Miraculum:Nowa Bohaterka

Rozdział Specjalny 3

Jest to rozdział opisujący fragmenty z życia poprzedniej Wyverny, czyli matki Sky.

7 Listopada 1995 roku ( Wiek Any 25 lat )

Rozejrzałam się po pokoju w poszukiwaniu małego, wrednego i upierdliwego stworka. Po przeszukaniu salonu, weszłam do kuchni. Usłyszałam cichę mlaskanie. Podeszłam do jednej z szafek i otworzyłam ją. Zobaczyłam Draak'a opychającego się czekoladą.

- To ja tu się już spóźniam do pracy, przez szukanie ciebie, a ty tu siedzisz, opychając się i nawet nie raczysz się odezwać!? - wykrzyczałam pytanie.

Kwami zjadł jeszcze jeden kawałek czekolady.

- Dokładnie tak - powiedział i bezczelnie beknął.

Zabrałam pudełko z czekoladkami i wyrzuciłam je do kosza.

- Wiesz co Draak? Od teraz poznasz smak diety - powiedziałam, założyłam kurtkę, którą trzymałam w ręce i ruszyłam do drzwi.

- Jak to będę miał dietę? - spytał stworek. - Ana, żartujesz prawda? Ej to tylko żart!?

Uśmiechnęłam się pod nosem i wyszłam z mieszkania, a wystraszony moimi słowami Draak latał dookoła prosząc mnie, bym nie zkazywała go na dietę.

20 Marca 1996 roku (wiek Any 26 lat )

Po raz setny tego dnia poprawiłam swój fartuch. Upewniłam się, że tym razem jest dobrze zawiazany i wyszłam za lady. Podeszłam do stolika na którym stały puste szklanki i filiżanki po kawie. Położyłam wszystkie na tacy i ruszyłam w stronę kuchni. Pogrążyłam się w myślach. Cały czas myślałam o dziewczynie w stroju Nietoperza. Kto normalny skacze w takim stroju po wieżowcach.
Poczułam jak w coś uderzam, a potem usłyszałam dźwięk tłuczących się szklanek i filiżanek. No nie. Z nowu potrącą mi za to z wypłaty. Usłyszałam męski głos.

- O jejku. Strasznie cię przepraszam.

Spojrzałam przed siebie i zobaczyłam młodego bruneta o pięknych zielonych oczach.

- Nie. To ja przepraszam - powiedziałam i kucnęłam, by pozbierać potłuczone szkło.

Mężczyzna kucnął obok mnie.

- Pomogę ci. To ja na ciebie wpadłem - powiedział i zaczął zbierać szkło.

- No dobrze - powiedziałam.

- Jestem Zack. A piękna Pani jak się nazywa - spytał z uśmiechem, dalej zbierając potłuczone filiżanki

Lekko się uśmiechnęłam.

- Jestem Ana.

- Ładne imię.

Uśmiechnęłam się.

- Dziękuję - powiedziałam i wstałam, biorąc tacę z potłuczonymi szklankami i filiżankami.

- Może w ramach przeprosin, dasz się zaprosić na kolację? - zapytał z uśmiechem.

- Bardzo chętnie - odparłam.

Poczułam jak pod moim fartuchem Draak się trzęsie. Jestem pewna, że teraz zwija się ze śmiechu. Ja kiedyś chyba uduszę to Kwami

Jak się wam podobał kolejny Rozdział Specjalny?

Koteleczka5