otornim • jicheol

051

FIRST day of school fest.

Success! Madaming nagregister sa booth na sinuggest ng club namin. Some of them ay mga sikat pa palang writers sa Wattpad at may mga stories na rin na napublish sa PHR. Ang galing nga, eh. Nakakaproud.

Pero siyempre, iiwan ko ba ang listahan nang mga authors? No. Dahil may isang tao akong hinihintay.

"Hi," bati nang isang lalaki.

Nginitian ko siya at tinanong. "Magreregister po kayo para magsulat?"

He smiled back at me. Tumango siya. Ibinigay ko sa kanya ang registration paper at pinasign sa kanya ang lahat nang required na dapat sulatan niya. Nang ipasa niya iyon ay dumiretso na siya sa pinakacenter nang booth.

I checked his paper, napakunot-noo bago halos matawa nang mabasa ko ang username niya. Coupzinism.

Napailing-iling ako.
Letse, naalala ko na, naalala ko na naman siya bigla. Kamusta na kayo yun? Ilang araw nang nakahiatus sa Wattpad. Nakakamiss ang mga UDs niya.

"Hyung."

Napalingon ako kay Kim Mingyu. Tumaas ang mga kilay ko nang makita kong may mga kasama siyang mga lalaki. They were from other club and they look familiar.

"Ano yun? May problema ba?," nag-aalalang tanong ko.
Baka kung saan saan na naman nainvolve itong mga kagrupo ko at may magrereklamo na naman.

But Mingyu remained emotionless. Habang ang mga kasama naman niya ay nakangisi at parang tuwang tuwa. Napakunot noo ako. Napatayo ako sa kinauupuan ko.

"Kim Mingyu, what is th—"

Nanlaki ang mga mata ko nang maramdaman ko ang malamig na bagay na pumalibot sa mga wrists ko. Napatingin ako sa likuran ko, sumalubong sa akin ang nakangising si Wonwoo. Kumawala ako pero napapalibutan na pala nila ako.

"Sumama ka na lang, hyung. Wala ka na rin namang takas, eh," they chorused.

Tiningnan ko silang lahat nang masama. Hindi na ako nanlaban at naiinis na sinundan ko na lamang sila. Saan naman ako dadalhin nang mga ito?

These guys are from Theater Club. At ano ulit ang booth ng club nila?

The more I think about it, the more my heart panick. Bumilis ang tibok nang puso ko nang malapit ko nang maisip kung ano talagang project nila.

Marry...

Marriage..

Booth?

"Aba! Putangina, wala ba kayong respeto sa akin? Sabing ayaw kong sumama, eh!"

Napatingin ako sa nagsalita. There he is, Lee Jihoon. Natigil ako sa paglalakad nang makita ko ang kabuuan niya. The world suddenly stopped and I can already feel my heart beating loud inside its cage. My mouth parted and I couldn't speak. Halos hindi ako makagalaw sa kinatatayuan ko.

What is he wearing? Is that a—so cute. God, he's adorable. He's...lovable. With heart after the last word. He looked quiet...girly.

"Hyung, si President Ji yan. Huwag mong pagnasaan," bulong ni Gyu.

I ignored him. Unconsciously, I took long strides towards Lee Jihoon who is still ranting and shouting at the guys holding him. He haven't seen me, pero nang mapatingin sa akin ang mga nakahawak sa kanya ay napatingin din siya sa akin. Nabitawan siya nang mga lalaki nang makalapit ako sa kanya.

"Hey, there, My Ji. You look cute in that maid uniform. You should have told me para nagpangbutler din ako. Para bagay ulit tayo ngayong araw," I greeted with no restraints.

He blushed. And I just couldn't take my eyes away from that cute reddening face. His lips pinkened when he bit them and blinked, twice. My both head throbbed. My heart throbbed. My insides throbbed. And so does my denials.

Pero letse. He really look adorably hot with that maid costume matched with cute cat ears. I suddenly fell badly turned on.

At pinagnanasahan ko na rin pala si Lee Jihoon ngayon. Nakakainis. Nakakabadtrip. Pero hindi ko maideny na naaakit ako sa inosenteng pagkagat-kagat niya sa labi niya.

"Don't embarass me, My Cheol. I look terrible," he said.

Tumaas ang isang kilay ko. Itinaas ko ang mga kamay kong magkadikit dahil sa posas. I touched his chin and raised it.

"Who told you that? Sabihin mo sa akin at nang mailibing ko nang buhay. Can't he see how you look fvcking adorable and cute right now?," parang wala sa sariling tanong ko.

And I knew, I wasn't in my right mind already. Sobra sobrang pagsakay na ito sa kalokohan niya. At parang hindi na lang ito pakikisakay kundi pakikipagsabayan na rin. And it's very wrong.

Tinakpan niya ang mukha niya gamit ang mga nakatali din niyang mga kamay.
"Nakakahiya. Tangina naman kasi nang mga ito, di man lang ako pinagpalit! Basta na lang nanghihila!," he shouted, shyly.

I chuckled. I pointed his cat ears and asked, "Bakit ka naman kasi nakasuot nang ganyan?"

He pouted. Hindi na ako nagreact nang isinandal niya ang noo niya sa dibdib ko at saka idinikit ang pisngi doon. Sanay na ako sa habit niyang iyon kaya di na ako nakaramdaman nang ilang. Enjoyment, pwede pa.

"Booth," maikling sagot niya.

Isiniksik ko naman ang mukha ko sa leeg niya. Sininghot ko ang napakatamis na pabango niya at napapikit. Letse. Ang bakla.
"Cafe ang booth niyo, My Ji," I whispered.

He sighed. "Cafe. With sexy and cute waiters and waitresses. Maids and butlers. At ang mga walanghiyang iyon, di ako binigyan nang butler costume!," he exclaimed.

Natawa ako sa reaksiyon niya. I blew a breath on his neck before I gave it a light kiss.
"Anong problema dun? Ang kyut kyut mo kaya sa suot mo. You look girly, My Ji," I honestly praised him.

Mas sumiksik siya sa dibdib ko. Then, he started giggling. "Kinikilig ako, My Cheol. Letse ka," bulong niya.

"At kinikilig na rin po kami dito. Pwede bang mamaya na nag make out slash honeymoon? Kasal po muna."

Halos sabay pa kaming napatingin nang masama sa nagsalita. I scrunched my nose in annoyance and glared at them.

"Mga istorbo. Bakit di na lang ninyo kasalin ang sino mang ikakasal?," naiinis na tanong ko sa kanila.

They looked at me na parang sinasabi nilang ang tanga mo, hyung. I frowned at them. They pointed the two of us.

"You are the one who'll get marry. Di niyo ba alam?," they chorused.

Tinaasan ko lang sila nang kilay. "Bakit di niyo sinabi agad? Edi, natapos na sana at nagdedate n akami ngayon. Letse kayo, ikasal niyo na nga kami!"

-