I'll Never Get Over You (Completed)

Chapter 36 : Confrontation 1

Chapter 36 :  Confrontation 1

Cyrus’s POV

Grabe naman parang déjà vu lang ah. Parang nangyari na rin ito sa pagitan namin ni Mark before. natatawa nalang ako habang pinagmamasdan ko ang titigan sa pagitan nina Mark at Patrick. Parang any minute may magsasalpukan sa harapan namin.

“Guys, let’s leave this two guys here. I think any minute they will create a weird commotion in this site. So it’s better if we let them and do whatever they want to do without us being involve”  asar na sabi ni Andrea saka na niya ako hinatak palayo kina Mark.

Grabe lang ah, bakit ba ang hilig ni Andrea na kaladkarin ako this past few days. Nakakahalata na ako ah. Pero sa kabilang banda I’m loving it dahil alam ko na konti nalang maibabalik ko na ang closeness na nawala sa pagitan naming dalawa.

“Sweetheart, are you ok?”  tanong ko sa kanya. Napansin ko na napakalalim ng iniisip niya at mukhang hindi niya pinapakinggan ang mga sinasabi ko. Hindi niya ako pinansin, pinagpatuloy lang namin ang paglalakad hanggang sa makarating kami sa music room.

“Sweetheart, naging masaya ka ba nung iniwan mo ako sa Pilipinas?” nabigla ako sa tanong ni Andrea na ito.

“Honestly? No I am not. Everyday for me is like I'm living in hell” sabi ko sa kanya.

“Bakit? Alam mo ba na nasaktan ako ng lubusan nung iniwan mo ako? Alam mo bang ang sama sama ng loob ko sa iyo? Alam mo bang dahil sa iyo nagawa kong ientertain si Mark? Pero, bakit ganon sweetheart? Bakit mas masakit ang naging paghihiwalay namin ni Mark?” umiiyak na pahayag ni Andrea sa akin. Nasasaktan ako sa tuwing nakikita ko na umiiyak siya. Kung pwede nga lang na ako na ang umako ng nararamdaman niya sana nuon pa nagawa ko na.

“Sweetheart, alam mo na nandito lang ako para akuin lahat ng sakit na nararamdaman mo di ba? Ganon kita kamahal. Lahat ibibigay ko sa iyo makita ko lang na masaya ka”  niyakap ko siya ng mahigpit para maramdaman niya na hindi siya nag-iisa.

“Masaya na sana eh, bakit kailangan ko pang makita siya dito? Sana hinayaan nya nalang muna  na lumipas ang dalawang taon bago kami muling magkita para wala na ang sakit”

“Siguro tadhana ang may gawa ng lahat ng ito para malaman kung hanggang saan ang kaya mo para malagpasan ang pagsubok niya sa iyo. Naku sweetheart, let’s drop na nga this topic. I don’t wanna see you crying, alam mo iyan kaya kung maaari lang ngumiti ka na. Lahat gagawin ko basta ngumiti ka lang”

“Really?”

“Yap, lahat lahat. So now, will you please wear your smiling face”

“Ok then. Kantahan mo naman ako oh” nakangiting sabi niya sa akin. How could I resist this lady, when everything that she’s doing makes me fall for her even more.

Kinuha ko ang gitara na nakasabit at inayos na ang tono nito bago ko siya pinagmasdan ulit. Nakita ko ang lungkot sa kanyang mga mata, I wanted to ease that pain. Lahat gagawin ko para maging masaya lang siya.

“Any requested song, sweetheart?” nakangiting tanong ko sa kanya. Naku mukhang napasubo ako sa request ng sweetheart ko ah.

“Any song will do, sweetheart”

“Are you sure?” tanong ko sa kanya.

“Yeah. Just sing your heart out” nakangiting pahayag nito sa akin.

Sinimulan ko ng tugtugin ang intro ng kanta ng Westlife na Swear it Again. Habang nag-istrum ako nang guitar ay nakatitig ako sa kanya.

I wanna know