otornim • jicheol

062

"BABE, mauna ka nang umuwi. May gagawin pa kasi ako. Sorry, hindi na kita maihahatid."

She smiled at me.
"I understand, babe. Just take care. Okay?"

I nodded. She touched ny face and dropped a kiss on my lips. Napapikit ako at pinakiramdaman ang reaksiyon nang puso ko sa ginawa niya.

*dug dug dug

Napalunok ako. Bad. Wala sa sariling iniatras ko ang ulo ko para umiwas sa halik niya. And I was so thankful she didn't notice what I did.
"Y-Yeah. You too, take care."

She waved her hands at masayang naglakad na palayo. Nakatingin lang ako sa gawi niya hanggang sa unti-unti na siyang nawala sa paningin ko. Kinagat ko ang labi ko nang unti-unti ring nawala ang ngiti ko.

Nagsinungaling na naman ako. And I am becoming a bigger liar every time I am with her. Naiintidihan niyo ako? No, dahil hindi niyo alam ang nararamdaman ko ngayon.

Naglakad ako pabalik sa loob nang school. Pero sa halip na sa booth ako dumiretso ay papuntang student council ang tinahak nang mga paa ko. Ni hindi ko nga pinag-isipan ang dapat kong puntahan. Maybe, I was that desperate and eager to talk to him to the point na kahit ideny ko na naman, unconsciously ang daan papunta sa kanya pa rin ang tinatahak ko. Letse. Naiintindihan niyo na naman kaya ako?

I cursed silently. Nagmamadaling bumalik ang mga paa ko sa pinanggalingan ko nang may nahagip ang mga mata ko.

Worst day ever. I'm going home. Fvck.

Padabog akong naglalakad palayo sa kanilang dalawa. Pero di ko alam kung anong trip ni Lee Jihoon dahil tinawag ang pangalan ko.

"Choi Seungcheol!"

I glared at the grass on the ground. I turned to look at them, with a fake smile on the front. Itinago ko ang mga nakakuyom kong mga kamay sa likuran ko.

Bakit ka ba affected, Cheol? Hindi mo naman yan gusto diba? Mahal mo naman si gf at di ka bakla. Bakla?

I remembered the hickeys I gave him. I scowled at myself. Bakla? Bisexual, pwede!
Bi ako?

Napatingin ako sa mukha ni Lee Jihoon. My heart started beating my chest again at tila kakaiba ito ngayon.

*dugdugdugdugdugdugdug

Worst. I deep breathed. Twice. At tumigil lang ako nang nasa harapan ko na silang dalawa. And what brought back my annoyance is the way how he encircle his little arms around that guy's neck. Parang sanay na sanay na siya sa pwesto nila ngayon nang lalaki. And the way he curl his legs around this guy's body, it just look so...sexily annoying, too.

Why am I feeling this?

At hindi din nakatakas sa mga mata ko ang paghawak nang lalaking kasama niya sa may balakang niya. Pakiramdam ko ay minomolestiya niya si Ji at di ko yung nagugustuhan.

Tumalim ang mga mata ko pero pinilit ko iyong itago. No way. Hindi niya malalamang naiinis akong may kasama na naman siyang iba. Tsk.

"Lee Jihoon. President. Anong kailangan mo?," tanong ko.

He smiled at me. Pero hindi tulad dati na yung ngiti niya ay may kasamang landi, basta matamis lang ang ngiti niya at mukhang nagsasaya. Hindi rin siya umalis sa pagkakapiggy-back-ride niya sa kasama niya, di tulad nang dati na sa sobrang pagbibigay nang respeto ay tuwid na tuwid pa ang pagtayo niya. Bwisit. He rested his chin on the guy's shoulder and stared at me.

Go on. Stare at me all you want. Para tingnan mo ako ulit tulad nang dati.

"I just want to tell that judging the stories they submitted in your booth will be judge by the literature and arts teachers. They are currently judging each, right now. At bukas nang hapon ang announcement nang nanalo. Only the top 3 will be awarded," he said, still there is that cute smile on his face.

I nodded slowly. Pero hindi ako sumagot. I was just staring at him and wondering why dies he react like that. Nagpapanggap ba siya?

"My Ji," I called.

He smiled at me. He buried his lower face on the guy's shoulder and stared back at me. I saw his cheeks moving na parang may binubulong siya. Napakunot noo ako nang makita kong ngumiti ang kasama niya.

"Jiji, hindi ka niya naririnig. Lakasan mo kaya."

Hindi ko na napigilan, tiningnan ko na nang masama ang lalaki. But he's not looking at me kundi kay Jihoon na nakatingin din sa kanya at bumubulong.

Maglalandian sila tapos sa harapan ko pa. Hindi na ako natutuwa.
Cheol, kalma ka lang. Nag-uusap lang sila. Nag-uusap?

Mas nalukot ang mukha ko nang hinalikan ni Lee Jihoon ang pisngi niya bago bumaling sa akin. He smiling from ear to ear and he looked so happy.

Akala ko ba mahal mo ako? Bakit ka nakikipaglandian sa iba? Bakit ka nagpahalik sa lalaking iyan? Bakit ka nagpabuhat sa lalaking yan? Bakit ka ganyan ngumiti sa kanya? Bakit ang sweet sweet mo sa kanya? Bakit mo siya hinalikan sa pisngi? Bakit?!, I silently asked.

Pero hindi ko man lang magawang bigkasin kahit ang salitang bakit lang. I suddenly got afraid of the answers.

"Choi Seungcheol."

"What?"

"Hindi ka nagsinungaling."

"Ha?"

"May gf ka pala talaga. Kaya nasasaktan ako ngayon."

"Wh—"

"Akala ko patay na ang puso ko. Pero ang lakas naman nang tibok. Ibig sabihin buhay pa, durog lang."

"My Ji—"

"And mahal pa rin kita."

"Lee Jihoon!"

"Otornim."

Natigilan ako. My world suddenly stopped.
Otornim?

"JijiJi, I'm proud of you. You did it!"

He laughed. "Thank you, JijiJo." Then, he looked at me. He showed me his fist and smiled. He did that aja thing with that grin on his face. "Itaga mo sa panga nitong si Hong Joshua, magmumove on na ako sayo! Di na kita guguluhin! Goodluck sa mga stories mo, otornim! Ay, weyt—di pa pala ako nagpapakilala," he got off of JijiJo. He bowed 90 degrees and peeped at me by raising his head a little. Then, he winked. "Hi! I am Lee Jihoon aka Woozi. Ako po si jicheolation nang Wattpad. Labyu, otornim."

At tuluyan na akong natanga.

Wtaf?

-