Leyla Büyüsü

46.Bölüm Mabedimsin🔞

İsimden de anlaşıldığı üzre 🔞 bir bölüm yazdım, başladığı ve bittiği kısımlarda 🔞 işareti mevcut rahatsızlık duyan okurlarım o kısmı atlayarak okuyabilirler saygı duyarım.
Sansür koymayacağımı söylemiştim zaten ayrıca bu bölümü bekleyen okurlarımın da vuslatı gördük şükür dediklerini duyar gibiyim..
Kazasız belasız düğünü yaptık sonunda, kimse engel olamadı.
Bakalım bundan sonra neler olacak..
Oy vermeyi ve yorum yapmayı lütfen unutmayalım..
muz1el2gun bebeğim al sana reklamsız sansürsüz vuslat....
Hepinize Keyifli Okumalar.....

Düğün bitmiş herkesle vedalaştıktan sonra Leyla elinde salladığı gelin çiçeğiyle arkasını döndüğünde çiçeği kapmak için bir kaç kişi arkasına çoktan geçmişti bile, bunlar arasında Nehir en başta gelirken yanında asistanlığını yapan Aslı hemen yanında Bulut'a bulduğu asistan Zeynep birkaç şirket çalışanı hazır beklerken Emir onlara yakındı ama çiçekle de pek ilgili değildi. Onun yakın olduğu kişi tabiki de Nehir'den başkası değildi. Leyla bir iki atıyormuş gibi yapıp herkesi kahkahalara boğduğu sıra havada süzülen çiçek öyle birinin kucağına düşmüştü ki herkes giden çiçek için hayıflanmıştı.

Emir şaşkınlık içinde alakası olmadığı halde kucağına düşen çiçekle Leyla ile göz göze geldiğinde Leyla'nın kırptığı gözlerini görmesiyle herşeyin bir nedeni olduğunu bir kez daha anlamış Nehir'in hafif asık suratına çevirdiği bakışlarıyla muziplikle başlayan konuşma çok ciddi bitmişti.

"Sıradaki düğün benim olacak, baksana çiçek kucağıma düştü."

Nehir bu cümleyle daha da bozulurken sesinin huysuz ve hafif sinirli çıkmasına mani olmamıştı.

"Kiminle evlenecekmişsin sen, hah herkes de Emir diye ağlıyordu ya.."

Emir çiçeği Nehir'e uzatır uzatmaz can alıcı cevabı da vermişti.

"Tabiki de seninle aksi ne mümkün!!"

Nehir memnun memnun çiçeği alıp Emir'in kolunda çıkışa ilerlerken Leyla ve Bulut özellikle de Leyla annesine uzun uzun sarılmış vedalaşmanın ardından el ele geldikleri kumsaldan yine ele ele ama bu kez evli olarak ayrılmışlardı.

İkisi de mutluydu göz bebeklerinde dahi o mutlulukları görülebiliyordu, eve geldiklerinde bahçe ışıkları yolu aydınlatmış bu evin daha da görkemli görünmesini sağlarken Leyla yeni yuvasının tüm güzelliğiyle karşısında oluşuna bir yandan yürümeye çalışırken izlemeyi de ihmal etmiyordu, ömrünün geriye kalan yılları bu evde geçecekti.

Bulut anahtarı çıkarıp kapıyı açtığında aniden Leyla'yı kucağına almasıyla Leyla tatlı çığlığıyla Bulut'un kulaklarına eşsiz bir melodi bırakmıştı.

"Evimize, yuvana hoşgeldin bayan Hanzade..."

Leyla kollarını daha sıklaştırıp merdivenleri ağır ağır çıkarlarken evimiz lafının kulağa ne kadar da hoş geldiğini düşünüyordu.

"Evimiz bizim evimiz, hoşbuldum bay Hanzade..."

Çatı katına çıktıklarında tam odanın ortasında yüz yüze bakarlarken Bulut tek bir temas dahi etmeden son kez gelinini izliyor Leyla da tıpkı Bulut gibi onu inceliyordu.