Ahiretliğim

Hüzün Kokan Mektuplar

" Bu semtin yakışıklı abileri bir arada henüz."

" Ah be kızım ömürmü kaldı yakışıklı olmaya."

" Af dede af yine başladın damardan girmeye. Ne varmış yani ömründe. Ömrümüzün aynı anda bitmeyeceği ne malum sanki. "

" Katılıyorum Algına dede..
Baksana hayatın gidişatına, kimisi yaşıyorken bile veda edebiliyor ömür dediğin arkadaşa. "

" Ömrün kendisi veda etmediği sürece boşunadır insanın vedaya kalkması. Yoksa sorsan şu paslanmış yüreğime, kaç vedaya sarılmışlığı var alıp götürsün diye.
Lakin görüyorsun işte evlat. Vedasını bekliyorum bende belki sevdiklerime kavuşurum sevinciyle. "

" Her veda hüzüne gebe değilmi diyorsun dede. Mutluluğun vedalardadamı var yeri."

" Aynen öyle diyorum evlat. Bazı vedalar mutluluğa gebe kalıyor işte. Bazen mutlulukların yeniden doğması için vedalara ihtiyaç duyuluyor. Heleki iki dünya arasında yaşanacak birşeyse. "

" Af dedeya af Buğra abi ya nerden nereye bağladınız şimdi. Icimi kararttınız ya. Bu hayatın hakkını, bu hayattaki sevdiklerinizin sizden beklediği mutluluğu yaşattınızmıki kalkmış diğer dünyadaki sevdikleriniz için sonsuz bir vedaya iltifatlar diziyorsunuz. "

" Çok özledim kızım çok özledim sevdiklerimi."

" Ama dede ya.."

" Ee Lavinya Buğra abine anlatmayacak mısın şu değerli arkadaşını. "

" Abi ne inat varmış sendede ya. Yıllarca anlatmasam düşmeyecek dilinden. Illaki anlattıracaksın bana.."

" Anlat yavrum anlatki sonra darılmasın, kırılmasın abin bize."

" Darılmak, kırılmakta nerden çıktı dede."

" Olurya insanlık hali evlat bilemeyiz.
Değilmi Algın ? "

" Evet dedecim öyle.. "

" Dinliyorum o zaman sizi."

" Korkuyorum abi.."

" Neden kardeşim.. "

" Seni tanıdığım günden bu güne pek fazla şahit olamadım sevincine, mutluluklarına. Ve şimdi seni üzmek, daha fazla üzüldüğünü görmek beni kahreder abi. "

" Alın yazımızda varsa zamanın bir önemi kalmıyor Lavinya. Vakti geldiğinde hüzünlerde, mutluluklarda bir bir yaşanıyor. Kaçılmıyorki yazılandan, biz av onlar avcı oluyor. Ve zamanımız bitene dek bu böyle devam ediyor. "

" Haklısın abi haklısında olmuyor işte. Insanız neticede, zayıf ve biçare kalıyoruz söz konusu sevdiklerimiz olduğunda. Zaaflarımız oluyor abi.."

" Diyorum ya Lavinya bazen insanın eli kolu bağlı kalıyor bu zaaflara. Hadi ama anlatılacak birşeyler varsa anlatında zaaflardan önce siz öldürmeyin beni meraktan.."

" Maden Algın hanım anlatamıyor o zaman ben anlatayım evladıma. "

" Mutlu olurum Ay dedem.."

" Bak evlat uzun zamandır sevdiklerin sesine, sohbetine hasret yaşıyordu biliyorsun. Bunu kısmayacağının sözünü verirsen bende başlarım anlatmaya.."

" Biliyorum Ay dedem biliyorumda. Ölüler ne zamandan beri söz verir olmuş. Bir ölünün sözüne güvenin varsa peki söz veriyorum.."

" Abi sen ne diyorsun ya. Ne ölüsü kendine gel artık ya. "

" Algınım doğru söylüyor evladım. Fakat bilmelisinki ben senin her sözüne inanırım her halükarda."

" Eyvallah dedem o zaman dinliyorum.."