Ahiretliğim

Acıdan Sonraki Mutluluk

" Gamzem "

Yüreğimi yırtarcasına bağırarak koştum ona doğru. Bir annenin feryadı gibiydi içimdeki acı. Hayallerimin ağlama sesi duyuluyordu.

Kübra ve kuzeni acı çığlıklar atıyordu. Araba sahibini,boğmamak için zor tutuyordum kendimi. Bir an önce Gamzemi hastaneye yetiştirmek içindi belkide. Yoksa katil olmamak eldemiydi öyle.
Hayallerimin gözyaşlarını izliyordum. Süzüle süzüle toprağa karıştığına şahit oluyordum. Nesefimi benden almışlar, çalmışlar gibiydi. Nefes almakta zorlanan yüreğimin acısını sadece dualar dindirebilirdi.
Dualara sarıldığım geceydi. Umutlara haykırdığım geceydi.

Gamzemi arabayla hastaneye yetiştirip, acilden yardım istedik. Yüreğimde her gece umutla, huzurla yatırdığım Gamzemi bu sefer sedyeye yatırmıştık. Yüreğim yangın yerine dönmüş olsada. Gözlerim ve ellerim gökyüzüne doğru bakıyordu. Tıpkı yokluğunda olduğu gibi umut doluydum.

"Allahım şükürler olsun sana. Sen herşeyin hayırlısını bilensin. Sen bize hayırlısını nasip et. Sen bizi sevdiğin,koruduğun kullarından eyle.
Allahım sen onu gönlüme hayırlısı olan kıl. Allahım sen bizi bize bağışla ne olur.

Yaşamak için umutla bekleyen hayallerime zaman tanı ne olur Allahım "

Dualar sahipsiz bırakmaz insan oğlunu. Sahipsiz bırakmaz sahiplerini.
Gözlerim kan çanağı gibiydi. Yüreğim hiç bu kadar kötü olmamıştı.
Şairin dediği gibiydi adeta

" Yorgun,uykusuz ve umutsuz "diye.

Ama şükürler olsunki inanç ve umut doluydu yüreğim. Lakin yorgunluk ve uykusuzluk haddini aşmıştı.

Yüreğimin yorgunluğu hayallerimin düştüğü bu durumdu. Uykusuzluğu , mutluluğa doyuramamaktandı gözlerimi.

Gamzenin odasından çıkan doktorun gözlerine odaklandık. Sesine odaklandık umutla. Bakarken bile dua ediyorduk. Bu sınavın sonucu güzel olsun diye.
Doktorun gülümsemesi,gözlerimizde ki gözyaşlarımızı silmemiz için ip ucu olmuştu bile.

" Kızımızın durumu çok iyi bir gün dinlensin sonra taburcu olur."

Teşekkür ve dua ile cevap verdim.

Yüreğimdeki acıya su serpildi adeta. Acıdan sonra mutlu olmak , mutluluğu tatmak ne güzelmiş öyle. Bu haberden sonra dua edilmezmi onu bize bağışlayan Rabbimize. Dedim ya bu gece

" Dualara sarıldığım gece " diye.

Saat geç olmuştu baya. Yurda dönmek zorundaydık. Kuzeni için arayıp konuştuk . İzin aldık ve  Gamzenin yanında  kalacaktı o gece.

Kübrayı yurda bıraktıktan sonra yurdumuza gittik bizde. Sesimiz, soluğumuz kesilmişti.
Hayallerin zamanı gelmişti. Kim bilir bu geceleri bekleyen kaç insan vardır. Hayallerini düşlemek için düşünmek için.
Benim hayallerimin sebebi ,nedeni, kendisi hastanenin bir odasında geçiriyordu geceyi. Ne uykuyu isteyecek kadar yüzsüzdü gözlerim. Nede uykuyu kabullenip geceye veda edecek kadar haindi yüreğim. Ayaklarımı tutamıyordum, ellerim titriyordu. Beni hayallerim çağırıyordu sanki. Beni gecesine ortak etmeye çağırıyordu. Umutla bekliyordu sanki..

Duramazdım ben yerimde , heleki o bu durumdayken böyle. Yüreğimin sesini dinledim ve yurttan kaçak bir şekilde, habersiz bir şekilde çıkıp yürümeye başladım hayallerime doğru.

Attığım her adımda dua ettim ona. Baktığım her yıldıza yalvardım yakardım.
Onun olduğu ve onun baktığı yerde toplanın  diye. Aya rica ettim baktığı yerde kalsana. Hayallerini , umutlarını sergilesene ona diye.

Hastaneye varmıştım. Odasının olduğu yere gittim. Kuzeni koridorda oturuyordu.
Daha tanınmamıştık bile. Bu kızı her gördüğümde sinir olmak zorundamıydım ben ya. İlk gördüğüm de Gamzeye gülmesine sinir olmuştum. Şimdi ise odasında yalnız bıraktığına.
Selam verip konuşmasına bile izin vermeden.