SANA AKIN KA NA LANG [Completed]

~Chapter 27~

⭕⭕⭕⭕⭕⭕

[Dylan]

I should protect Kae from the pain that Erick will cause. Hindi ko mapapayagan ang masaktan siya ng kahit na sino. That's how my little angel so precious to me.

Palabas na si Kae nang makababa ako ng hagdan. Nakasunod naman sa akin si Thea.

"Kae!" habol ko sa kanya. Lumingon naman siya sa akin.

"Bakit Kuya?"

"Papasok ka na?" palapit na ako sa kanya.

"Yap. Hihintayin ko na lang si Erick sa labas."

"No." napatitig siya sa akin. Hindi siya umiimik. Lumapit na rin sa amin si Thea.

"Why? Is there something wrong?" usisa ni Kae sa akin.

"Tawagan mo si Erick at sabihin mong sasabay ka na sa akin." sabi ko sa kanya at nagsimula na akong maglakad.

Pinabukas ko na sa katulong namen ang gate. Pasakay na ako nang magkasunod na naglalakad sina Kae at Thea. Patungo na sila sa akin.

"I called Erick at sinabi ko na sa kanya ang pinapasabi mo. Bakit ayaw mo akong sumabay sa kanya. He's my boyfriend." ani Kae na nakabusangot.

"Get in the car." sabi ko at sumakay na nga ako. Tumalima naman ang dalawa.

********
••••••••••

[Cindy]

"Get in the car." sabi lang ni kuya. Grabe siya. Ang dami kong sinabi yun lng dn cnabi niya.

Wala naman akong nagawa kaya sumunod na lang din ako.

Una naming hinatid si Thea. Nagtataka naman ako dahil bago pa kami makaalis ni Kuya Dylan ay may nakita akong lumapit sa kanyang lalaki. Dahil dun ay napasimangot si Thea.

What's goin on there. Napangisi na lamg ako sa naisip ko. Dalaga na talaga siya.

"Bakit?"

"Huh?"

"Bakit ka nangingisi diyan. Samantalang kanina nakabusangot ka."

"Wala po. Perk Kuya, what if may nanliligaw na kay Thea?"

"What?!" napakislot naman ako sa sigaw ni kuya. Grabe ha.

"Ano ba yan. Bakit ka ba sumisigaw dyan.!?"

"Kung anu-ano kasi yang naiisip mo. Don't tell me a joke. Hindi nakakatawa."

"Bakit ba ang seryoso mo? Meron ka ba Kuya?"

"Tumigil ka Kae. Mamayang hapon, sabay tayong umuwi. Hihintayin kita. Maaga kasi ang dismissal namin ngayon."

"Ha? Eh sabi ko kasi kay Erick mamayang hapon na lang niya ako sunduin sa room."

"Then tell him not to. Ako na kasabay mo papasok at uuwi mula ngayon." matigas na sabi niya.

"Wow Kuya ha. Kung kelan tumanda ako saka mo ako igaganyan. Ano bang problema mo, kuya. Idadamay mo pa ako."

Pero hindi sumagot si Kuya. Nakakainis ha. Magsasalita pa sana ako nang huminto na ang kotse. Tumingin ako sa labas. Nasa parking area na pala kami.

Nilingon ko si kuya at pababa na pala siya ng kotse. Dali-dali din akong bumaba. Nang mailock niya ang kotse ay nagsimula na itong maglakad palayo sa akin.

Kainis yun talaga. Naglakad na lang ako patungo sa room. Walang anu-ano ay sinalubong ako ng akbay ni Erick.

Tiningala ko siya at nakatungo siya sa akin. He poked my nose. Napangisi lang siya nang sinimangutan ko siya.

Hinatid na niya ako sa classroom namin. Nagpaalam na siya at umalis.

Ewan ko ba para wala ako sa mood ngayon. Si kuya kasi eh.

Nagpatuloy ako sa klase namin. Normal days lang. Lecture. Kwentuhan sa mga kaibigan. Breaktime. Lunchtime.

"May problema ba, bhi?" usisa sa akin ni Erick. Ngumiti lang ako at umiling. Mabuti nalang at hindi niya ako kinulit.

"Hoy. Para kang temang, alam mo ba yun?" mahinang bulong sa akin ni Jess.

"Bakit?" bulong ko din sa kanya.

"Saya-saya namin dito tapos mukha kang biyernes santo dyan. Yang si Erick nag-aalala saiyo. Si Stephen naman tignan mo, panay ang sulyap sayo. Mukha ding nag-aalala."

"Wala lang siguro ako sa mood. Nainis lang ako kay kuya." sagot ko sa kanya.

"Bakit naman kasi inaway mo." inirapan ko na lang siya.

Maya-maya pa ay nagpaalam na si Erick sa amin dahil may gagawin pa daw ito.

*******
°°°°°°°°°

[Erick]

Gusto ko man kausapin ng masinsinan si Kae ay hindi naman pwede. Dahil nga marami kami kasama saka may gagawin pa ako.

Nag-aalala kasi ako sa kanya. Dapat ay susunduin ko siya sa kanila pero tumawag ito at si Dylan na nga daw bahala sa kanya.

Ano naman kaya nangyari sa kanya. Nag-away kaya silang magkapatid. De bale at ihahatid ko na lang siya pag-uwi.

Later on. Dismissal na ng klase. Dali-dali kong inayos ang gamit ko. Halos patakbo akong tumungo sa building nina Kae.

"Oh Erick, nagmamadali ka yata." bati sa akin ni Tanya.

"Oo. Si Kae bakit hindi ninyo kasama? Saan siya?" usisa ko.

"Ah, kakaalis lang. Inuwi na siya ni Dylan. Ewan ko ba dun. Halos hindi nga kami pansinin eh." sagot sa akin ni Jess.

"Ganun ba." matamlay kong sabi.

Tumunog ang aking phone kaya nagpaalam na sina Jess at Tanya. Tinignan ko muna iyon. Si mommy ang tumatawag.

"Hello anak. You must know na mapapaaga ang uwi ng fiancee mo at ang family niya."

"Whaat??!" gulat kong sabi.

"You should talk to Kae. Sooner or later, nandito na sila." and then mom hang up.

Padabog akong sumakay sa kotse. Nakakainis! Napayukom ang mga palad ko at nasuntok ko ang manibela ng kotse. Sinipat ko ang phone ko. Napadako ako sa pangalan ni Kae. Ang babaeng pinakamamahal ko.

Hindi ko na namalayan na naidial ko na pala ang number niya. Dumagundong ang tibok ng puso ko nang marinig ko ang pagsagot niya. Ang tamis ng boses niya sa tuwing binabanggit niya ang pangalan ko.

Hindi ko talaga kakayanin ito. Pero wala akong magagawa kundi ang sumunod sa kagustuhan ni mommy.

"We should talk Kae." sabi ko sa kanya.

"Okay bhi. Bukas na lang ha. Just text me or call me kung saan and what time." si Kae.

End call agad. Naiiyak ako sa isiping maghihiwalay kami. Alam kong iisipin niyang napakaunreasonable ko. Kailangan kong gawin to.

**sorry for late update chingus. promise tuloy tuloy na to