Leyla Büyüsü

87.Bölüm Melek mi Olacak?

Bu bölüm her satıra yorum istiyorum. Haydi yorumlara...

Şirkete gelen mektuptan habersiz olan Emir'in keyfine diyecek yoktu, bugünü Tuna'ya ayırmışlardı. Bir süredir Nehir'de işlere ara vermiş tek uğraşı Tuna olurken kısa zamanda hepsi birbirini benimsemişti. Tuna hala onlara isimleriyle hitap etse de Emir baba demesini de beklemiyordu aslında, sevse yeterdi. 

Tuna menüye bakarken okuyamadığı için resimlere bakıyordu, Nehir tam yanında oturmuş yardıma hazır beklerken Emir karşısında ki manzaranın keyfine varmakla meşguldü. Tuna en sonunda menüden başını kaldırdı, kararsız bakışlarına kararsız sesi de eklenmişti.

"Seçemedim.."

Büzülen dudaklarıyla sevimli bir hali vardı, Nehir dayanamayıp onu öptü. Tuna anında bedenini onun bedenine yaslamıştı. Emir yerinde biraz daha yayıldı, karşısında ki manzara onu daha da keyiflendirmişti. 

"Yardım ister misin?"

"Nehir sen ne yiyeceksin?"

Emir araya girmedi, iyi anlaşmaları onun için dünyalar demekti. İyilik edeyim derken daha da mutsuz görmek onu Tuna'dan da mutsuz ederdi. Lakin aksine iyi anlaşıyorlardı. 

"Emir sen ne yiyorsun?"

Adını duymasıyla gülümsedi, Tuna kendine has bir şekilde Emir diyordu ve Emir hep ona seslensin istiyordu. 

"Imm, ben sanırım bonfile ve salata yiyeceğim. İstersen sana da ondan söyleyelim veya köfte de olabilir."

Tuna hangisi olduğundan emin olamayınca menüyü açtı, Emir'den tarafa kaydırıp resimlerden bonfileyi bulmaya çalışıyordu ki Emir arayışına son verdi. 

"Bak bonfile bu, Nehir yapmıştı birlikte yemiştik ama bu resimdeki biraz daha süslüsü ne dersin ondan olsun mu?"

Tuna uzun uzun inceledi, sonra kararını verip menüyü kapattı. 

"Evet bende ondan istiyorum, salataya o turşulardan da koyarlar değil mi?"

"Söylersek olur, yanında ne içmek istersin?"

"Azıcık kola içsem.."

Tuna öyle bir ifadeyle söylemişti ki Nehir dayanamadı, ona kola söylemek yerine başka çözüm yolu bulmuş olsa da sonuçta Tuna kola içecekti.

"Birlikte içersek olur, kabul mü?"

Tuna tereddütsüz başını salladı, aradığı fırsat ayağına gelmişti. Emir siparişleri verdikten kısa süre sonra yemekler geldiğinde Tuna tabağı inceledi ardından Emir'in önüne doğru itti, bu hareket benim yerime parçalara ayırır mısın demekti. Emir kısa sürede parçalara ayırma işini halledince Tuna'nın yüzünde güller açıyordu. 

"Teşekkür ederim."

Emir göz kırpınca Tuna'da aynını yaptı ama pek de başarılı olamadı, hepsi gülerken Tuna bozulmak yerine bundan keyif almıştı. 

Nehir kendi yemeğini yese de ara ara gözü Tuna'nın üzerindeydi, kendi başına yiyebiliyor olsa da yardıma ihtiyacı olur diye izliyordu. O belki bir anne değildi, çocuklarla pek deneyimi de yoktu ama Leyla çocukları yedirirken nasıl yediriyor görmüştü. Tuna sayesinde geri kalan annelik duygusunu da öğreniyordu, usta sayılmasa da başarılıydı. 

"Nehir senin yaptığın daha güzeldi.."

Bunun üzerine Nehir memnun oldu, bu yüzüne de yansırken yaptıklarının beğenilmesi hoşuna gitmişti.