otornim • jicheol

030

"HYUNG!!! Good job!"

My brows quirked up with what I heard. Kim Mingyu and Jeon Wonwoo appeared inside the clubroom with those teasing smiles of theirs.

"Ano na naman?," tanong ko.

Parang mga baliw na lumapit sila sa akin with matching funny ika-ika walk. Parang silang mga babaeng ka-di-disvirginize lang. I rolled my eyes. Mga loko!

"Hyung, yiehhh! May nagawa kang maganda no?," Kim Mingyu teased.

Tumayo ako at inayos ang mga gamit ko sa bag. I swear, pinipigilan kong ngimiti, rather ngumisi. Pero hindi ko talaga magawa. Napangisi ako at napatingin sa kanila.

"I visited Lee Jihoon yesterday," simula ko.

Kim Mingyu's eyes widened and Jeon Wonwoo's lips slowly stretched for a grin. Ako naman ay ngiting-ngiti.

Tuwang tuwa ako dahil sa isang simpleng bagay lang na ginawa ko, natanggal lahat nang stress ko sa school. Binawi niya kasi yung mga inassign niyang booths sa club at ipinahandle pa niya sa iba halos lahat ng dapat trabahuin sa Wattpad Writing Contest na sinuggest ko.

Hindi ko alam na ang totoo palang kailangang magtiis para gumaan naman ang buhay. Sa lagay ko, tiniis ko ang panlalandi sa akin ni Pres na hindi naman pala gaanong nakakairita, kaya heto pasado na ako sa mga subjects ko, excused lagi sa klase at walang burden from the incoming school fest. Hohoho!

"Tapos ano? Ano?!," demand ni Gyu, umupo pa siya sa upuan sa harapan ko.
Even Wonwoo sat on the chair across and leaned to my table. Parang excited ding makinig sa sasabihin ko. "So, what happened, hyung?"

Natawa ako. Tumigil ako sa pagligpit nang mga gamit ko at inalala ang mga nangyari kahapon sa bahay ni Lee Jihoon. Napapangiti na lang ako sa sobrang saya nang experience na yun.

"I took care of him," I said.

"Ha? Bakit, nagkasakit siya? Nagkakasakit din pala ang mga kyowt na demonyito?," tanong ni Kim Mingyu.

Natatawang tumango tango ako. Umupo ako sa armchair nang upuan at nagpatuloy sa pagkwento.
"Yan din ang tanong ko sa sarili ko kahapon. Nagkakasakit din pala ang demonkyut na yun. Actually, ginawa ko yung utos mong dalhan siya nang bulaklak at tsokolate bilang apology gift ko. Pagkakita niya palang sa akin ay agad na siyang nagpakaOA at talagang niyakap pa ako. He was molesting me and simply harassing me. Sininghot singhot pa nga ang amoy ko. Pero bigla kasi siyang hinimatay at sa akin siya bumagsak. Well, no choice, I carried him inside his house."

Kim Mingyu tapped the table so hard na halos nagcrack yun. Nanlalaki ang mga mata niya. Maging si Wonwoo ay nanlaki ang mga mata. Sabay pa silang nagtanong.
"Langya! Nakapasok ka sa bahay niya?!"

Tumango ako. Isinukbit ko ang bag ko sa likuran ko at saka ngimisi. "I even laid on his bed, beside him."

Hindi ko alam kung bakit, pero nagmamalaki ako. Feeling ko kasi ay dapat ipagmalaki yun. Alam ko kasing wala pang nakakagawa nang nagawa kong iyon.

"You slept beside him?! Tapos ano? Magkayakap kayo?!," sigaw ni Jeon Wonwoo.

Tangina, ayan na. Lumabas na ang pagkachismoso. Bagay nga sila. Parehas na mga chismoso.

"Sa tingin niyo? Siyempre, yayakapin ako nun," I said.
Nang maglakad ako palapit sa pintuan ay sinundan nila ako. Nag-uunahan pa nga sila at nakikisabay.

"Niyakap mo rin siya?!"

Napahawak ako sa baba ko at napatigil sa paglalakad. Tumaas taas ang kilay ko. Did I? Nagkibit balikat ako. Pinihit ko ang seradura at lumabas ng room.
"Sort of," I answered.

They gasped. OA na singhap yun. Mga OA kasi sila.
"Sort of?! Gahd! Hyung, malambot ba siya? Masarap?"

Kumunot ang noo ko sa sinabi niya. Nagulat pa ako nang batukan ni Woo si Gyu at saka sinigawan.
"Gago! Paanong malambot? May nakakagawa ba nang ganun na hindi tumitigas?! Lalaki din yun tulad mo! Tinitigasan!"

Sumakit yata ang ulo ko sa sinabi niya. Napatigil pa ako sa paglalakad at pilit na iniintindi ang pinag-uuspan nilang kung saan na lumiko. Letse, ang green mag-isip nang dalawang ito.

Napailing iling ako at nagpatuloy sa paglalakad. "Oo, malambot siya. Cotton candy, eh. Masarap? Pwede. Masarap siya kayakap," I answered.

Hindi ko na narinig ang ingay nila. Marahil ay gulat na gulat na naman sila sa sagot ko. Or...I thought.

"Sinong masarap yakapin, My Cheol?"

Agad na napabaling ang tingin ko sa likuran, my eyes widening and face flushing red. My heart whistled loudly, making my ears deaf. Shit! Si Lee Jihoon!

Hinanap ko ang Meanie, pero wala na sila. At heto nga, napalitan ang dalawang malalaking tao na yun nang isang maliit pero napakalaking problema. Gahd!

Halos mapaatras pa ako nang ilingkis niya ang mga braso niya sa braso ko at saka siya sumiksik sa balikat ko.
"Ako ba ang tinutukoy mo, My Cheol?," pakyowt niyang tanong. Nagpuppy eyes pa ang loko.

Parang gusto ko na lang siyang itulak nang saktong magring ang bell at nagsilabasan ang mga estudyante. Ang daming napatingin sa amin at nanlaki ang mga mata, may napanganga din at nabitawan ang mga bag. Nakakahiya. Nakakahiya!

Kinalas ko ang pagkakahawak niya sa kamay ko pero ang higpit nang kapit niya. Pakiramdam ko tuloy ay sasabog na ang dibdib ko at ang mukha ko sa sobrang sobrang nararamdaman ko.

"Lee Jihoon, nakakahiya. Please, bitiwan mo ako," pabulong kong pakiusap sa kanya.

Sa halip na bitiwan ako ay pinalala pa niya ang ginagawa niya. He buried his face on my neck and sniffed. Nagsitayuan ang mga balahibo ko sa ginawa niya at muntik na rin akong napatili sa gulat. Putangina! Yung puso ko! Damn it!

"Sagutin mo muna yung tanong ko. Sinong masarap yakapin? Ako ba ang tinutukoy mo?," he asked. His lips touching my skin, giving me long lasting goosebumps.

Napalunok ako. "O-Oo. Ikaw nga," utal kong sagot.

I felt his lips formed a smile. Mabilis siyang lumayo sa akin pero hindi naman as in yung layo na layo. Dahil heto, hawak na naman niya ang kamay ko.

"Masarap ka din namang kayakap, My Cheol. Tingnan mo, gumaling ako agad," he said while smiling at me sweetly. My heart leaped when he laced our hands together and raised it to show to me. "See our hands? They fit with each other. Just like we are fate to each other. Bagay na bagay ang kamay mo sa kamay ko, MyCheol! Parang ikaw lang at ako, bagay na bagay!"

And yes, they are.

Binabawi ko na ang sinabi ko. Letse. What I did will never be a good idea. Dahil isang bagay palang ang nagagawa ko, tatlong bagay na nagawa niya sa akin.

Yun ay ang yakapin ako, landiin at patibukin ang puso ko na hindi naman dapat.
This guy will really going to end me.

And my sanity.

At hindi yun pwede. Dahil straight ako...at may minamahal nang girlfriend.

-
Ran

Life's annoying. But Seungcheol is worse, ne?