otornim • jicheol

096

HINIGPITAN ko ang hawak ko sa kamay ni Lee Chan. Pinanlakihan ko siya ng mata.

"Kahit ayaw mo, hihilahin kita papunta doon."

He pouted. Pilit niyang hinihila ang kamay niya at inilalayo ang sarili sa akin. Pero hindi ko siya binitawan. Hinila ko pa siya palapit sa akin.

"Hyung naman, eh!," reklamo niya.

Hindi ko siya pinakinggan. Binuhat ko siya at saka dinala papuntang bonfire.

Abugh, ang galing kasi ng batang ito. Nagpanggap na tulog para lang hindi makapunta sa baba. Napeke pa nga sana ako kung hindi ko lang siya nahuling bumukas ang mga mata niya kanina. Kaya heto, kinukulit kong sumama sa akin sa baba. Dinaan ko na nga sa paspasan. Napakatigas ng ulo, eh. Manhid pa.

Hindi ba niya alam na ang lakas ng epekto ng presensiya niya? Kaya kong sirain ang pagpipigil ni Hoshi ngayong gabi basta nasa tabi ko si Chan. Nakakaloka, alam ko. Ang talino ko, alam ko. At desperado na rin ako, alam ko. Pero para naman kay Lee Jihoon diba? Basta para kay Jihoon, okay lang magmukhang panget ang ugali ko at nakakaturn-off na rin.

"Hyung naman, eh—"

"Shhh. Malapit na nga tayo. Huwag ka ng magreklamo. Palalayasin kita sa bahay ko kapag umalis ka pa," putol ko sa mga reklamo niya.

He sighed. Hindi na siya nanlaban at kusa na rin siyang naglakad papunta sa group. Binitawan ko siya pero binantayan ko naman siya sa likuran niya. Baka tumakbo eh, mahirap na, baka lalong pumalpak ang plano ni Seokmin.

"Choi Seungcheol."

Napatingin ako kay Ji na nakaupo sa may pinakaharap na parte. Iilan lang pala ang sumali sa bonfire at bilang ko pa sila sa mga daliri ko, pati yung sa paa.

"President," I called back.

He gestured me to come to him. Kaya naman lumapit ako. Siyempre, hahayaan ko bang mawala si Chan sa tabi ko? Not in this moment, dahil nasa tabi ni Ji ang walang matang manliligaw niya.

"You can sit here beside us. May space pa naman," he said.

Napangiti naman ako. I glanced at Kwon Soonyoung beside him before I looked back at him. I smiled even though his face looked like he won't smile back.

"Okay," I answered. Umupo ako at hinila ko si Chan sa tabi ko. The plan has started.

Bumaling ako kay Seokmin na nasa tapat namin. Nakangiwi siya habang nakatingin sa gawi namin. Tinaasan ko soya ng kilay para ipahiwatig na nagtatanong na naman ako, ang kaso iniwas niya ang tingin niya at nagpanggap na busy. Weird.

"Hyung, ano namang gagawin natin dito? Wala namang laro or something dito, eh," bulong ni Chan.

I grinned. Bumaling ako sa kanya. Inakbayan ko siya at saka ko inilapit ang mukha ko sa gilid ng mukha niya.
"We are in a game right now, Chan. Di mo lang napansin," bulong ko pabalik.

He frowned. It took him seconds before he realized what am I talking about. Naglumikot ang mga mata niya. I leaned a little to the left para makita niya ng kaunti ang dalawa sa tabi ko. Napasinghap siya ng mahina.

"Hyung—"

"How do they look?," I asked.

He sucked in his breath. Nanlalaki ang mga mata niya. Napahawak pa siya sa braso ko ng mahigpit.
"They'll kill me, hyung. Shit," he cursed.

Mas lalo akong napangiti. Tinapik ko ang pisngi niya bago ako lumayo ng konti.
"See? We're in a game, bunso."

"HOSH, not here, please."

I bit my lips and worriedly looked at him. He's breathing deep and fast. His fists closed at gumagalaw ang panga niya.

Ganyan din siguro ang reaksiyon ko, kung di lang ako marunong magtago ng nararamdaman. Pero nakakabadtrip pa rin. Ang landi landi landi ni Choi Seungcheol. Super talaga ang gagong yan!

"Ipapakita mo o ano?"

I rolled my eyes in annoyance. Muntik na akong humarap sa dalawang nasa tabi ko para sigawan sila. Huwag kayong maglandian sa harapan ko!

"Nope. Ayoko. Nahihiya ako," sagot ni Chan sa kanya.

Ano na naman ba ang pinag-uusapan nila? Nakakabadtrip na, ah. Badterp. Badterp!

"Nahiya ka pa? Ilang beses mo na bang pinakita sa akin ang mga yan? Tinatago mo pa, eh, alam ko na ang mga laman."

"Hyung naman, eh!"

"At saka ako lang naman ang makakakita! Tayo lang naman ang makakaalam. Tinatago po pa kasi."

"That' not something to show everyone, hyung. Baka gusto mong ibash ako sa school?"

Huh?

My mind turned negative 360°. Ano daw? Anong ibig niyang sabihin?

-