Ahiretliğim

Uçurtmaya Bağlı Umutlar ..

Zamana bırakmıştım kendimi. İçimdeki aşk acısını daha derinden yaşıyordum. Yüreğimdeki yaralar büyüdükçe, gözlerimin gördüğü mutluluklarda büyüyordu.

Yaklaşan sonun farkındaydım. Hayat ip ucu veriyordu yüreğime. Kırlaşan saç tellerim bile zamanımın bittiğini yavaşça  tükendiğini gösteriyordu. Umutlarımın  ve hayallerimin sesleri dökülen yapraklarla birlikte yankılanıyordu. Ahirete kalmış gibiydi her şey.

" Ahiretliğim "

başlığı ne çok yakışır bu aşkın kaleme alınmış haline. Tuana gibi sessizliğe vurulmuştum bende. Her şey gibi sesimide kaybetmeye yakındım artık. Hastalık misali bulaşmıştı yokluğu bedenime. Üstüm başım hasret kokuyordu. Zaman tükenmeye gittikçe Gamzenin hayali büyüyordu gözlerimde. Hayalinin verdiği mutluluk gülümsemeye esir tutmuştu yüzümü. Gülümseyerek veda etmek istiyordu. Yüreğimi terk edecek olan ruhum...

Gamzeden haber alamıyordum artık. Tanıdığım herkesle bağlantımı koparmış sonumu bekliyordum. Yusuf zorunluluklardan dolayı kopmuş gitmişti. En son aldığım duyuma göre evlenmiş yuva kurmuştu. Candan hiç haber alamamıştım. Zaten karakterinden dolayı baya uzak düşmüştük birbirimize.

Ömerin öğretmenlik yaptığı okula yapılan yardımlar çoğalmış ve yine gizli tutuluyordu. Gizli bir kahraman vardı. Ömerin aklını meşgul eden. Muhammet varlıklı olmuş olsaydı aklına gelecek ilk isim olurdu.
Ömer kadar bende merak ediyordum.  Gizli kahramanın kim olduğunu.

Bulanık suya dönmüştü hayatım. Her şey netliğini kaybediyordu zaman geçtikçe. Fakat  kaybetmediğim tek birşey vardı. O da gülüşüydü Gamzenin. Yüreğimi dağlayan , sol yanıma yazılan ve unutmaya imkan verilmemiş yanımdı. 

Çocukluğuma uğrar olmuştum. Geçmişte bile onu arar olmuştum. Gökyüzüne saldığım uçurtmalara bakıp umutla bekliyordum. Saklanmış yıldızlardan haber getirirler diye. Geceyi bekleyemiyordum farkındaydım çünkü zaman düşman kesilmişti bana. Sonumun yaklaştığını hissediyordum. Beynim bulanmış başıma ağrılar girmişti.

Anlam veremiyorum hayata. Rüyamı görüyorum yoksa hayallerim mi ağır  basıyor. Uçurtmamdan mavi damlalar düşüyor yüzüme. Yüzümden süzülen her damlayı avucumda toplamak istiyorum. Toprağa yar etmek istemiyorum yüreğim gibi.

Çığlıklar atıyorum deliler gibi yeryüzüne inmiş uçurtmama.

" Hani nerde beklediğim haber.
Ulaşamadın mı gözlerini saklayan yıldızlara. Bana haber edeceklerdi ama haber edeceklerdi. Sözleri vardı geceden.. "

Yoksa , yoksa umutlarımdamı can çekişiyor yüreğim gibi. Hani onlar tükenmezdi,  terk etmezdi insanı. Nefret ediyorum,  nefret ediyorum bırakıp giden her şeyden , tükenen her şeyden.

" Duy beni ey zaman duy sesimi nefret ediyorum senden. Ömrümü bitmeden dostluğumu bitiriyorum seninle..

Küsüyorum işte seni en güzel kılan gecelerede..  "

Konuşmak gibi yazmaya da son veriyorum. Yazdıkça deliriyorum sanki evet deliriyorum.  Beni anlatan bir ses var gibi. Beni takip eden bir gölge var gibi. Aklımı yitiriyorum her şey gibi aklımıda yitiriyorum.

Oysa ki ömür bitene kadar devam edecekti bu roman. Devam edecekti bizi anlatmaya. Bizi okuyan çocuklar olacaktı..

Cümleler yüreğimden beraat etmiş gibi. Son sözlerimi yazıyorum sanki.
Elveda kokusu sarmış dört bir yanımı.  Uyku bastı gözlerimi. Halbuki hiç böyle olmazdı. Daha güneş bile doğmadı. Hislerim vedalaşmak istiyor gibi. Titriyor,  yüreğim titriyor satırlarımla birlikte..