Gözyaşlarıyla yıkanan ellerine baktı öylece evine gitmesine izin vermişti. Nerden bilebilirdi ondan çok uzaklara gideceğini. Leyla'sını son kez ağlarken gördüğünü. Büyük bir yıkımın orta yerinde sevdiğini bulamamıştı....
Gitme Leyla'm sensizlikle...
Yazarınıza destek ve motivasyon için lütfen oy verip, yorum atmayıunutmayın. Keyifli okumalar....
Eve girdiğinde ışıklar kapalıydı, bu durum Nehir'in uyuduğunun göstergesiydi. Sessiz adımlar attığı sıra ışıklar yanmış, karşısında üzerinde pijamaları gözleri meraktan kocaman açılmış tuhaf gülümsemesi ile kendine bakıyordu. Nehir yatağında uzanmış kitap okuyordu o sırada kapıyı duymuş soluğu alt katta almıştı, öğrenilecek detaylar vardı.
"Leyla neden hala kapının önündesin" kendisi de gitse böyle bir adamla yemeğe bu durumda olurdu. Ama kendisine denk gelmezdi böylesi, ancak Emir düşerdi üzerine. Hayatın bununla idare et deme şekliydi.
"Neden uyumadın sen" tamda tahmin ettiği gibiydi tüm merakıyla karşısındaydı genç kız.
"Boşver beni şimdi, gel de anlat neler olduğunu" koltuğa oturmuş Leyla'yı da yanına oturtuvermişti. Tüm gece iyi geceler demek için beklememişti sonuçta.
Kurtuluşunun olmadığının farkındalığı ile güzel geçen akşamdan bahsetti Leyla'da, çok fazla detaya girmedi biliyordu ki Nehir daha fazlası için uğraşırdı. Hafta sonu yapacakları geziden ve ona dediği gibi şans verdiğini saklama gereği görmedi. Nereye kadar kaçabilirdi ki hem hafta sonu yalan söylemek zorunda kalabilirdi hiç lüzum yoktu. Nehir pek tatmin olmamıştı anlatılanlardan nedense dahası olduğuna ve gizlenen bir şeyler olduğuna emin gibiydi, çünkü genç kadının kapıdan girdiği anda ki yüz ifadesi pek şaşkındı kesin bilmediği birşey olmuştu. Yine de fazla üzerine gitmedi işler yolundaydı ya bu yeterliydi. Emir'in de merak ettiğini biliyordu ama anlatmaya niyeti de yoktu, kendisi gibi çaba gösterip bulsun diye düşündü.
Genç kadın yatağına yattığında ardında daha fazlasını öğrenmek için planlar kuran Nehir'den haberdar değildi, Bulut'la dolu düşünceler istila etmeseydi hücrelerini farkına varabilirdi aslında ama varamadı. Yanlış meslek seçtiğinin farkındaydı ama bu merakı ve soruları ile polis olması gerekti. Ama o bilgisayar mühendisliğini seçmişti, tabi bu mesleği sayesinde Emir'e yapacaklarının da bir sınırı yoktu....
Bulut eve geldiğinde saatin geç oluşuyla koca bir sessizlik karşılamıştı onu, yıllardır dedesinden kalma bu evde tek başına yaşıyordu. Ailesi ile bir sorunu yoktu ama o yalnızlığı seviyordu, ona bu yalnızlığında dedesinin de yardımcısı olan Meliha hanım ve oğlu Utku eşlik ediyordu. Meloş derdi kadına ikinci annesi gibi olmuştu, Utku ise oyun arkadaşı bu koca bahçede birlikte oyunlar oynamışlardı. Babası yoktu daha Utku doğmadan trafik kazasında ölmüştü, o günden beri de Bulut'un dedesi Kudret bey kol kanat germişti onlara kendi torunundan bir kez olsun ayırmamıştı genç adamı. Utku'da göremediği şefkati sevgiyi Kudret bey sayesinde görmüş eksik yanı bu şekilde tamamlanmıştı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Eve girmedi bir süre kamelyada oturdu Bulut, Leyla'lı düşünceleri vardı. Bu sırada abisinin geldiğini gören Utku'da gelmişti yanına, düşünceli halinden bir derdi olduğunu düşünmüştü.
