa inuupuan niya at ngumisi.

What is he doing here? Tatlong linggo ng hindi nangungulit sa akin ang batang ito.
Tiningnan ko siya ng mataman.

"What do you really want, Lee Chan?," I seriously asked him.

He sighed. He glanced at Kwon Soonyoung's way. His lips curve for a sad smile.
"I left my club," he said.

I felt my heart clawed when I heard bitterness and pain in his voice. Nakatingin siya ng masama sa gawi ng dati niyang leader habang kagat-kagat ang mga labi niya.

"Pumayag siya?," pagpapatuloy ko sa pagtatanong.

He shrugged his shoulders. "I don't know. I don't even know if he read it. Sinulat ko lang kasi sa isang formal letter. Pero gusto ko na talagang umalis. Ayoko na sa kanya. Brineak ko na nga siya. He's just taking me for granted," halos pabulong na niyang sagot. His eyes became teary.

Mukhang nagulat ang Meanie dahil tinanggal nila ang mga braso nila sa upuan niya. Napatingin si Vernon sa akin, maging ang magkasintahan. They gave me a worried look and I returned it.

Simula palang ay alam ko ng may relasyon ang batang ito kay Hoshi. Base sa mga masasamang tingin ni Hoshi sa akin tuwing lumalapit si Chan, yung mga simpleng pasaring niya tuwina, at pati na rin ang pagp-PM niyang huwag ko daw tatanggapin si Chan sa club ko kahit na anong sabihin niya. They even act weird sometimes. Madalas silang magsitahan at minsan din ay nakikita kong magkahawak ang mga kamay nila. But behind all of those, si Lee Chan lang ang mukhang masaya, dahil wala man lang reaksiyon sa mukha ni Soonyoung.

"What do you mean he's only taking you for granted?," nagtatakang tanong ni Vernon.

And I felt curious about that, too. Anong ibig niyang sabihin doon?
But the kid didn't answer. He just cried silently and sobbed quietly. Agad na nagdilim ang paningin ko.

Huwag niyang sabihin na ang ibig niyang sabihin ay ang bagay na naiisip ko ngayon? Fvck, Kwon Soonyoung.

Pero kahit gusto ko siyang sapakin at pagmumurahin ngayon, I know he's not worth it. A jerk like him doesn't even deserve a skin from me, from Chan and from anyone. He doesn't even deserve those tears this kid is trying to surpress and hide. And beating him to pulp is not the only thing that can kill and piss him off to hell.

"Chan, you still wanna join my club?," I asked.

"Y-Yes," he mumbled. He didn't raise his head, though.
Mabuti na lang nasasandalan ang Meanie at si Vernon sa mga ganitong sitwasyon. They are shushing and calming Dino, hinahaplos haplos pa nila ang likuran niya at tinatapik-tapik. (Good ferentz, mga bes.)

I glanced at those couples way. At hindi nakatakas sa paningin ko ang tingin ni Soonyoung sa gawi ng table namin. He was frowning at me na siyang ikinangisi ko. I held Lee Chan's hand at ipinakita iyon sa kanya. I saw how his little chinky eyes widen at ang muntik na niyang pagtayo sa kinauupuan niya.

Steal my Jihoon. I'll steal your Chan.

"You're in. And you'll be my apprentice," I said.

-
Ran

ChanCheol tapos SoonHoon.
SoonChan tapos JiCheol.